tag:blogger.com,1999:blog-4858219922614983302024-03-05T15:33:19.548-08:00ΥπερβορείαInter arma enim silent leges.Τίσιςhttp://www.blogger.com/profile/09987103309832253444noreply@blogger.comBlogger169125tag:blogger.com,1999:blog-485821992261498330.post-84384270913526766102017-07-28T00:57:00.001-07:002017-07-28T00:58:30.803-07:00Νέος διαδικτυακός τόπος...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<img border="0" data-original-height="534" data-original-width="1600" height="212" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPEz0pGR4nCeNSnKiXxzsh5HG5IoWvm54lTXkGX5jUspP3R0Va1adZQ9FJQ8EbuNTZ2EbSN61e1bHm5fFDe9TEAuAxEubws0VubOYoKCuQHxpnvKB9emXmjBWDUz_XeLdd4vs2fn-IHdI/s640/Untitled-2.jpg" width="640" /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ένας ανανεωμένος διαδικτυακός τόπος, σημείο αναφοράς των αναζητήσεων, θέσεων και απόψεων ενός συνόλου συντρόφων και συντροφισσών της Ιδέας μας. Ενάντια στην παρακμή ενός κόσμου που καταρρέει, για την Φυλή, την Πατρίδα και τον Πολιτισμό μας. </div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<a href="https://hypervoria.wixsite.com/hypervoria">https://hypervoria.wixsite.com/hypervoria</a></div>
</div>
Τίσιςhttp://www.blogger.com/profile/09987103309832253444noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-485821992261498330.post-1448841444063416692017-06-12T11:36:00.000-07:002017-06-12T11:36:29.480-07:00Περί Ηνιόχων...<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg73Jepzs8ZQiE8hI_xgSi_rFkv0q4RDg5kVoNwP53u6pp5iRdZEy4W4JoMnPwHcLpfaAq75LJBjhQqtvygcOUSAJW5RMqjps9knw6c_eHh70sNd7ObE3UyGULQdfOWWnpNC3ZtyhyphenhyphenYQOCA/s1600/durer..jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="933" data-original-width="700" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg73Jepzs8ZQiE8hI_xgSi_rFkv0q4RDg5kVoNwP53u6pp5iRdZEy4W4JoMnPwHcLpfaAq75LJBjhQqtvygcOUSAJW5RMqjps9knw6c_eHh70sNd7ObE3UyGULQdfOWWnpNC3ZtyhyphenhyphenYQOCA/s320/durer..jpg" width="240" /></a></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Κοίτα στα χρόνια που περνούν
σύντροφε πως η ζωή, αυτό το άθροισμα μυριάδων στιγμών , φωλιάζει πίσω από τα
βλέμματά μας. Γιατί όσες από αυτές βγαλμένες από την ειλικρινή ιερή ή ανίερη
φύση μας είναι, μέχρι το τέλος θα μας ακολουθούν. Σαν εκείνη την κρυσταλλική
δομή που την έχουν διαμορφώσει τόσες και τόσες κατεργασίες. Κάθε νύχτα, πριν
από κάθε μικρό απολογισμό, κάπου ανάμεσα στις μάχες μεταξύ της σωματικής κοπώσεως και τις συγκρουσιακές
ανάγκες του νου για το ποιος θα οδηγήσει συντομότερα στον ύπνο, μία μορφή
κατακλύζει την σκέψη και ποιος να ξέρει πόσα ακόμη διαπερνά..Αυτή η δελφική
αρχετυπική μορφή, ενός νικητή, δίχως αλαζονεία, δίχως έπαρση, δίχως υπερβολή.
Για κάποιο λόγο η ιστορία επέτρεψε να μείνει η μορφή, το σώμα και κάποια δάχτυλα να συγκρατούν χαλινάρια… Μπορείς να ξέρεις αν υπάρχει
κάποια νομοτέλεια πίσω ακόμη και από τα απομεινάρια που μένουν από μία
καταστροφή; Μήπως ο ντετερμινισμός και το χάος των θεωρητικών υποσκελίζεται από την βούληση του ψυχισμού να
αναζητήσει τον λόγο για τον οποίο έχει επιλέξει η ιστορία να μας αφήσει
συγκεκριμένα μέρη ομορφιάς, κάλους, αρχετύπων; Μήπως και στην ζωή μας την ίδια
, σε αυτά που εν τέλει μας «μένουν» , από όλες μας τις μάχες, κρύβεται μία μεγάλη
σοφία στην οποία οφείλουμε να διακρίνουμε το δίδαγμα της επόμενης στιγμής; Δεν
είναι ο τόπος μας, αυτοί εδώ οι αντιαισθητικοί σωροί οπλισμένου σκυροδέματος,
τα ντουβάρια και τα πορτοκαλί φώτα της νύχτας, οι ήχοι από κυλίνδρους που
παράγουν κίνηση, η μυρωδιά όσων αυτοί θα φτύσουν, τα ψόφια δέντρα που
αναγκαστικά στρίμωξαν σε μετρημένα τετραγωνικά μέτρα γης, ο χώρος και ο αέρας
στον οποίο μία μεγάλη ανάγκη γεννήθηκε μέσα μας; Μια μεγάλη ανάγκη η οποία
οδηγούσε τα ηχητικά κύματα των κραυγών
μας να συνθλίβονται στα ντουβάρια των αστικών αυτών χαραδρών, μία μεγάλη ανάγκη
η οποία τους δρόμους κατέκλυζε και σε στενά εναλλασσόταν ο κυνηγός με τον
κυνηγημένο, ο φόβος άλλαζε μέσα σε λεπτά πλευρά και η στιγμή αιχμαλωτιζόταν μια
για πάντα μέσα σου. Δεν σου έρχονται στο νου οι αιχμάλωτες αυτές στιγμές όταν
σκηνές γαλήνιες αναζητάς στην καθημερινότητά σου να κοιτάξεις; Η ίδια ανάγκη
και τώρα μας οδηγεί να κερδίζουμε σπιθαμή προς σπιθαμή τον ζωτικό μας χώρο, να
ποτίζονται τα «χαρακώματα» από τον ιδρώτα του μόχθου, αδιαφορώντας για τις
πληγές. Άλλωστε, πότε δεν ήταν ότι πιο περήφανο διαθέτουμε σε αυτό τον κόσμο, η
ίδια μας η ζωή και τα κατορθώματα που φέρνει η θέλησή μας; Και αν θυμάσαι,
ακόμη και στην πρώιμη ανωριμότητά μας, ξέραμε να διακρίνουμε τους ήρωες από τις
πληγές τους και όχι από τα λόγια τους. Τους εργάτες και αγωνιστές της ζωής από
τα χέρια τους και τους συντρόφους από τα
βλέμματά τους. Πιστεύουμε σε μία ιδιαίτερη αριστοκρατία, αυτή των πεδίων που
διαμορφωθήκαμε και εμείς. Αυτός είναι ο κόσμος μας. Και αν δεν ήταν, ίσως
έπρεπε να τον επιλέξουμε. Είναι η μεγάλη μας πρόκληση. Σκέψου, ήμασταν παιδιά
και ασφυκτιούσαμε για μία ελπίδα. Κάτι να βρούμε γύρω μας, κάτι να πιστέψουμε
και να ακολουθήσουμε ολόψυχα. Δίχως ίχνος εγωπάθειας και κέρδους, μόνο και μόνο
για να καταφέρουμε να διαχυθούν οι ακτίνες της Ιδέας μας σε όλα αυτά τα
σκοτεινά μέρη. Για να λάμψουν οι δάδες μίας γενιάς που έχει έρθει για να κάψει,
να γκρεμίσει, να αντισταθεί στην παρακμή ενός ολόκληρου κόσμου. Έχεις καταφέρει
όλα αυτά τα χρόνια να γυρίσεις το βλέμμα σου για να μην βλέπεις όλα αυτά τα
παιδιά που τώρα αυτή την στιγμή γεννιούνται και θα αναζητήσουν αύριο μία
ελπίδα; Όλους αυτούς τους αδύναμους που δεν πρόκειται μόνοι τους ποτέ να
κινηθούν, όλους αυτούς που αγωνίζονται καθημερινά για απλούς, αλλά ειλικρινείς
λόγους; Δυστυχώς, δεν θα το καταφέρουμε ποτέ, μήτε τα μάτια μας να κλείσουμε,
μήτε να ασκητέψουμε. Για έναν και μόνο λόγο, διότι δεν στραφήκαμε στην Ιδέα για
να γίνουμε κάτι εμείς μέσα από αυτήν, αλλά να ζήσει αυτή μέσα από εμάς. Αυτή η
βιωματική εμπειρία, που τόσα και τόσα εξήγησε στον χρόνο για μας τους ίδιους.
