Emil Cioran

Ο Emil Cioran γεννήθηκε στις 8 Απριλίου του 1911 και απετέλεσε μία μεγάλη προσωπικότητα του Ρουμανικού Έθνους και κατ’ επέκταση ολόκληρης της Ευρωπαϊκής Παράδοσης. Υπήρξε στενός φίλος του Mircea Eliade, του Eugene Ionesco και του Petre Tutea, καθώς και θαυμαστής - υποστηρικτής της Σιδηράς Φρουράς, της οποίας η ιερότητα, η στρατιωτική πειθαρχία και το πολεμοχαρές πνεύμα ενέπνεαν την ψυχή, αρχικώς, και το πνεύμα, εν συνεχεία, μιας από τις σημαντικότερες μορφές της φιλοσοφίας στην Ρουμανία. Βιβλία του έχουν κυκλοφορήσει αρκετά στα Ελληνικά, αλλά πολλές πτυχές της ζωής και του έργου του έχουν μείνει σκοπίμως κρυμμένες από την φιλολογική σκουριά της συγχρόνου Ελλάδος. Ο Ε. Cioran ( Εμίλ Σιοράν) υπήρξε θερμός υποστηρικτής του Αδόλφου Χίτλερ, καθότι οι μεταπτυχιακές του σπουδές έλαβαν χώρα στην Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία, του Ιταλικού Φασισμού και όλων εκείνων των επαναστατικών κοινωνικών και ιδεολογικών ρευμάτων που αντιτάσσονταν στην βασιλεία των υλιστών. Το οικοδόμημα της σκέψεώς του, φανερώς πεσιμιστικό, λόγω εκείνων των σημείων – στιγμάτων που διέκριναν οι περισσότεροι εσωτεριστές της εποχής και αφορούν το κατώτατο στάδιο παρακμής και εκφυλισμού που έχει επέλθει ο δυτικός κόσμος, επηρεάστηκε εξ’ αρχής από το έργο των I. Kant, F. Nietzsche, A. Schopenhauer, Ludwig Klages, M. Heidegger και Oswald Spengler. Η σκέψη του κύλισε σε ένα συνεχές «αρνητικό δυναμικό». Η μελαγχολία, η μοναχικότητα, η μοναξιά, η ισορρόπηση μεταξύ κενότητας και απολύτου, η μετέπειτα ανάγκη αναθεωρήσεως των νεανικών του αναζητήσεων απετέλεσαν βασικά χαρακτηριστικά της φυσικής του παρουσίας έως το 1995, όταν και απεβίωσε. Το μεγαλύτερο μέρος του έργου του εξεδόθη στην Γαλλία, όπου έζησε από το 1937 και έπειτα. Η προσέγγιση του έργου του Cioran δεν δύναται να γίνει με πολιτικά ή κοινωνικά κριτήρια εξ΄αρχής. Εν κατακλείδι, όμως, στην αναδραστική πορεία της σκέψεως του μελετητή γίνεται φανερή η πρώιμη φλόγα που υπήρξε εντός της ευρύτερης «πυρκαγιάς» στο πνεύμα και τα μέτωπα πολέμου, η οποία διασώθηκε εν συνεχεία ως αντιδραστική εγκαθίδρυση της αρνήσεως σε έναν κόσμο παρακμής και ολέθρου.