Γεννήθηκε στις 27 Ιουνίου του 1850 στην Λευκάδα. Η μητέρα του, Ρόζα Κασιμάτη, ήταν Ελληνίδα από τα Κύθηρα κι ο πατέρας του, Κάρολος Χερν, καραγόταν από το Δουβλίνο κι ήταν στρατιωτικός χειρουργός στο Βρετανικό σώμα των Επτανησίων.
Το 1856 ο πατέρας του παίρνει μετάθεση στις Δυτικές Ινδίες και στέλνει την οικογένειά του στο Δουβλίνο, στο σπίτι των γονέων του· η μητέρα του Λευκάδιου δεν καταφέρνει να προσαρμοστεί στην ξένη χώρα κι αντιμετωπίζει δυσκολίες στην συγκατοίκηση με την οικογένεια του άντρα της. Μετά από κάποιο διάστημα, ο Κάρολος Χερν εκμεταλλεύτηκε ένα νομικό κενό κι έθεσε εκτός ισχύος τον γάμο του με αποτέλσμα η Ροζά Κασιμάτη ν' αναγκαστεί να επιστρέψει στην Ελλάδα κι ο μικρός Λευκάδιος να μην την ξαναδεί ποτέ.
Όταν έμαθε να διαβάζει κι έπεσε στα χέρια του ένα βιβλίο για τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό ενθουσιάστηκε, κι αργότερα ο ίδιος έγραψε ότι μ' αυτήν του την ανακάλυψη "εισήλθε στην προσωπική του αναγέννηση". Φοίτησε στο γαλλικό κολλέγιο του Υβενό και στο Ρωμαιοκαθολικό κολλέγιο του Σαίντ Κούθμπερτ, όπου εξαιτίας ενός αθλητικού ατυχήματος έχασε το αριστερό του μάτι.
Στα 19 του χρόνια μεταναστεύει στις Η.Π.Α.· μετά από μια περίοδο μεγάλης φτώχειας, γνωρίζει έναν άγγλο εκδότη ο οποίος τον παροτρύνει ν' ασχοληθεί με την δημοσιογραφία και βρίσκει μια θέση στην τοπική εφημερίδα. Σιγά σιγά αναρριχάται σε υψηλότερες θέσεις κι εργάζεται σε διάφορες εφημερίδες.
Με την ιδιότητα του δημοσιογράφου, απεσταλμένου ενός αμερικάνικου περιοδικού, φθάνει το 1890 στην Γιοκοχάμα της Ιαπωνίας· γράφει στο περιοδικό πως, εκείνο που σκόπευε ήταν να παρουσιάσει την πραγματική εικόνα της ζωής στην Ιαπωνία "όχι σαν ένας απλός παρατηρητής, αλλά ως κάποιος που μπορεί να συμμετέχει στην καθημερινότητα των απλών ανθρώπων και που επιπρόσθετα μπορεί να σκέφτεται με τις δικές τους σκέψεις". Μετά την αφίξη του, σπάει το συμβόλαιό του με το περιοδικό κι εγκαθίσταται στην πόλη Ματσούε, όπου εργάζεται ως καθηγητής της αγγλλικής γλώσσας. Μετά από 15 μήνες διαμονής στην Ιαπωνία, αποφασίζει να νυμφευτεί την Σετζούκο Κοϊζούμι, κόρη ενός πρώην σαμουράι της περιοχής, ο οποίος λόγω της εισβολής των "δυτικών αξιών" και της επακόλουθης διαβρώσεως των παραδοσιακών αρχών, είχε πλέον καταστραφεί. Υιοθετεί το επώνυμο της συζύγου του κι από Λευκάδιος Χερν ονομάζεται Κοϊζούμι Γιάκουμο, με το όνομά του να σημαίνει "το μέρος όπου γεννιούνται τα σύννεφα". Από τον γάμο του απέκτησε 4 παιδιά. Προσχώρησε στον Σιντοϊσμό και ακολούθησε τα διδάγματα του Βουδισμού, θεωρώντας τους ως τρόπους καθημερινής ατομικής και συλλογικής ζωής και εξελίξεως, κι όχι ως στείρα θεολογικά δόγματα.