Και ξέρεις, όσο μία μορφή που κρατάει τα χαλινάρια στα χέρια, όλων αυτών των
ζυμώσεων, προδιαθέσεως και περιβάλλοντος, κοιτάει μπροστά , με την ηρεμία της
ικανοποιήσεως αυτού που πρέπει να γίνει, τότε συνεχίζει και το τέθριππο τον
προορισμό του. Και ίσως στον χρόνο, αυτή η τετράδα σε μία μεγάλη λύτρωση και
επανάσταση μας οδηγήσει. Ίσως στο βλέμμα μας , να μην υπάρξει η γαλήνη μίας
κοινωνικής τελικής νίκης, αλλά μείνε πλάι μου, και εγώ σε σένα, για να
καταγραφεί στην τελευταία μας στιγμή το ότι καταφέραμε να ζήσουμε ως πολέμιοι
ενός κόσμου που όσο περισσότερο γνωρίσαμε, τόσο περισσότερο μισήσαμε. </div>
Ιόλαοςhttp://www.blogger.com/profile/16718288138730125717noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-485821992261498330.post-2619178704269415072017-05-29T10:01:00.000-07:002017-05-29T10:01:35.678-07:00Μαρμαρωμένε Βασιλιᾶ...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdtptI9DUqbUIEIDBN5f4MAhRGU_GpVA0hLesVHcauOv3DhSn4CPLt8l_M98joYRwTkl3zRlTSMYFqedmIDvbp4eMkLNn2QUWAsfDEAJQEDKHOJztsEHtVmn4qWUVbpdFa6Y_v3J6yIjw/s1600/984032_277304675740274_345298093_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="513" data-original-width="720" height="285" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdtptI9DUqbUIEIDBN5f4MAhRGU_GpVA0hLesVHcauOv3DhSn4CPLt8l_M98joYRwTkl3zRlTSMYFqedmIDvbp4eMkLNn2QUWAsfDEAJQEDKHOJztsEHtVmn4qWUVbpdFa6Y_v3J6yIjw/s400/984032_277304675740274_345298093_n.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<h2 style="-webkit-text-stroke-width: 0px; font-family: "palatino linotype",athena,tahoma; font-size: 10pt; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; margin-bottom: 6px; text-align: center; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<b>Μαρμαρωμένε Βασιλιᾶ</b></h2>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: "palatino linotype",athena,tahoma; font-size: 13.3333px; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; text-align: center; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
Καὶ ρίχτηκε μὲ τ᾿ ἄτι του μὲς στῶν ἐχθρῶν τὰ πλήθια,<br />
τὸ πύρινο τὸ βλέμμα του σκορποῦσε τὴν τρομάρα,<br />
καὶ τὸ σπαθί του τὴ θανή. Στὰ χάλκινά του στήθια,<br />
ἐξέσπασε ἡ ὄργητα σὲ βροντερὴ κατάρα.</div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: "palatino linotype",athena,tahoma; font-size: 13.3333px; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; text-align: center; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: "palatino linotype",athena,tahoma; font-size: 13.3333px; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; text-align: center; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
Ἐθόλωσαν τὰ μάτια του. Τ᾿ ἁγνὸ τὸ μέτωπό του,<br />
θαρρεῖς ὁ φωτοστέφανος τῆς Δόξας τ᾿ ἀγκαλιάζει.<br />
Κι ἔπεσε χάμου ὁ Τρανός! Θρηνῆστε τὸ χαμό του.<br />
Μά, μή! Σὲ τέτοιο θάνατο ὁ θρῆνος δὲν ταιριάζει.</div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: "palatino linotype",athena,tahoma; font-size: 13.3333px; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; text-align: center; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: "palatino linotype",athena,tahoma; font-size: 13.3333px; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; text-align: center; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
Κι ἔπεσε χάμου ὁ Τρανός! Κυλίστηκε στὸ χῶμα,<br />
ἕνας Τιτᾶν π᾿ ἀκόμα χτὲς ἐστόλιζ᾿ ἕνα θρόνο,<br />
κι ἐσφάλισε - ὀϊμένανε! - γιὰ πάντ᾿ αὐτὸ τὸ στόμα,<br />
ποὺ κάθε πίκρα ρούφαγε κι ἔχoυν᾿ ἐλπίδες μόνο.</div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: "palatino linotype",athena,tahoma; font-size: 13.3333px; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; text-align: center; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: "palatino linotype",athena,tahoma; font-size: 13.3333px; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; text-align: center; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
Μαρμαρωμένε Βασιλιά, πολὺ δὲ θὰ προσμένεις.<br />
Ἕνα πρωὶ ἀπ᾿ τὰ νερὰ τοῦ Βόσπορου κεῖ πέρα<br />
θὲ νὰ προβάλει λαμπερός, μιᾶς Λευτεριᾶς χαμένης,<br />
ὁ ἀσημένιος ἥλιος. Ὤ, δοξασμένη μέρα!</div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: "palatino linotype",athena,tahoma; font-size: 13.3333px; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; text-align: center; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: "palatino linotype",athena,tahoma; font-size: 13.3333px; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; text-align: center; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<i>Κωνσταντῖνος Καρυωτάκης</i> </div>
</div>
Τίσιςhttp://www.blogger.com/profile/09987103309832253444noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-485821992261498330.post-67584838463905889902017-05-17T09:50:00.000-07:002017-05-17T09:50:45.751-07:00Ἡ Ἀνάβαση στό Ὄρος Βεντού<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<b><br /></b></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-nopqNMsj94S6tFV-Nbt5u5PhzUGvy7iSIdc4j9_LIG53a5kKg6ewgWN8HZ5qkBxc11dYLEomaNIhhp8ObmPjbXyZBKq_x1qO4oWuPPh5yyKmunbBxdv0rAs6DPZhoICYbMNh0w731jE/s1600/roerich.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="186" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-nopqNMsj94S6tFV-Nbt5u5PhzUGvy7iSIdc4j9_LIG53a5kKg6ewgWN8HZ5qkBxc11dYLEomaNIhhp8ObmPjbXyZBKq_x1qO4oWuPPh5yyKmunbBxdv0rAs6DPZhoICYbMNh0w731jE/s400/roerich.jpg" width="400" /></a></b></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><b>Nicholas Roerich</b></td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ἡ ἐπιχείρηση δέν ἦταν εὔκολη: τό βουνό εἶναι μιά μάζα τόσο πετρώδης καί ἀπόκρημνη πού γίνεται σχεδόν ἀδιάβατη. Ὅμως, ὅπως τό εἶπε τόσο ὡραῖα ὁ ποιητής, «ἡ τρομερή προσπάθεια ὅλα τά νικᾶ» (Βιργίλιος).
[…] </div>
<div style="text-align: justify;">
Ἡ μέρα πού ἀργοῦσε νά νυχτώσει, τό εὐχάριστο ἀεράκι, ὁ ἐνθουσιασμός πού φτέρωνε τήν ψυχή, ἡ ἄσληση πού ἔδινε σφρίγος στά σώματα, κι ἄλλα παρόμοια, διευκόλυναν τήν πορεία μας. Μονάχα ἡ φύση τοῦ ἐδάφους μᾶς δυσκόλευε.
[…] </div>
<div style="text-align: justify;">
Ἤμουν κυρίως ἐγώ πού βράδαινα τό βῆμα, ἐνω ὁ ἀδελφός μου, πού βάδιζε κατευθείαν πρός τήν ράχη τοῦ βουνοῦ, κέρδιζε δρόμο κι ἔφτανε ὅλο καί ψηλότερα. Ἐγώ, χωρίς ἰκμάδα, ἔμενα στά χαμηλά, κι ὅταν μέ φώναζε γιά να μοῦ δείξει τον συντομότερο δρόμο τοῦ ἀπαντοῦσε ὅτι ἔλπιζα νά βρῶ πιό εὔκολο, καί πῶς δέν μ’ ἔνοιαζε ἄν θά ‘ταν μακρύτερος, φτάνει να ‘ναι πιό ὁμαλός. Μέ κάτι τέτοια δικαιολογοῦσα τήν δειλία μου, κι ἐνῶ οἱ ἄλλοι πλησίαζαν ἤδη στήν κορυφή, ἐγώ πλανιόμουν κάτω, στά λαγκάδια, κι οὔτε μονοπάτι πιό στρωτό ἔβρισκα οὔτε καί προχωροῦσα: τό μόνο πού κατόρθωνα ἤταν νά κάνω τόν δρόμο μου πιό μακρύ και τον μόχθο μου πιό ἄχρηστο.
[…]</div>
<div style="text-align: justify;">
Ἤθελα ν’ ἀποφύγω τήν κούραση τῆς ἀνάβασης, ὅμως ἡ φύση δέν ἀνέχεται τήν ἀνθρώπινη πονηριά, κι ἕνα ὑλικό σῶμα ποτέ δέν μπόρεσε νά ἀνέβει κατεβαίνοντας.
[…]</div>
<div style="text-align: justify;">
Ἔλεγα στόν ἑαυτό μου: «Αὐτό πού δοκίμασες σήμερα τόσες φορές ὅσο σκαρφάλωνες ἐτοῦτο τό βουνό, νά ξέρεις ὅτι θά σοῦ ξανασυμβεῖ, κι ὄχι μόνο σέ σένα ἀλλά και σέ ἄλλους πολλούς, ὅσο θα προσπαθεῖς νά φτάσεις τήν ἀληθινή εὐτυχία (beata vita). Ὁ λόγος πού οἱ ἀνθρωποι δέν τό ἀντιλαμβάνονται εὔκολα, εἶναι γιατί οἱ κινήσεις τοῦ σώματος γίνονται στά φανερά, ἐνῶ τοῦ πνεύματος εἴναι κρυφές καί μένουν ἀθέατες. Αὐτό πού ὀνομάζουμε ἐυτυχία βρίσκεται μονάχα στά ὑψηλότερα καί, καθώς λένε, στενή εἶναι ἡ ὁδός πού ὁδηγεῖ ἐκεῖ. Πολλές στενοποριές πρέπει νά προσπεράσεις, καί πολλά μεγάλα σκαλοπάτια ν’ ἀνέβεις ἀπό ἀρετή σέ ἀρετή. Στήν κορυφή εἶναι τό τέλος τῶν ἀγώνων μας, κι ἐκεῖ τελειώνει ὁ δ΄ρομος τοῦ μακρινοῦ ταξιδιοῦ μας. Ὅλοι ἐκεῖ θέλουν νά φτάσουν· ὅμως, ὅπως λέει ὁ Ὀβίδιος «Δέν ἀρκεῖ νά θέλεις κάτι: γιά νά τό κερδίσεις, πρέπει νά τό λαχταρᾶς». </div>
<div style="text-align: justify;">
[…]
Ἔμεινα νά στοχάζομαι σιωπηλά τήν ἔνδεια τῆς κρίσης τῶν ἀνθρώπων, πού παραμελοῦν τό σπουδαιότερο κομμάτι τους καί σκορπίζομται στούς τέσσερις ἀνέμους, ἀναζητώντας σέ θεάματα μάται καί κούφις αὐτό πού θά μπορούσαν νά ἀνακαλύψουν μέσα τους. Κι ἐκεῖ, μέσα στήν περισυλλογή μου, ἀναλογιζόμουν πόσο σπουδαῖο θά ‘ταν τό πνεῦμα μας ἄν δέν εἶχε τήν ἀρρωστημένη τάση ν’ ἀπομακρύνεται ἀπό τίς πρωταρχικές του ρίζες καί νά διαστρέφει ἐκεῖνο πού ὁ Θεός τοῦ ἔδωσε γιά νά τό τιμήσει. Πόσες φορές σήμερα, στόν δρόμο τῆς ἐπιστροφῆς, δέν γύρισα ν’ ἀντικρίσω τήν κορυφή τοῦ βουνοῦ! Ἔ, λοιπόν, μοῦ φαινόταν μόλις ἴσαμε ἕναν πήχυ ὑψηλή, μπροστά στά ὕψη πού μπορεῖ νά φτάσει ὁ ἀνθρώπινος στοχασμός, ἄν δέν βυθιζόταν στή λάστη τῆς ἀθλιότητας τῶν ἐπίγειων. Καί σχεδόν σέ κάθε βῆμα ἔκανα τούτη τήν σκέψη: «Ἐγώ δέν δίστασα νά βάλω τόση προσπάθεια καί τόσον ἱδρώτα γιά να πλησιάσω ἔστω καί ἐλάχιστα τόν οὐρανό μέ τό κορμί μου· ποιος σταυρός, ποιά φυλακή, ποιά μαρτύρια θά μποροῦσαν νά φοβίσουν τήν ψυχή μου νά συντρίψει τά ὕψη τῆς ἀλαζονείας καί τήν θνητή μοίρα μας, καθώς ὁδεύει πρός τόν Θεό;» Καί τοῦτο ἀκόμη: «Πόσοι νά ‘ναι ἄραγε ἐκεῖνοι πού ἀκολούθησαν τόν ἄλλον δρόμο, ἀπό φόβο γιά τίς δυσκολίες καί ἀπό δίψα γιά τίς ἡδονές; Ὤ, τρισευτυχισμένος εἶναι ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος –ἀν μπορεῖ νά ὑπάρξει ἕνας τέτοιος ανθρωπος–, πού εἶχε στόν νοῦ του ὁ ποιητής ὅταν ἔγραφε:
Εὑτυχής αὐτός πού μπόρεσε νά γνωρίσει τήν φύση τῶν πραγμάτων.
