Κυριακή 20 Μαρτίου 2016

Φυλή και Ηγέτης

Αυτός είναι ο λόγος, που για εμάς, η επιστροφή στην φυλή δεν μπορεί να σημαίνει απλώς μία επιστροφή στο αίμα – ιδίως σε αυτούς τους σχεδόν σκοτεινούς καιρούς, κατά τους οποίους έχουν λάβει χώρα σχεδόν ανεπανόρθωτες μείξεις. Θα πρέπει να σημαίνει επιστροφή στο πνεύμα της φυλής όχι υπό μία τοτεμική έννοια, αλλά υπό μία αριστοκρατική έννοια, το οποίο σημαίνει εν σχέσει με το αρχικό μικρόβιο της “μορφής μας”, του πολιτισμού μας.

Αν επομένως καταφάσκουμε την επιστροφή στην φυλή και την επιστροφή στην παράδοση, η ιδέα ωστόσο του Ηγέτου παραμένει στο επίκεντρο της συλλήψεώς μας. Μέσα στην ηλιακή ατομικότητά τους, οι Ηγέτες αντιπροσωπεύουν για εμάς τις απτές και ενεργές εκδηλώσεις του πνεύματος ως φυλή και της φυλής ως πνεύμα· είναι αναζωογονήσεις της αρχεγόνου ιδέας, κοιμώμενες στα βάθη του αίματος ως θεμέλια της “μορφής”, νικηφόρες επί του χάους και της ζωώδους φύσεως, οι οποίες φέρονται ενσυνειδήτως ή ασυνειδήτως, in potentia ή in actu εξ όλων των μελών του λαού, τα οποία δεν είναι εκφυλισμένα. Οι Ηγέτες αποκαθιστούν την ενδόμυχη ένταση , και αφυπνίζουν τα “θεϊκά” συστατικά, ενός μετασχηματισμένου αίματος. Εξ αυτού και η μαγεία μίας εξουσίας στην οποία δεν υπάρχει τίποτε το βίαιο και τυραννικό , αλλά μάλλον κάτι το βασιλικό· η μαγεία μίας δράσεως “δια της παρουσίας”, μίας αδαμάστου “δράσεως δίχως δράση”, wei-wu -wei κατά το κινεζικό ρητό. Εδώ βρίσκεται το μονοπάτι προς την αναγέννηση. Οι πολλαπλές δυνάμεις μίας φυλής, οι οποίες μοιραίως οδηγούνται στην αλλοίωση και στην διάλυση αν αποστερηθούν αυτήν την ενδόμυχη υποστήριξη και αφεθούν στην επιρροή υλικών, εθνικών και ακόμη και πολιτικών καταστάσεων, υπό τον στενό ορισμό, ξαναβρίσκουν εδώ ένα ισχυρό και ζων σημείο ενότητος και συμμετέχουν σε μία ανώτερη πραγματικότητα, κατά τον ίδιο τρόπο που συμβαίνει και όταν σε ένα ζωικό σώμα εμφυσηθεί ψυχή. 


Julius Evola, Heidnischer Imperialismus (1933)