Το 1986 το Αυτοκρατορικό Πανεπιστήμιο του Τόκυο του προσφέρει την έδρα του καθηγητή της Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας. Έζησε τα τελευταία 14 του χρόνια στην Ιαπωνία και συνέγραψε πάρα πολλά άρθρα για αμερικάνικα περιοδικά, λυρικά και πνευματικά βιβλία, που περιέγραφαν και κατέγραφαν την ζωή στην Ιαπωνία· κατέγραψε και διέδωσε στην Δύση μια άλλη Ιαπωνία, της χώρας των σαμουράι και των απλών παραδοσιακών αξιών. Χαρακτηρίστηκε ως ο αυθεντικότερος ερμηνευτής της Ιαπωνίας στην Δύση. Επιπλέον, με την προσπάθειά του να συλλέξει λαϊκές ιστορίες και διηγήσεις, κατάφερε να διασώσει τις λαϊκές παραδόσεις και τις κοινωνικές αξίες από την διάβρωση και την λήθη του χρόνου και του εκσυγχρονισμού· γι' αυτό και τα βιβλία του διδάσκονται μέχρι και σήμερα στα σχολεία της Ιαπωνίας. Χαρακτηρίστηκε ως εθνικός ποιητής της Ιαπωνίας, με 8 μουσεία αφιερωμένα στο έργο του σ' ολόκληρη την χώρα και την προτομή του στην κεντρική πλατεία του Τόκυο. Και η Λευκάδα τον έχει τιμήσει, με την οδό "Λευκάδιου Χερν" και με την προτομή του στο Πάρκο των Ποιητών.
Πέθανε το 1903 από πνευμονικό οίδημα. Στην πλάκα που έστησαν οι φοιτητές του υπήρχε το εξής κείμενο: Στον Λευκάδιο Χερν, του οποίου η πένα υπήρξε πιο ισχυρή ακόμα και από τη ρομφαία του ένδοξου έθνους που αγάπησε, έθνους που πιο μεγάλη τιμή του υπήρξε ότι τον δέχτηκε στις αγκάλες του ως πολίτη και του πρόσφερε, αλίμονο, τον τάφο.
Το 2004, τα Ιαπωνικά Ταχυδρομεία, στο πλαίσιο μιας σειράς γραμματοσήμων που εκδίδονται κάθε χρόνο προς τιμήν προσώπων με μεγάλη συνεισφορά στον Ιαπωνικό πολιτισμό, κυκλοφόρησαν γραμματόσημο με το πορτραίτο του Λευκάδιου Χερν, αφιερωμένο στα 100 χρόνια από τον θάνατο του.
Το 1856 ο πατέρας του παίρνει μετάθεση στις Δυτικές Ινδίες και στέλνει την οικογένειά του στο Δουβλίνο, στο σπίτι των γονέων του· η μητέρα του Λευκάδιου δεν καταφέρνει να προσαρμοστεί στην ξένη χώρα κι αντιμετωπίζει δυσκολίες στην συγκατοίκηση με την οικογένεια του άντρα της. Μετά από κάποιο διάστημα, ο Κάρολος Χερν εκμεταλλεύτηκε ένα νομικό κενό κι έθεσε εκτός ισχύος τον γάμο του με αποτέλσμα η Ροζά Κασιμάτη ν' αναγκαστεί να επιστρέψει στην Ελλάδα κι ο μικρός Λευκάδιος να μην την ξαναδεί ποτέ.
Όταν έμαθε να διαβάζει κι έπεσε στα χέρια του ένα βιβλίο για τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό ενθουσιάστηκε, κι αργότερα ο ίδιος έγραψε ότι μ' αυτήν του την ανακάλυψη "εισήλθε στην προσωπική του αναγέννηση". Φοίτησε στο γαλλικό κολλέγιο του Υβενό και στο Ρωμαιοκαθολικό κολλέγιο του Σαίντ Κούθμπερτ, όπου εξαιτίας ενός αθλητικού ατυχήματος έχασε το αριστερό του μάτι.
Στα 19 του χρόνια μεταναστεύει στις Η.Π.Α.· μετά από μια περίοδο μεγάλης φτώχειας, γνωρίζει έναν άγγλο εκδότη ο οποίος τον παροτρύνει ν' ασχοληθεί με την δημοσιογραφία και βρίσκει μια θέση στην τοπική εφημερίδα. Σιγά σιγά αναρριχάται σε υψηλότερες θέσεις κι εργάζεται σε διάφορες εφημερίδες.