καί νίκησε τόν φόβο τοῦ θανάτου καί τό ἀμείλικτο πεπρωμένο,
καί τό βουητό τοῦ ἄπληστου Ἀχέροντα» (Βιργίλιος)
Ὤ, πόσος μόχθος χρειάζεται γιά νά κυριέψουμε ὄχι τήν κορυφή ἑνός θεόρατου βουνοῦ, ἀλλά τίς ὀρέξεις πού γεννοῦν οἱ κατώτερες, γήινες ἀνάγκες μας! </div>
<div style="text-align: justify;">
Ἔτσι, μέ τήν καρδιά ξεσηκωμένη ἀπό συγκίνηση καί μέ πόδια πού δέν ἔνιωθαν τοῦ δρόμου τίς κακοτοπιές, ἔφτασα ἀργά τήν νύχτα στό ἀγροτόσπιτο ἀπ’ ὅπου εἶχα ξεκινήσει τά χαράματα.<br />
<br />
<div style="text-align: right;">
<b>Πετράρχης</b> <b> </b></div>
<div style="text-align: right;">
<b>Ἡ Ἀνάβαση στό </b><b><!--[if gte mso 9]><xml>
<o:OfficeDocumentSettings>
<o:AllowPNG/>
</o:OfficeDocumentSettings>
</xml><![endif]--></b><b><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">Ὄ</span>ρος Βεντού</b></div>
</div>
</div>
Τίσιςhttp://www.blogger.com/profile/09987103309832253444noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-485821992261498330.post-25217921866200116412017-04-15T10:34:00.000-07:002017-04-15T10:34:09.769-07:00Περί των επομένων ημερών και χρόνων...<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhK8rs1-ZXZFaeDf5SKSPwjTzFsu-q5-5kox71bpZDwOMRpLdF6yCKyoyKg4sRN4-9EcmGerNkYoB_bgpDXpDOigKTpFcoew5L93uYC_CFIJeKn-4FO6F3IKk8LOWdrl6WsQIWhMQwl8lAp/s1600/Pr..jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhK8rs1-ZXZFaeDf5SKSPwjTzFsu-q5-5kox71bpZDwOMRpLdF6yCKyoyKg4sRN4-9EcmGerNkYoB_bgpDXpDOigKTpFcoew5L93uYC_CFIJeKn-4FO6F3IKk8LOWdrl6WsQIWhMQwl8lAp/s320/Pr..jpg" width="217" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Συνεχίζουμε. Άλλοτε στρωτά,
άλλοτε στροβιλιζόμενοι στις δίνες του καθημερινού
ολέθρου, προχωρούμε. Από την πρώτη εκείνη παιδικότητα όπου η προδιάθεση
σμιλευμένη από την παιδεία και το περιβάλλον συνέδεσε, έστω διαισθητικώς, το
παρελθόν με το παρόν και το μέλλον, οδηγώντας τις σταγόνες μίας ατομικότητος στον ρου ενός αιμάτινου ποταμού. Η πρώτη αυτή και μόνη αληθή βάφτισή μας, μία
απελευθέρωση υπήρξε από τα δεσμά της υποταγής του πεπρωμένου των σκλάβων.
Αρνούμαστε οποιαδήποτε ηττοπάθεια, αρνούμαστε οποιαδήποτε συζήτηση για κόσμους
και πολιτισμούς που τελειώνουν, αρνούμαστε οποιαδήποτε παραίτηση και
οποιαδήποτε θεωρία και ενατένιση που αποσκοπεί σε εγωιστικές αυτολυτρωτικές
αναζητήσεις ή τάσεις. Το ύστατο ανάχωμά μας, πίσω από το οποίο εδρεύει μονάχα
το τέλος ενός μικρού κύκλου, είναι η Πίστη μας στην νικηφόρα επέλαση μίας νέας
γενιάς, η οποία θα επιβάλλει την θέλησή της και θα οικοδομήσει το νέο Αύριο της Ελλάδος και της Ευρώπης. Δεν υπάρχουν κοινωνικά περιθώρια για να
φωλιάσουμε, δεν αναζητούμε καταφύγια προστασίας. Μία ολάκερη κοινωνία , μάζες
με όλα τα χαρακτηριστικά που τις χαρακτηρίζουν αιωνίως, μειοψηφίες με τα
αρνητικά και τα θετικά τους, μεμονωμένοι
παρατηρητές, δειλοί, ήρωες, φοβισμένοι, ανίκανοι, ικανοί, χαρισματικοί,
συγκροτούν το πεδίο στο οποίο μαχόμαστε.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Σε αυτό το πεδίο, εν μέσω σήμερα
ενός ολοκληρωτικού φυλετικού και πολιτιστικού
πολέμου καλούμαστε να εργαστούμε και να αγωνιστούμε έχοντας κατά νου ότι
το απρόβλεπτο των ιστορικών συγκυριών μπορεί να μας οδηγήσει αυτή η νέα γενιά
που ευαγγελιζόμαστε να είναι τόσο κοντά
όσο και μακριά. Εργαζόμαστε έχοντας κατά νου την μεγάλη ευθύνη ότι ίσως
αποτελέσουμε θεμέλιοι λίθοι, ίσως χρειαστεί να είμαστε μέρος, ίσως χρειαστεί να
αποτελέσουμε το παράδειγμα από το οποίο θα εμπνευστούν. Και αυτό διότι, πολλές
φορές η ανάπτυξη θεωριών περί ελεύσεως κάποιων άλλων κάποτε, για τους οποίους
προετοιμάζουμε κάποιο έδαφος, ίσως εσωτερικά κρύβει μία αδυναμία ανάληψης των
ευθυνών που μας αναλογούν για την εποχή μας. Εξυπηρετούν ταυτοχρόνως τις
ψυχολογικές μας άμυνες και δικαιολογούν πληθώρα πεπραγμένων. Είναι προτιμότερο
να είμαστε σε συνεχή εγρήγορση για τις μάχες που επιθυμούμε να έρθουν και ας
μην έρθουν όσο ζούμε, παρά να επαναπαυόμαστε στην αναμονή μεσσιών ή εξελίξεων.
Καλώς ή κακώς, ένα μεγάλο δίδαγμα του παρελθόντος του γένους μας είναι πως από
τον μικρόκοσμό μας μέχρι τον εθνικό
κορμό, αν δεν χαράξεις εσύ την ιστορία , θα σε χαράξει εκείνη. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Οι μικρές μας, λοιπόν,
καθημερινές νίκες και ήττες, η κάθε επιτυχία που λαμβάνει χώρα στο προσωπικό μας
πεδίο, αλλά και σε εκείνο των συνόλων με τα οποία πορευόμαστε οφείλουν να
συνθέτουν την τρέχουσα ιστορία. Από την προσφορά και τα αποτελέσματα σε αυτήν
κρινόμαστε, γιατί μονάχα σε εκείνη θα λογοδοτήσουμε. Κάθε αυγή σε αυτό τον τόπο
οφείλουμε να ορθώνουμε το ανάστημά μας απέναντι στην θλιβερή πραγματικότητα και
κατάντια της ράτσας μας. Οφείλουμε, ως ύστατο καθήκον, να μείνουμε εκείνοι οι
όρθιοι υπερασπιστές , τους οποίους θα διακρίνουν όσοι αναζητούν συναγωνιστές,
μα κυρίως συντρόφους. Διότι, αν λυγίσουμε και εμείς, τότε ποιοι; Ποιοι θα
μείνουν στην ιστορία ως εκείνοι που αγωνίστηκαν εκείνα τα χρόνια; Γνωρίζουμε
πολύ καλά, πως κάποια μουσική ίσως χάσει μία ιδιοφυία της, κάποια επιστήμη ένα
ακόμη καλό συνεχιστή της εξελίξεώς της, κάποιο άθλημα, κάποια νιότη, κάποιοι
έρωτες, κάποια υψηλής ποιότητος ζωή τους λάτρεις της. Μα στον αντίποδα, μια
Πίστη θα κερδίσει λίγη ακόμη θέρμη στην φλόγα της και κάποια επανάσταση θα
έρθει λίγα δευτερόλεπτα πιο κοντά από το άπειρο που φαντάζει να βρίσκεται. Δεν
είναι κάποιος μηδενισμός που υποβόσκει, μήτε κάποια υποβάθμισή τους. Είναι αυτή
η αίσθηση της πληρότητός που χαρακτηρίζει την Ιδέα μας, της οποίας κύριοι
άξονες είναι το Αίμα, η Τιμή και η Γη. Και εντός αυτών προσδιορίζονται όλα τα
υπόλοιπα. Η κατακρήμνιση από τους εχθρούς αυτών των αξόνων, μονάχα μίσος μπορεί
να μας γεμίζει. Μίσος το οποίο οφείλουμε να μετουσιώσουμε σε αποφασιστικότητα,
σιδηρά θέληση και πειθαρχία στην επίτευξη των στόχων μας. Πλημμυρίζει τα
συναισθήματά μας, ξεπερνά το μέτρο, μας μολύνει, μας τυφλώνει πολλές φορές, μα
ακονίζει τον χαρακτήρα μας. Δυστυχώς, κανένα άλλο συναίσθημα δεν έχουμε να
χαρίσουμε στους καπιταλιστές και μαρξιστές τυράννους της εποχής, για των οποίων
τα συμφέροντα μία φυλή εξευτελίζεται και τόσα έθνη της κονιορτοποιούνται. Μήτε
μπορούμε επίσης κοντόφθαλμα να αναλωθούμε σε έριδες, διαφωνίες και πάθη του παρελθόντος τα οποία σύντροφοί μας δεν
μπορούν να υπερνικήσουν. Θα σταθούμε στον δρόμο που οδηγεί σε μία νέα γενιά,
διότι αυτήν έχουμε και μας έχει ανάγκη όσο τίποτα άλλο. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Αφήνουμε όσους επιθύμησαν την
δημοκρατία, να ακολουθήσουν τον δρόμο της. Αφήνουμε όσους επιθύμησαν το
περιθώριο να ορθοποδήσουν εκεί. Αφήνουμε όσους επιθυμούν την θεωρητική εξέλιξη της
Ιδέας να εργαστούν εκεί. Ένα πέλαγος από εχθρούς έχουμε απέναντί μας και αν
επιθυμήσουμε κάποια πάθη μας να εξοστρακιστούν, τα συναισθήματά μας για αυτούς να
εκφραστούν τότε οι επιλογές μας , την καταραμένη αυτή εποχή, είναι χιλιάδες. Η εσωστρέφεια και η επιλογή εχθρών εντός πολύ
κλειστών πλαισίων, πολλές φορές είναι ο τρόπος να δικαιολογούμε την αδυναμία επιστροφής
στα πραγματικά μέτωπα του Αγώνα. Την γειτονιά μας, τις πόλεις μας, τα χωριά μας,
την Πατρίδα μας. Σε όποια κατάσταση και αν είναι, ας μην αμελούμε πως αυτή μας γέννησε
και μέσα σε αυτή τη μήτρα γεννήθηκε και θριάμβευσε μέσα μας η Ιδέα. Αυτή λοιπόν
την μεγάλη πρόκληση μα και ευχαρίστηση να στεκόμαστε όρθιοι σε αυτό τον όλεθρο
δεν θα την χαρίσουμε σε κανένα εισβολέα, σε κανένα ανθέλληνα. Στα μεγάλα βιβλία
του Γένους μας, γραμμένα από Αίμα , μάθαμε πως η Αριστοκρατία της Ράτσας μας εκφράστηκε εξίσου λαμπερά από την αγροτιά
μέχρι την κλεφτουριά... Με γνώμονα την επικράτηση τα χέρια μας όπως θα λερωθούν
από μελάνι, θα λερωθούν και από λάσπες. Όπως θα στολιστούν από τα δυτικότροπα κουστούμια,
θα τα δέσουν και δεσμά. Μακάριοι όσοι λίγο ή πολύ βίωσαν και πολλοί βιώνουν τις
διώξεις των πραιτοριανών ενός μορφώματος που καταρρέει, διότι αν δεν λυγίσουν ,
θα είναι σίγουρα ισχυρότεροι και αν δεν είχαν από μόνοι τους την τόλμη να τους γράψει
η ιστορία ως διωκόμενους, άρα και εχθρούς της δημοκρατίας, το κατάφερε ο Αγώνας
ο οποίος επιλέγουν. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Γνωρίζουμε πολύ καλά, πως κίνητρο
αριστερών και δεξιών πίσω από κάθε παιδί, κάθε πατριώτη , κάθε εθνικιστή, κάθε
εθνικοσοσιαλιστή ο οποίος χτυπιέται ή διώκεται, δεν είναι το κατά πόσο είναι
αληθείς ή όχι οι ιδέες του, αν υπηρετεί σωστούς ή λάθος αρχηγούς, αν είναι συνειδητοποιημένος
ή όχι, αλλά μονάχα αυτό : Η ύπαρξή του απέναντι από τα συμφέροντα κράτους και
παρακράτους μαρξιστών και καπιταλιστών.
Οτιδήποτε δεν μπορεί να ελέγχει πλήρως η δημοκρατία, ακόμη και συμμάχους
της, οτιδήποτε θεωρήσει ότι μπορεί να κλονίσει της ισορροπία της, θα το
χτυπήσει. Ύπουλα, αμείλικτα, αδίστακτα. Αυτός είναι και ο λόγος που αρνούμαστε
να εισαχθούμε σε κόλπους της. Τουλάχιστον τα μόνα πισώπλατα μαχαιρώματα θα τα
περιμένουμε μονάχα από κοντόφθαλμους «ομοϊδεάτες», οι οποίοι αδυνατούν να
ταχθούν απέναντι στους δεκάδες εχθρούς και αναζητούν εύκολες λύσεις αποδείξεως
ή επιβεβαιώσεως της ύπαρξής τους. </div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Η Υπερβορεία αποτελεί μονάχα ένα
βήμα εκφράσεως και παρουσιάσεως μέρους των θέσεων και των αναζητήσεων της ομάδος
που τη συγκροτεί. Η Αγωνιστικότητά μας είναι η ίδια μας η
καθημερινότητα με όσους συναγωνιστές και συντρόφους πορευόμαστε μαζί. Όλους και
όλες αυτές οι οποίοι πραγματικά επιτρέπουν στον Ήλιο της Ιδέας να λιώσει τα
πάθη, τους εγωισμούς και τις ατομικές ψευδαισθήσεις και να ξεχυθούν με
αποφασιστικότητα στην εργασία και στις μάχες για την Φυλή και την Πατρίδα. Δίχως ίχνος οπισθοδρομήσεως, δίχως ίχνος
παραιτήσεως υποδεχόμαστε τα ακόμη σκοτεινότερα και δυσκολότερα για εμάς χρόνια. </div>
Ιόλαοςhttp://www.blogger.com/profile/16718288138730125717noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-485821992261498330.post-7140244850266713072017-03-16T15:53:00.000-07:002017-03-16T15:53:26.955-07:00Ζεν – Η αριστοκρατία του Πνεύματος. <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqiU3jxDMCwE9tbbFSdxBuZHAiLFsDH_Lcpgsk77xJGeLvq1o-P2-wDYlImkUFSkiEB5FxRppIj6W3sYrgODqwqqPd2a_OKtDZbmx4vyoLZ5rJuW4rZM-VLXXqtBK7YEhccBsLNLWECkmt/s1600/431926.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqiU3jxDMCwE9tbbFSdxBuZHAiLFsDH_Lcpgsk77xJGeLvq1o-P2-wDYlImkUFSkiEB5FxRppIj6W3sYrgODqwqqPd2a_OKtDZbmx4vyoLZ5rJuW4rZM-VLXXqtBK7YEhccBsLNLWECkmt/s320/431926.jpg" width="225" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Βιώνοντας μία καθημερινότητα
πλήρους αποϊεροποιήσεως της ζωής μα και πλήρους αντιστροφής των αξιών αυτής,
στο βαθμό τον οποίο ως φυσικές παρουσίες δυνάμεθα ν’ αντιληφθούμε , δεν θα
μπορούσαμε να μείνουμε αμέτοχοι στην αναζήτηση των ριζών της πάλαι ποτέ
ομοούσιας Ηλιακής φύσεως θρησκευτικότητος και πνευματικότητος των λαών της
Ινδοευρωπαϊκής ομογλωσσίας. Μίας πνευματικότητος η οποία ως απόρροια μίας
ενδοτέρας βουλήσεως, προδιαγεγραμμένης εκ φύσεως , αγωνιούσε και αγωνιά να
εκφραστεί ακόμη δε και διαμέσου ολότελα αλλοτρίων δογμάτων, ιεροτελεστιών,
θρησκειών. Η αλλότρια φύση έγκειται ουσιαστικά στην
επιφανειακή διαφορετικότητα η οποία, όμως, προκύπτει ως αποτέλεσμα αναγκών
διαφορετικών ψυχοσυνθέσεων και ενδοτέρων βουλήσεων. Προτού , λοιπόν,
καταδικάσουμε την αρχή της διακρίσεως όσον αφορά την έκφραση, ας σεβαστούμε τον
πλουραλισμό της φύσεως όσον αφορά την ατομική ή συλλογική σύνθεση. Και αν το
μεν πρώτο είναι εφικτό ως σημείο των καιρών μίας <span lang="EN-US">Kali</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Yuga</span><sub>[1] </sub> να το ομογενοποιήσουμε και να το
κομποστοποιήσουμε μέσω ποικίλων εργαλείων της επιταχυνόμενης παρακμής όπως η
κατά <span lang="EN-US">Rene</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Guenon</span><span lang="EN-US"> </span>«στερεοποίηση» , το δε δεύτερο η ιστορία όλων των φυλών και
κοινωνιών δεικνύει πως αδυνατούμε να το καλουπώσουμε. Ίσως, αυτή η αδυναμία ,
να είναι και η κινητήριος δύναμη στην κυκλική τροχιά της εποχής. Κάθε τέλος
ενός κύκλου βέβαια δεικνύει με την σειρά του αυτομάτως την αρχή ενός νέου. Η
αναζήτησή μας δεν προέρχεται και δεν απευθύνεται σε παρατηρητές ή απλούς
μελετητές, μα σε εκείνους που θα στραφούν ολόψυχα στο Φως και την Αλήθεια, όχι
για κάποια δική τους ατομική τέρψη, αλλά για ν’ αποτελέσει ολόκληρος ο βίος
τους μία καλλιέργεια και το τέλος μία σπορά για τον νέο κύκλο που έρχεται. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Στην αναζήτηση των ριζών της Φωτεινής και Ηλιακής παραδόσεως με οδηγό το
κορμό – φυσικό σώμα – φυλή , θα μπορούσαμε να φθάσουμε έως την Βεδική παράδοση,
την οποία λόγω της προφορικής της ιδιότητος αδυνατούμε πλήρως να
χρονολογήσουμε. Με σιγουριά , όμως, την προσδιορίζουμε , αρκετά παλαιότερα από
τα Ομηρικά χρόνια. Μία συγκριτική μελέτη της Ιλιάδος με την <span lang="EN-US">Mahabarata</span><span lang="EN-US"> </span>, της
Οδύσσειας με το <span lang="EN-US">Ramayana</span>,
των έργων του Πλάτωνα και του Ησίοδου με τις Ουπανισάδες θα αποδείκνυε μία
εκπληκτική συγγένεια αρχετύπων, φιλοσοφικών ενατενίσεων, υπαρξιακών αναγκών και
ατραπών αναζητήσεως της αληθείας, η οποία μας προδιαθέτει για μία κοινή αρχή –
ρίζα προελεύσεώς τους. Αν όχι, αυτών καθ’ αυτών , των αρχέγονων εκείνων
προτύπων από τις οποίες επηρεάστηκαν. Ολόκληρη η Βεδική – Ινδική παράδοση
εκφράστηκε μέσω της Σανσκριτικής , μίας από τις τελειότερες μαζί με την
Ελληνική της αττικής διαλέκτου γλώσσες, ικανές να αποτυπώσουν όλον αυτόν τον
εσωτερικό πλούτο και αναζητήσεις των λαών που τις ανεπτύξαν. Μία, όμως, τέτοια
προσέγγισή μας, στο Βεδικό «περιβάλλον» θα διατηρούσε την ουσία , αλλά θα μας
εγκλώβιζε σε τύπους, ονομασίες, λειτουργίες τα οποία τόσο ηχητικά όσο και
εικονικά θα μας ξενίζουν και ίσως εν τέλει μας συγχύσουν αντί να μας βοηθήσουν
στην αποκρυστάλλωση σημείων των πνευματικών αναζητήσεων των Ινδοευρωπαίων , με
γνώμονα, όμως, την στρέψη προς την πρωταρχική αυτή ουσία και όχι απλώς την
περιγραφή<sub>. </sub> Οι τύποι, τα
σύμβολα, η σημειολογία, η ονοματολογία, η γλώσσα κ.ο.κ. αποτελούν αναπόφευκτα
εργαλεία στην στεφάνη της υπάρξεως, όταν η προεργασία για προσέγγιση του πυρήνα
αυτής ξεκινά από εκεί. Αντ’ αυτού , δυνάμεθα να στραφούμε σε μία μετεξέλιξη –
στην στεφάνη - της πρωταρχικής Ινδοευρωπαϊκής σοφίας, η οποία ακριβώς λόγω της
μεθόδου προσεγγίσεως του πυρήνα, όχι από την στεφάνη, αλλά από την αφύπνιση
μερών αυτού, μπορεί να μας είναι ευκολότερη , όχι η κατανόηση, αλλά η εμπειρία
μέσω της ασκητικής του. Διότι, ας μην αμελούμε , πως φέροντες τις ζυμώσεις, τις
συγκρούσεις, τους θανάτους, τις αναγεννήσεις και το όραμα όσων συνθέτουν μία
Αρία Ελληνικότητα και επουδενί ενός ασιατικό – μεσογειακού πολιτισμικού
κράματος, οφείλει κάθε προσέγγισή μας να λαμβάνει υπ’ όψιν τόσο το παρόν , όσο
και το μέλλον. Ένας ολόκληρος κατάλογος δεκάδων θεοτήτων των οποίων τα ονόματα
θα ήταν ακατανόητα, τελετουργίες οι οποίες θυμίζουν φθηνές απομιμήσεις κωμικών
ταινιών και εν τέλει γελοιοποιούν την
ουσία κάποια παλαιάς θρησκείας, μίμηση δογμάτων εν είδη « <span lang="EN-US">happening</span>» , θα οδηγήσουν σε μία πλήρως