Με την ιδιότητα του δημοσιογράφου, απεσταλμένου ενός αμερικάνικου περιοδικού, φθάνει το 1890 στην Γιοκοχάμα της Ιαπωνίας· γράφει στο περιοδικό πως, εκείνο που σκόπευε ήταν να παρουσιάσει την πραγματική εικόνα της ζωής στην Ιαπωνία "όχι σαν ένας απλός παρατηρητής, αλλά ως κάποιος που μπορεί να συμμετέχει στην καθημερινότητα των απλών ανθρώπων και που επιπρόσθετα μπορεί να σκέφτεται με τις δικές τους σκέψεις". Μετά την αφίξη του, σπάει το συμβόλαιό του με το περιοδικό κι εγκαθίσταται στην πόλη Ματσούε, όπου εργάζεται ως καθηγητής της αγγλλικής γλώσσας. Μετά από 15 μήνες διαμονής στην Ιαπωνία, αποφασίζει να νυμφευτεί την Σετζούκο Κοϊζούμι, κόρη ενός πρώην σαμουράι της περιοχής, ο οποίος λόγω της εισβολής των "δυτικών αξιών" και της επακόλουθης διαβρώσεως των παραδοσιακών αρχών, είχε πλέον καταστραφεί. Υιοθετεί το επώνυμο της συζύγου του κι από Λευκάδιος Χερν ονομάζεται Κοϊζούμι Γιάκουμο, με το όνομά του να σημαίνει "το μέρος όπου γεννιούνται τα σύννεφα". Από τον γάμο του απέκτησε 4 παιδιά. Προσχώρησε στον Σιντοϊσμό και ακολούθησε τα διδάγματα του Βουδισμού, θεωρώντας τους ως τρόπους καθημερινής ατομικής και συλλογικής ζωής και εξελίξεως, κι όχι ως στείρα θεολογικά δόγματα.
Το 1986 το Αυτοκρατορικό Πανεπιστήμιο του Τόκυο του προσφέρει την έδρα του καθηγητή της Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας. Έζησε τα τελευταία 14 του χρόνια στην Ιαπωνία και συνέγραψε πάρα πολλά άρθρα για αμερικάνικα περιοδικά, λυρικά και πνευματικά βιβλία, που περιέγραφαν και κατέγραφαν την ζωή στην Ιαπωνία· κατέγραψε και διέδωσε στην Δύση μια άλλη Ιαπωνία, της χώρας των σαμουράι και των απλών παραδοσιακών αξιών. Χαρακτηρίστηκε ως ο αυθεντικότερος ερμηνευτής της Ιαπωνίας στην Δύση. Επιπλέον, με την προσπάθειά του να συλλέξει λαϊκές ιστορίες και διηγήσεις, κατάφερε να διασώσει τις λαϊκές παραδόσεις και τις κοινωνικές αξίες από την διάβρωση και την λήθη του χρόνου και του εκσυγχρονισμού· γι' αυτό και τα βιβλία του διδάσκονται μέχρι και σήμερα στα σχολεία της Ιαπωνίας. Χαρακτηρίστηκε ως εθνικός ποιητής της Ιαπωνίας, με 8 μουσεία αφιερωμένα στο έργο του σ' ολόκληρη την χώρα και την προτομή του στην κεντρική πλατεία του Τόκυο. Και η Λευκάδα τον έχει τιμήσει, με την οδό "Λευκάδιου Χερν" και με την προτομή του στο Πάρκο των Ποιητών.
Πέθανε το 1903 από πνευμονικό οίδημα. Στην πλάκα που έστησαν οι φοιτητές του υπήρχε το εξής κείμενο: Στον Λευκάδιο Χερν, του οποίου η πένα υπήρξε πιο ισχυρή ακόμα και από τη ρομφαία του ένδοξου έθνους που αγάπησε, έθνους που πιο μεγάλη τιμή του υπήρξε ότι τον δέχτηκε στις αγκάλες του ως πολίτη και του πρόσφερε, αλίμονο, τον τάφο.
Το 2004, τα Ιαπωνικά Ταχυδρομεία, στο πλαίσιο μιας σειράς γραμματοσήμων που εκδίδονται κάθε χρόνο προς τιμήν προσώπων με μεγάλη συνεισφορά στον Ιαπωνικό πολιτισμό, κυκλοφόρησαν γραμματόσημο με το πορτραίτο του Λευκάδιου Χερν, αφιερωμένο στα 100 χρόνια από τον θάνατο του.
Ντοκιμαντέρ για τον Λευκάδιο Χερν
http://www.dailymotion.com/video/xlcqf5
http://www.lafcadio.gr/index.html
http://www.dailymotion.com/video/xlcqf5
http://www.lafcadio.gr/index.html