αποπροσανατολισμένη πορεία από την επιθυμητή. Η μελέτη μπορεί να είναι αληθής
σε όλα τα πεδία, το βίωμα , όμως,
χρειάζεται το έδαφός του για να είναι αληθές. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Στρεφόμαστε κατ’ αυτόν τον τρόπο
στην μοναδική διδασκαλία η οποία επικεντρώνεται ως επί το πλείστον στο
βίωμα της Ηλιακότητος, του Φωτός και της
Αληθείας. Το Ζεν <sub>[2]</sub>. Το να περιγράψουμε εν προκειμένω τις βασικές
αρχές ενός από τα πιο δυσνόητα για την σύγχρονη δυτική σκέψη συστήματα
προσεγγίσεως και κυρίως βιώσεως της Θείας Ουσίας του Κόσμου, θα αποτελούσε
αυτομάτως, πέραν των δυσκολιών, και αναίρεση των αρχών αυτών. Μπορούμε ,
βεβαίως, να επικαλεστούμε τις παρατηρήσεις και τα γραπτά σημαντικών μελετητών
και φορέων της ασκητικής του ατραπού. Ο ίδιος ο όρος Ζεν προέρχεται από το
Κινέζικο <span lang="EN-US">Ch</span>’ <span lang="EN-US">an</span><span lang="EN-US"> </span>μία
παράφραση της Σανσκριτικής λέξης <span lang="EN-US">Dyana</span>. Όπως και στα Ινδικά κείμενα , έτσι και στον πρώιμο
Βουδισμό επισημαίνεται η αριστοκρατική – Αρία καταγωγή του υπαρκτού στο βαθμό
που η ιστορική έρευνα επιβεβαιώνει πρίγκιπα Σιντάτα. Η μη επιβεβαίωση της
ιστορικότητος , όπως και σε άλλες περιπτώσεις, δεν μας αποκλείει από την
προσέγγιση της εν συνεχεία διαμορφωμένης παραδόσεως , η οποία αν μη τι άλλο,
είναι υπαρκτή. Στον Βουδισμό, όπως και στα περισσότερα θρησκευτικά συστήματα,
οι αρχικές διδασκαλίες κάποια «φωτισμένης» προσωπικότητος διαμορφώθηκαν,
ερμηνεύθηκαν και συστηματοποιήθηκαν από μαθητές ή μεταγενέστερους πιστούς, σε
βαθμό που πολλές φορές ίσως και να μην έχουν καμία σχέση με την αρχική
διδασκαλία. Το ίδιο μπορούμε να θεωρήσουμε και με τον Βουδισμό , ο οποίος ενώ
αρχικώς υπήρξε μία διδασκαλία μίας πολύ κλειστής κάστας υγιούς – εσωτερικού και
ουχί υλιστικού, αριστοκρατισμού, στην οποία απαγορευόταν ακόμη και η συμμετοχή
γυναικών, εν συνεχεία μεταλλάχθηκε σε μία κατεξοχήν
θρησκεία της μάζας με όσες εκπτώσεις απαραιτήτως χρειάζεται να λάβουν χώρα για
να είναι επιτυχής αυτή η μεταστροφή. Επηρεασμένος από τον Ινδουισμό , την
Βεδική Παράδοση , πολύπλοκος όσο και αυτά , με δαιδαλώδεις διαδρομές στην ορθή
ερμηνεία μίας κινήσεως ή μίας λέξεως, διαιρείται σε δύο συστήματα. Την <span lang="EN-US">Mahayana</span> – Μεγάλο Όχημα <sub>[3]
</sub> και την <span lang="EN-US">Hinayana</span><span lang="EN-US"> </span>– Μικρό
Όχημα <sub>[4]. </sub>Και ενώ η πορεία
αυτών των συστημάτων εξαπλώνεται στην Ασία, κατά τον 6<sup>ο</sup> μ.Χ. αιώνα
αναβλύζει στην βόρειο Ινδία μία νέα – φαινομενικώς- διδασκαλία από τον μοναχό <span lang="EN-US">Bodhidharma</span>. Η νέα διδασκαλία
δείχνει να βρίσκεται πλησιέστερα από κάθε άλλη στον πυρήνα του πρώιμου Αρίου
Βουδισμού. Η διδασκαλία αυτή αποποιείται τις πολυσύνθετες, ποικιλόμορφες και
υπεραναλυτικές προσεγγίσεις από δόγματα της εποχής, αντιδρά στις νοσηρές πολλές
φορές επιβληθείσες στερήσεις, θυσίες κ.ο.κ. και καθαιρεί ακόμη και τον ίδιο τον
Βούδα ως μορφή ή οντότητα ενθρονίζοντας αντ’ αυτού την δυνατότητα του <span lang="EN-US">Satori</span> – φωτίσεως σε όποια
ατομικότητα, σε όποιο περιβάλλον, σε κάθε κατάσταση. Αναφέρεται συχνά στο Ζεν η
πειθαρχία και η άσκηση. Αναφερόμενοι σε πειθαρχία , εννοείται μία ιδιαίτερη
εσωτερική κατάσταση αυτοελέγχου, η οποία αποτελεί ικανή και αναγκαία συνθήκη
για την μετέπειτα υπέρβαση του εγωιστικού εαυτού και της δυαδικότητο.ς
Σαφέστατα στην παράδοση αυτή, όπως και στην Ελληνική κοσμοθέαση, η αρχή και το
τέλος ίσως να είναι προκαθορισμένα, η προδιάθεση ορίζει πολλές φορές το πλαίσιο
και τις κλίσεις , αλλά το τι θα λάβει χώρα εντός του χρονικού και χωρικού αυτού
πεδίου βάσει και των φυσικών εργαλείων, έγκειται στην απόλυτη ελευθερία και
επιλογή του ατόμου. Η ασκητική του Ζεν αναπτύχθηκε κυρίως στις καθημερινές
ενασχολήσεις της ζωής, επιτρέποντας ξανά στο Ιερό να διαχυθεί στην καθημερινή
ζωή των ανθρώπων, όπως ακριβώς στις «πρωτόγονες» Ινδοευρωπαϊκές κοινωνίες. Η
γλώσσα, η καλλιγραφία, κάθε είδους εργασία, οι τέχνες, ο πόλεμος, η μουσική
απετέλεσαν τα πεδία στα οποία το Ζεν εισήλθε ουσιαστικώς μετατρέποντάς όλα αυτά
από ανάγκες ή στην καλύτερη περίπτωση πεδία εκτονώσεως – εκφράσεως , σε μέσα
στα οποία ανοικτά διαχέεται η – ούτως ή
άλλως υπαρκτή – Θεία Ουσία του Κόσμου και τα οποία παύουν να έχουν οποιαδήποτε
σημασία και νόημα, όταν η «ύλη» ξεπεράσει το μέτρο που της έχει δοθεί και
αντικαταστήσει τον «σκοπό». Σε αυτό το
σημείο διακρίνουμε μία σημαντική διαφορά με την εκχριστιανισμένη δυτική
παράδοση η οποία ναι μεν εξέφρασε , κατά βάση αθέλητα, τον ψυχισμό των
Ινδοευρωπαϊκών λαών της ηπείρου, αλλά δεν απετράπη η μετέπειτα κυριαρχία της
ύλης και του κέρδους, κάτι το οποίο ανακύπτει από μία , όπως ανεφέρθη, αλλότρια
ψυχοσύνθεση, η οποία στο φυσικό της περιβάλλον εξέφραζε και εκφράζει σε όλη της
την έκταση αυτά τα χαρακτηριστικά.
Μπορούμε , εν μέσω πολλών αλμάτων , να θεωρήσουμε την επιστροφή στην
απλότητα και την ουσία, ως ένα εξ Ανατολής ξυράφι του Όκαμ <sub>[5] </sub>το οποίο απέκοψε κάθε επιπρόσθετο
βαρίδιο και κάθε περιττή ανάλυση από την αναζήτηση της Ηλιακότητος στην οποία
ενυπάρχουμε και ενυπάρχει και αυτή σε εμάς. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Η εξάπλωση της διδασκαλίας υπήρξε ραγδαία σε ως επί το πλείστον μη
Ινδοευρωπαϊκούς λαούς και κυρίως σε Κινέζους και Ιάπωνες. Ειδικώς στην Ιαπωνία
εισήχθη περί τον 11<sup>ο</sup> μ.Χ. αιώνα. Κατά την εξάπλωση αυτή , η επαφή με
τα Ταοϊστικά στοιχεία καθώς και η
αλληλεπίδραση με την Ιαπωνική ψυχοσύνθεση είναι αυτά τα οποία την διαμόρφωσαν
και την διατήρησαν ζωντανή στον η <span lang="EN-US">Rinzai</span>, <span lang="EN-US">Soto</span> και μία μικρότερη <span lang="EN-US">Obaku</span>. Παρατηρούμε , λοιπόν, πως επί αιώνες μία πρωταρχική
Ινδοαρία Σοφία παρέμεινε ζωντανή , όχι από τους ίδιους τους αρχικούς της
φορείς, οι οποίοι βεβαίως από τον χώρο που έλαβε χώρα η γέννησή της , έχουν εδώ
και αιώνες εξαφανιστεί, αλλά από συγκεκριμένους και με συγκεκριμένα
χαρακτηριστικά λαούς της Άπω Ανατολής. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Η κυκλική θεώρηση της ιστορίας και η αναζήτηση σε αυτούς τους κύκλους
των μύθων των Αρίων, μας φέρνει στο παράδοξο του 20<sup>ου</sup> αιώνα , όπου
αναζητητές της πρωταρχικής ευρωπαϊκής παραδόσεως στρέφονται προς το Θιβέτ και
κάποιοι ακόμη πιο πέρα στην Ιαπωνία σε μία προσπάθεια συγκερασμού του τραγικού
δυτικού ηρωικού προτύπου με εκείνο των πιστών του Ζεν. Της δυτικής υπερβάσεως
και εξακτινώσεως με το <span lang="EN-US">Satori</span>.
Με κοινό σημείο αναφοράς τον <span lang="EN-US">Meister</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Eckart</span><span lang="EN-US"> </span>και έχοντας σημεία ολιστικής θεωρήσεως όπως ο Ζαρατούστρα
του Φρειδερίκου Νίτσε ή ο Φάουστ του Βολφγκανγκ Γκαίτε, ξεκινά μία ιδιαίτερη
για τα δεδομένα της εποχής σχέση μεταξύ του <span lang="EN-US">Count</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Karlfried</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Durckheim</span><sub>[6]</sub> και του <span lang="EN-US">D</span>.<span lang="EN-US">T</span>. <span lang="EN-US">Suzuki</span><span lang="EN-US"> </span><sub>[7]</sub> πριν και κατά την διάρκεια του Β’ Π.Π. Ανάμεσα στις αναζητήσεις εμφανίζεται και το
Νορδικό πρότυπο της εποχής όπως σκιαγραφήθηκε από το <span lang="EN-US">Alfred</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Rosenberg</span>, ενώ στην Ιαπωνία
μυείτε στο Ζεν , άλλος ένας επιφανής Γερμανός καθηγητής πανεπιστημίου ο <span lang="EN-US">Eugen</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Herrigel</span>. Ο τελευταίος μάλιστα μυήθηκε στο Ζεν μέσω της
τοξοβολίας, χαρίζοντας στην Δύση ένα από τα σημαντικότερα βιβλία για την διδασκαλία
αυτή<sub>[8]</sub>. <span lang="EN-US">C</span>.<span lang="EN-US">K</span>. <span lang="EN-US">Durckheim</span>, <span lang="EN-US">E</span>. <span lang="EN-US">Herrigel</span><span lang="EN-US"> </span>και Ιούλιος Έβολα απετελέσαν μεταξύ άλλων , τις «γέφυρες» των
σύγχρονων δυτικών αναζητήσεων με την πρωταρχική αυτή Ινδοευρωπαϊκή σοφία. Όντας
ενεργά μέλη οι δύο πρώτοι και
υποστηρικτές του Γερμανικού Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος, δέχθηκαν δριμεία
πολεμική τα χρόνια μετά του πολέμου , όπως και ο ίδιος ο <span lang="EN-US">D</span>.<span lang="EN-US">T</span>. <span lang="EN-US">Suzuki</span><span lang="EN-US"> </span>για τις απόψεις και τις θέσεις του κατά την διάρκεια αυτού <sub>[9].
<o:p></o:p></sub></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Εν κατακλείδι, οι ρίζες της σοφίας και της ενατενίσεως των Αρίων ευγενών
της Μπαγκαβάτ Γκίτα και του κανόνα <span lang="EN-US">Pali</span><span lang="EN-US"> </span>, βρίσκονται τόσο βαθειά , όσο ψηλά
έχουν φθάσει και τα κλαδιά του πνευματικού τους σώματος. Δεν είναι τυχαίο το
έδαφος στο οποίο ριζώσαν, μήτε οι ουρανοί στους οποίους ορθώνονται. Εντός της
σημερινής πραγματικότητος, πολλές φορές ακόμη και όταν η τάση είναι ορθή, η
προσέγγιση πολλές φορές γίνεται βεβιασμένα. Ποικίλες , κατ’ ουσίαν
σκοταδιστικές και αντι-παραδοσιακές αερολογίες και δοξασίες , αποκυήματα ενός αρρωστημένου μοντερνισμού έχουν αποκόψει
την διδασκαλία από τις ρίζες της, αλλά και από τον σκοπό της. Με γνώμονα το
κέρδος ή την προσαρμογή στα καλούπια της ορθότητός τους, δεν διστάζουν να
αναπροσαρμόζουν ανά εποχή την ουσία στα δικά τους μέτρα θυμίζοντας την
προκρούστειο κλίνη<sub>.</sub> Σε αυτά τα πλαίσια δαιμονοποιήθηκε και η στάση
των Ιαπώνων κατά την διάρκεια του Β’ Π.Π. και ιδαιτέρως των Ζεν μοναχών, καθώς
και η προσπάθεια Ευρωπαίων για την διαμόρφωση μίας νέας Πίστεως, στα χνάρια που
ακόμη διακρίνονται στα μονοπάτια των Αρίων. Σε αυτά τα πλαίσια, θα δούμε ακόμη
και στην γλώσσα μας μία πλούσια βιβλιογραφία στα ζητήματα της Παραδόσεως ακόμη
και του Ζεν, αλλά ελαχίστους φορείς ακόμη και μικρού μέρους όσων
παρουσιάζονται. Η ροή, όμως, μας δείχνει τον δρόμο. Είθε…</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
[1] <span lang="EN-US">Kali</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Yuga</span><span lang="EN-US"> </span>:
Η «εποχή της φαυλότητος» , η τελευταία, η παρηκμασμένη και εκφυλισμένη εποχή στον
κύκλο των Γιούγκα. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
[2] «Η θερμά υποδαυλιζόμενη στάση της
κυριολεκτικής ευπιστίας προς τους ανατολικούς θησαυρούς της σκέψης αποτελεί ,
σ’ αυτή την περίπτωση , μικρότερο κίνδυνο, γιατί στη Ζεν δεν υπάρχουν ευτυχώς
εκείνες οι υπέροχα ακατανόητες λέξεις των Ινδικών συστημάτων. Ούτε παίζει η Ζεν
με την πολύπλοκη τεχνική της Χάθα Γιόγκα , που ξεγελά τον υλόφρονα Ευρωπαίο με
την ψεύτικη ελπίδα ότι μπορεί να αιχμαλωτίσει το πνεύμα αν κάθεται σε ορισμένη
στάση και αν αναπνέει με ορισμένο τρόπο».
<span lang="EN-US">Carl</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Jung</span><span lang="EN-US"> </span>στην εισαγωγή του «Ζεν» του <span lang="EN-US">D</span>.<span lang="EN-US">T</span>. <span lang="EN-US">Suzuki</span>.
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
[3] <span lang="EN-US">Mahayana</span><span lang="EN-US"> </span>: Εξαπλώθηκε
κυρίως στην Κίνα, Ιαπωνία, Κορέα, Βιετνάμ. </div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
[4] <span lang="EN-US">Hinayana</span><span lang="EN-US"> </span>: ή <span lang="EN-US">Theravada</span>. Συντηρητικότερη
σχολή, κλειστού δόγματος η οποία εξαπλώθηκε
κυρίως στον Ινδικό χώρο και την Ν.Α. Ασία.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Ιόλαοςhttp://www.blogger.com/profile/16718288138730125717noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-485821992261498330.post-59142228088576108422016-11-21T10:57:00.000-08:002016-11-21T10:57:23.536-08:00Carmina Burana <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKIzIHONGbtjLJ1-q41BvOeeBlQty9-pmsNE20SXMPfaygsCZDBjPAbthBOpZBm_U4IxdOwBHI2Y82dEI-0ntTGZVxId-NT6y-FfjbXRb3ozmM_gtAesLw7dimOjDrrSR83dkPUjEze6Z8/s1600/Fortuna_Wheel.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKIzIHONGbtjLJ1-q41BvOeeBlQty9-pmsNE20SXMPfaygsCZDBjPAbthBOpZBm_U4IxdOwBHI2Y82dEI-0ntTGZVxId-NT6y-FfjbXRb3ozmM_gtAesLw7dimOjDrrSR83dkPUjEze6Z8/s320/Fortuna_Wheel.jpg" width="251" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 22.7pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span lang="DE" style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; mso-ansi-language: DE;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 22.7pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span lang="DE">T</span>ον
Ιούνιο του 1937 στην Φρανκφούρτη ανέβηκε για πρώτη φορά το έργο του Κάρλ Όρφ, <span lang="EN-US">Carmina</span><span lang="EN-US">
</span><span lang="EN-US">Burana</span>.<a href="https://www.blogger.com/null" name="_GoBack"></a><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 22.7pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Ένα
μοντέρνο έργο, χωρίς όμως να υποπίπτει
στις μοντέρνες παγίδες που επιφυλάσσουν οι εξελίξεις στην μουσική του 20ου
αιώνα. Καταφέρνει, ενώ χρησιμοποιεί κανόνες μοντέρνας μουσικής, να αγγίξει και
να ανακινήσει στον ακροατή το αρχετυπικό Ευρωπαϊκό πνεύμα, το οποίο τόσο
πάσχιζαν να ανακαλύψουν συνάδελφοί του
κατά τις αρχές του 20<sup>ου </sup> αιώνα. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 22.7pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Οι
λόγοι που κάνουν αυτό το έργο ένα εκ των σημαντικότερων του Δυτικού πολιτισμού δεν είναι απλά η επιλογή του θέματος προς
μελοποίηση, ούτε καν η ίδια μουσική αυτή
καθ’ αυτή, αλλά η χρήση της σε συνδυασμό με τα κείμενα και τη γενική
σκηνοθεσία. Συγκεκριμένα, η επιλογή των κειμένων προς μελοποίηση από τα <span lang="EN-US">carmina</span>
(δηλαδή τα τραγούδια/ποιήματα που αποτελούν την συλλογή των <span lang="EN-US">Carmina</span><span lang="EN-US">
</span><span lang="EN-US">Burana</span><span lang="EN-US">
</span>απ’ το μοναστήρι
Μπουράνουμ), η σειρά που τους δίνεται και η μουσική τους ερμηνεία. Ένα δείγμα της
επιτυχίας του έργου είναι πως ο μέσος ακροατής (ακόμα και κάποιος δίχως πρότερη
γνώση μουσικής) νοιώθει πως έρχεται κοντά στον μεσαιωνικό-Ευρωπαϊκό κόσμο, ενώ
στην πραγματικότητα η μουσική είναι σαφώς «σύγχρονη»! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 22.7pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Η
προσέγγισή μας πρέπει να είναι ολιστική. Τόσο τα αυθεντικά <span lang="EN-US">carmina</span>,
αλλά κυρίως η ένταξη κάποιων εξ αυτών στο έργο του Όρφ, έχει να κάνει με την πολυσχιδή
φιλοσοφική και εμπειρική αντίληψη που κυρίως δύναται να αποτυπωθεί και να
εκφραστεί με την «κυκλικότητα του χρόνου». Είναι ένα επαναλαμβανόμενο πολυεπίπεδο μοτίβο
το οποίο ξεκινά εξωτερικά, από την επανάληψη του ίδιου ποιήματος «Ο <span lang="EN-US">Fortuna</span>» (Ω
τύχη) στην αρχή και στο τέλος του έργου (το οποίο αποτελεί και το πλέον γνωστό <span lang="EN-US">Carmen</span>-τραγούδι
της συλλογής). Εσωτερικά, αυτή η επανάληψη παρατηρείται ακόμη και από την
τοποθέτηση των λατινικών ποιημάτων στην αρχή, ακολουθούμενα από τα γερμανικά και έπειτα την επιστροφή πάλι στα λατινικά. Η
επιλογή του τροχού της τύχης αποτελεί το σύμβολο του έργου. Από την πρώτη του
παρουσίαση χρησιμοποιείται στις εκτελέσεις του έργου ή στις αφίσες τις σχετικές
με αυτό. Ο τροχός της τύχης εμφανίζεται τόσο στο μεσαιωνικό χειρόγραφο όσο και
στην πρώτη εκτέλεση του έργου. Εμφανίζεται ρητά στα κείμενα καθώς και στο «<span lang="EN-US">O</span><span lang="EN-US">
</span><span lang="EN-US">Fortuna</span>»
κατά την επίκληση της τύχης ως «<span lang="EN-US">Rota</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">tu</span><span lang="EN-US">
</span><span lang="EN-US">volubilis</span>»
(Εσύ περιστρεφόμενε τροχέ), αλλά και έμμεσα όπως στην δεύτερη στροφή του
δεύτερου κάρμεν όπου αναλύεται η μεταβολή της θέσης από τα υψηλά (<span lang="EN-US">Fortune</span><span lang="EN-US">
</span><span lang="EN-US">solio</span><span lang="EN-US">
</span><span lang="EN-US">sederam</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">elatus</span>/
Ευρισκόμουν καθήμενος στον θρόνο της Τύχης υψηλά) στα χαμηλά (<span lang="EN-US">Nunc</span><span lang="EN-US">
</span><span lang="EN-US">a</span><span lang="EN-US">
</span><span lang="EN-US">summo</span><span lang="EN-US">
</span><span lang="EN-US">corrui</span>/
Τώρα έπεσα από τα ύψη). Αυτή η μη γραμμικότητα στη αντίληψη του χρόνου και η
παρουσίαση της ζωής ως κύκλοι επί κύκλων συνάδει με την καθαρά φυσική αντίληψη
σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής, αλλά και
αρχετυπικά, μέσω τελετουργίας, όπως αυτή έχει διασωθεί σε ήθη, έθιμα και
αντιλήψεις των Ευρωπαϊκών λαών. Η
σύγκριση με τον Άρνολντ Σόενμπεργκ ( <span lang="EN-US">Arnold</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Schoenberg</span>
1874-1951) ως προς την προσέγγιση αυτού του θέματος είναι διαφωτιστική.
Πράγματι, ο 20ος αιώνας σε αντίθεση με την παράδοσή μας, γνώρισε σε όλα τα
πεδία της τέχνης την τάση του πριμιτιβισμού. Την αναζήτηση δηλαδή μίας κάποιας «εκφραστικής
αλήθειας και ελευθερίας» στην τέχνη των πρωτόγονων φυλών της Αφρικής (<span lang="EN-US">Paul</span><span lang="EN-US">
</span><span lang="EN-US">Klee</span>
1879-1940), της Ταϊτής ( <span lang="EN-US">Eugene</span><span lang="EN-US">
</span><span lang="EN-US">Henri</span><span lang="EN-US">
</span><span lang="EN-US">Paul</span><span lang="EN-US">
</span><span lang="EN-US">Gauguin</span>
1848-1903) και γενικά όσο μακρύτερα γίνεται από τον Ευρωπαϊκό πολιτισμό, οδηγώντας
κατ’ ουσίαν στην κατάργηση των Ευρωπαϊκών «κτήσεων» - επιτευγμάτων στην τέχνη, όπως επί παραδείγματι της προοπτικής
στην ζωγραφική και τελικά την κατάργηση οπτικού θέματος (!) σε διάφορα κινήματα
της ζωγραφικής. Αντίστοιχο της κατάργησης της προοπτικής στην ζωγραφική ίσως
αποτελεί η εισαγωγή της ατονικότητας (χαρακτηριστικά στον <span lang="EN-US">Schoenberg</span>)
στην μουσική ή ακόμα και η συνειδητή απώλεια της ρυθμικότητας (<span lang="EN-US">Claude</span>-
Achille Debus<span lang="EN-US">s</span>y)
ως άξονα δόμησης που ήταν ανέκαθεν στοιχείο της παραδοσιακής, αλλά και της
αποκαλούμενης κλασσικής μουσικής.Στην ιεροτελεστία της Άνοιξης ο Ιγκόρ Στραβίνσκι
θεωρεί πως προσεγγίζει το άφατο της ανθρώπινης αντίληψης του χρόνου και της
ωρίμανσης, καταλήγοντας σε ένα εντυπωσιακό μεν αποτέλεσμα, η σχέση όμως του
οποίου με την παράδοση σε όλα τα επίπεδα είναι αμφισβητούμενη. Αυτό ήταν εξάλλου
μέρος της «επαναστατικότητας» που επιδίωξε ο συνθέτης. Το ζήτημα «πρόοδος για
την πρόοδο» είναι αρκετά ευρύ και δεν θα αναλυθεί εδώ περισσότερο. Αλλά αυτή η
ανάλυση δείχνει και την αξία της «επανάστασης στην επανάσταση» που επιδίωξε ο Όρφ
με την ενασχόλησή του με καθαρά παραδοσιακά θέματα, όπως εν προκειμένω με μία
συλλογή μεσαιωνικών κάρμινα και
μεταχειριζόμενος αυτό το υλικό όχι κλασσικά, δηλαδή οπισθοδρομώντας, αλλά
τολμηρά κάνοντας χρήση της νέας μοντέρνας γλώσσας. Προς έκφραση αυτών που οι
«μοντέρνοι επαναστάτες» προσπαθούσαν να αποποιηθούν, ήτοι την παράδοση<a href="file:///C:/Users/%CE%91%CE%B3%CE%B3%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%B7/Desktop/Carmina%20Burana.docx#_ftn1" name="_ftnref1" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%;">[1]</span></span><!--[endif]--></span></a>. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 22.7pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> <span lang="EN-US">H</span><span lang="EN-US"> </span>στωική θέαση ανάμεσα στην πρώτη και δεύτερη
εμφάνιση του «Ο Φορτούνα», τονίζει το φιλοσοφικό στίγμα του απροσδιορίστου της
ζωής, μαζί με έναν πόνο ύπαρξης, ένα «weltschmertz» που ευθέως μπορεί να
ειδωθεί στον στίχο «semper in angaria» (πάντα δούλος/υποταγμένος στην τύχη
(ετυμ. αγκαρία)). <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 22.7pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Είναι
σαφώς εμφανής η τραγικότητα του Ελληνικού μύθου γενικότερα, αλλά και η
Βουδιστική αντίληψη της κυκλικότητας, της Σαμσάρα ως κύκλος των ζωών/ εμπειριών
του κόσμου.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 22.7pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Προχωρώντας
στα πιο απλά φαινομενικά <span lang="EN-US">carmina</span><span lang="EN-US">
</span>γίνεται εισαγωγή
στον ετήσιο κύκλο των εποχών και ότι αυτό ορίζει, με πολλές αναφορές σε
πανηγύρια και λαϊκά γλέντια. Ο περιπαιχτικός τόνος των ποιημάτων είναι εμφανής
από τους συγγραφείς – μοναχούς, όντες σε μοναστήρι του 13<sup>ου</sup> αιώνα,
οι οποίοι παρουσιάζουν την απλή καθημερινότητα από το πλαίσιο μίας ολότητας. «Μεταφράζοντας»
το ύφος και το περιεχόμενο οι μοναχοί προσέγγιζαν αυτό που αργότερα ο Νίτσε θα
ανέλυε ως μία ένωση του Διονυσιακού με το Απολλώνιο: Οι χαρές της ζωής σε μέρες
γιορτινές, αλλά και στην καθημερινότητα δεν έρχεται σε αντίθεση με την
αναζήτηση του υψηλού, αντίθετα την συμπληρώνει όταν αυτή είναι με μέτρο και
βιωμένη οργανικά και φυσικά. Χαρακτηριστικά, ένα τέτοιο ελαφρύ και ευχάριστο
νόημα εμφανίζεται στο 8<sup>ο</sup> <span lang="EN-US">carmen</span><span lang="EN-US"> </span>(γερμανόφωνο) στην κατηγορία «<span lang="EN-US">Uf</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">dem</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">anger</span>» (Στο
πράσινο/στο λιβάδι) όπου λαμβάνει χώρα μια γιορτή όπως φαίνεται από τους
τίτλους <span lang="EN-US">Tanz</span>,
<span lang="EN-US">Reie</span>
(6<sup>ο</sup> και 9<sup>ο</sup> <span lang="EN-US">carmen</span>) όπου οι νεαρές γυναίκες
προσπαθούν να καλλωπιστούν και να εντυπωσιάσουν τους άντρες. Αφού καλλωπίζονται με ερυθρό χρώμα (<span lang="EN-US">roete</span>) καλούν:
<span lang="DE">Seht</span><span lang="DE"> </span><span lang="DE">mich</span><span lang="DE"> </span><span lang="DE">an</span>, <span lang="DE">jungen</span><span lang="DE"> </span><span lang="DE">man</span>! <span lang="DE">Lat</span><span lang="DE"> </span><span lang="DE">mich</span><span lang="DE"> </span><span lang="DE">iu</span><span lang="DE"> </span><span lang="DE">gevallen</span>! <span lang="DE">Minnet</span>, <span lang="DE">tugentliche</span><span lang="DE"> </span><span lang="DE">man</span>, <span lang="DE">minnechliche</span><span lang="DE"> </span><span lang="DE">frouwen</span>! (Κοίτα με νεαρέ άντρα, ελπίζω<a href="file:///C:/Users/%CE%91%CE%B3%CE%B3%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%B7/Desktop/Carmina%20Burana.docx#_ftn2" name="_ftnref2" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%;">[2]</span></span><!--[endif]--></span></a> να σου αρέσω.
Αγάπησε ευγενικέ άντρα κοπέλες που αξίζει να αγαπηθούν). Αντίστοιχα νοήματα βρίσκονται
παντού.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 22.7pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Ο Όρφ,
κάνει επιπλέον το εξής ιδιοφυές. Δεν προσαρμόζει πάντα την μουσική στον τόνο
του αντίστοιχου <span lang="EN-US">carmen</span>. Χαρακτηριστικά
στο 4<sup>ο</sup> <span lang="EN-US">carmen</span>
το δεύτερο στο «<span lang="EN-US">Primo</span><span lang="EN-US">
</span><span lang="EN-US">Vere</span>»
(Άνοιξη), που ονομάζεται «Omnia sol temperat» (όλα τα θερμαίνει ο ήλιος)
. Το <span lang="EN-US">carmen</span>
είναι αισιόδοξο, υποδέχεται την άνοιξη και την χαρά: «<span lang="EN-US">Omnia</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">sol</span><span lang="EN-US">
</span><span lang="EN-US">temperat</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">purus</span><span lang="EN-US">
</span><span lang="EN-US">et</span><span lang="EN-US">
</span><span lang="EN-US">subtilis</span>»
(Όλα τα θερμαίνει ο ήλιος αγνός και ευγενικός). Δεδομένου της ιδιότητας των
συγγραφέων ως Βενεδικτίνοι μοναχοί τον μεσαίωνα ενδιαφέρον έχει η αναφορά στην
πρώτη στροφή για τον νέο θεό: «<span lang="EN-US">et</span><span lang="EN-US">
</span><span lang="EN-US">iocundis</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">imperat</span><span lang="EN-US"> </span>deus
puerilis» (και παιδικά εξουσιάζει ο νεαρός θεός). Σαφής αναφορά
αναγέννησης/γένεσης, αρκετά «παγανιστικό» για τα δεδομένα του μεσαίωνα. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 22.7pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Σε
αυτό το ευδιάθετο <span lang="EN-US">carmen</span>
λοιπόν ο Όρφ του έδωσε μία μελαγχολική μελωδία, που δεν ταιριάζει καθόλου με τα
λόγια. Είναι σαν μία φωνή υπενθύμισης, έχει μία ρομαντική ενδοσκόπηση (nachdenklichkeit)
που απαντά στην Ευρωπαϊκή σκέψη τον 19<sup>ο</sup> αιώνα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Έπειτα από όλα αυτά λοιπόν, ακολουθώντας
τους κύκλους επί κύκλων και την ροή του χρόνου, όταν τελειώνει η αναφορά σε
κοσμικές γιορτές ( εδώ εμφανίζονται τα <span lang="EN-US">carmina</span> στην γερμανική γλώσσα, που αποδίδουν το κοσμικό,
τον κόσμο της ζωής των χωρικών ) επιστρέφουμε στα λατινικά (που συμβολίζει στον
ευρωπαίο του μεσαίωνα την θεία, υπερκόσμια γλώσσα). Με λατινικά έγινε η εκκίνηση
στον φιλοσοφικό στοχασμό , έπειτα η πορεία προς τα κάτω, τα «καθ΄ημάς» εγκόσμια
με λατινικά και γερμανικά και τελικά γίνεται η επιστροφή στον ουρανό με τα
λατινικά ολοκληρώνοντας τον κύκλο). Αφού έχει γίνει η επιστροφή στα
λατινικά και λίγο πριν το τέλος παρουσιάζεται το 22<sup>ο</sup> <span lang="EN-US">carmen</span>, «templus
est locundum» (καιρός/ ώρα του παιχνιδιού) το οποίο είναι στο ύφος των προηγουμένων, αλλά ελαφρύνει το βαρύ κλίμα που είχε διαμορφωθεί μουσικά
συνεχίζοντας με παιχνίδισμα. Η παιδική χορωδία του Όρφ έχει να κάνει με την
λατινική γλώσσα και συμβολίζει αγγέλους σε ένα δεύτερο επίπεδο. Από την πλευρά
της ιστορίας της μουσικής αυτό είναι εμφανές. Χαρά και αγάπη για ζωή.
Κοπέλες, αλλά με αθωότητα. Ο Όρφ βάζοντας παιδική χορωδία δείχνει τον αγνό και
ενθουσιώδη χαρακτήρα του έρωτα (novus amor est, quo pereo/είναι νέος
έρωτας για αυτό θα χαθώ). Όλα αυτά λαμβάνουν χώρα στην σκιά του δεύτερου «Ο
φορτούνα» που έπεται με ότι αυτό συνεπάγεται φιλοσοφικά. Κλείνοντας δηλαδή τον
κύκλο της ζωής, του έργου και του κόσμου με μια ηρωική αισιοδοξία ιδωμένη
από μία παιδική ματιά. Άραγε σε αντιδιαστολή με το omnia sol temperat; …..<span lang="EN-US">Statu</span><span lang="EN-US">
</span><span lang="EN-US">variabilis</span>
λοιπόν!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Να προσθέσουμε πως η
κυκλικότητα στην μουσική είναι πολύ εμφανής στο δαχτυλίδι του Ριχάρδου Βάγκνερ,
όπου μετά την καταστροφή της Βαλχάλα και την ισοπέδωση του παρηκμασμένου κόσμου
επιστρέφουμε σκηνοθετικά σε ένα φως το οποίο δεικνύει μία νέα αρχή. Μία αρχή η
οποία έρχεται μαζί με τις μουσικές νότες
του «νερού» του Ρήνου. Εκεί δηλαδή όπου επέστρεψε ο χρυσός και το δαχτυλίδι κλείνοντας
έναν κύκλο ο οποίος είχε ξεκινήσει 15ώρες πριν…<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div>
<!--[if !supportFootnotes]--><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br clear="all" />
</span><hr align="left" size="1" width="33%" />
<!--[endif]-->
<div id="ftn1">
<div class="MsoFootnoteText">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><a href="file:///C:/Users/%CE%91%CE%B3%CE%B3%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%B7/Desktop/Carmina%20Burana.docx#_ftnref1" name="_ftn1" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-size: 10pt; line-height: 115%;">[1]</span></span><!--[endif]--></span></a>
Σε αυτό ο Ορφ σαφώς δεν υπήρξε ο μοναδικός. Στην Ελλάδα άξιες αναφοράς είναι οι
προσπάθειες του Μητρόπουλου και Σκαλκώτα.</span></div>
</div>
<div id="ftn2">
<div class="MsoFootnoteText">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><a href="file:///C:/Users/%CE%91%CE%B3%CE%B3%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%B7/Desktop/Carmina%20Burana.docx#_ftnref2" name="_ftn2" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-size: 10pt; line-height: 115%;">[2]</span></span><!--[endif]--></span></a>
(<span lang="EN-US">lat</span>, όπως το <span lang="EN-US">lassen</span> στα σημερινά γερμανικά
δύναται να έχει ρόλο ευκτικής κατά την μετάφραση)</span></div>
</div>
</div>
Ιόλαοςhttp://www.blogger.com/profile/16718288138730125717noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-485821992261498330.post-17412220128011373372016-11-14T12:34:00.001-08:002016-11-14T12:39:51.896-08:00"Homo Modernus"<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPi-49TUMYL_cOIQl5UoY2ip0KucdQz1O99bw1z5koOkR0DtRuauS1u8PhkPq5-OruNFVish3Y37d4yfbu79Xdus2aJPELOvXmgONplT2-3BxFsz9amz2wpWtJMq4HHXo1-7itxqxOPk6N/s1600/oiniades.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="214" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPi-49TUMYL_cOIQl5UoY2ip0KucdQz1O99bw1z5koOkR0DtRuauS1u8PhkPq5-OruNFVish3Y37d4yfbu79Xdus2aJPELOvXmgONplT2-3BxFsz9amz2wpWtJMq4HHXo1-7itxqxOPk6N/s320/oiniades.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Την σκιαγράφηση του σύγχρονου
ανθρώπου με σημείο αναφοράς την σκέψη του Ιταλού Julius Evola και τους
“αφορισμούς” του Κολομβιανού Nicolás Gómez Dávila μας δίνει σε ένα δοκίμιο 27
σελίδων ο Marek Rostkowski, με τίτλο “Homo Modernus - Το πορτραίτο του σύγχρονου
ανθρώπου σύμφωνα με τον Evola και τον Dávila”. Το κείμενο, το οποίο δεν
περιορίζεται αποκλειστικά στους παραπάνω στοχαστές, έχει δημοσιευθεί στα
Αγγλικά στο περιοδικό “Aristokratia” (Homo modernus. Evolian - gomezian
portrait of modern man, Aristokratia Vol. II, Australia, 2014) καθώς και στα Πολωνικά
στο περιοδικό “Templum Novum” (Ηomo modernus. Evoliańsko - gómezowski portret
człowieka nowoczesnego, Templum Novum no. 9, Polska, 2009) .</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Στα ελληνικά κυκλοφορεί για
πρώτη φορά από τις αυτοεκδόσεις ΟΙΝΙΑΔΕΣ.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Η παρατηρούμενη κρίση καθώς και
τα βαθύτερα αίτιά της, έχουν προσδιοριστεί στα έργα όσων ανήκουν στον κύκλο της
Παράδοσης, με την γενικότερη έννοια της λέξης και όχι με την οικονομική, την
κοινωνική ή την πολιτική – έννοιες που αποτελούν, σε αντίθεση με τους
απολογητές της αριστεράς, μόνο αποτελέσματα του σύγχρονου κόσμου – αλλά με την
πνευματική και τη θρησκευτική έννοια. Ένα πρωτοφανές σχίσμα έλαβε χώρα στην
εσωτερική διάσταση του ανθρώπου, ένα ανεπανόρθωτο πλήγμα στη συγκρότησή του,
γεγονός που επηρέασε ταυτόχρονα και τον κόσμο μέσα στον οποίο βρίσκεται. Το
σχίσμα αυτό συνίσταται στην απομάκρυνση, στην σταδιακή εκτροπή και τελικώς στην
απάρνηση της εξουσίας, της σπουδαιότητας, ακόμη και της ίδιας της ύπαρξης μιας
ανώτερης θεϊκής Πραγματικότητας, που υπερβαίνει την κατάσταση της ανθρώπινης
ύπαρξης.”</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Για περισσότερες
πληροφορίες: oiniades@mail.com</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<br /></div>
Ιόλαοςhttp://www.blogger.com/profile/16718288138730125717noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-485821992261498330.post-64844695285256340292016-10-04T08:15:00.000-07:002016-10-04T08:15:17.852-07:00Herbert "Ritter" von Karajan <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6XGXotpcjA60JPw_gmU9QzUO3h4cL-40gTqEXuiEpsTGFqsBC1vI8gBjypiZb7UwFHZPnn6xMKjirE0NWRBqYfFMNobzgA_Q5EI1ZpbfL2E6czOzjphO-H3jlJr-f2lMcJP3z4tL1A6GS/s1600/V.K..jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="160" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6XGXotpcjA60JPw_gmU9QzUO3h4cL-40gTqEXuiEpsTGFqsBC1vI8gBjypiZb7UwFHZPnn6xMKjirE0NWRBqYfFMNobzgA_Q5EI1ZpbfL2E6czOzjphO-H3jlJr-f2lMcJP3z4tL1A6GS/s320/V.K..jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Οφείλουμε να παραδεχτούμε πως αποτελεί περίλαμπρη νίκη των
εχθρών μας η ταύτιση των ηττημένων στα πεδία των μαχών ιδεολογιών του Β’ Π.Π.
με ό,τι πιο σαθρό, αρρωστημένο, παρακμιακό, και ποταπό γεννάει η φύση.
Δυστυχώς, θα επιβεβαιωθούν πολλάκις από υποτιθέμενους «φορείς» όσων αυτές οι
κοσμοθεωρίες και οι υπερασπιστές τους κληροδότησαν στον κόσμο αυτό. Σε αυτόν
τον αντιστραμμένο πλέον πόλεμο, όπου ο εχθρός αρκείται πλέον στο να παρατηρεί
τις συσπάσεις που προκάλεσαν τα πνευματικά και φυσικά ναρκωτικά στα θύματά του,
οφείλουμε να ορθώνουμε το ανάστημά μας και να προβάλλουμε τα αληθή πρότυπα των
Ιδεών μας, των οποίων το πανανθρώπινο έργο αδυνατούν να αποσιωπήσουν. Το μόνο
που δύναται σε αυτές τις περιπτώσεις να κάνουν είναι να αποσιωπήσουν την
συμμετοχή αυτών των προσωπικοτήτων στις μεγάλες επαναστάσεις του 20ου αιώνα. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Μία τέτοια προσωπικότητα ήταν και ο ελληνικής καταγωγής
Χέρμπερτ φον Κάραγιαν (Herbert von Karajan), ο κορυφαίος για πολλούς μαέστρος
του 20ου αιώνα, ο οποίος έγινε μέλος του N.S.D.A.P. στις 8 Απριλίου του 1933
και παρέμεινε ενεργό μέλος έως το τέλος του πολέμου. Η τελευταία μάλιστα
συναυλία την οποία διεύθυνε έλαβε χώρα στο Βερολίνο στις 18 Φεβρουαρίου του
1945, λίγους μήνες πριν το οριστικό τέλος του πολέμου, όταν και κατέφυγε στην
προστασία του μεγάλου Ιταλού συνθέτη και μαέστρου Victor de Sabata, προσωπικού
φίλου του Μπενίτο Μουσολίνι. Καθ’ όλη την μεταπολεμική του καριέρα, ο Κάραγιαν
δυσφημίστηκε και πολεμήθηκε για το «εθνικοσοσιαλιστικό» του παρελθόν, αλλά το
ταλέντο, το έργο και η προσφορά του στην Μουσική και τον Πολιτισμό υπήρξε
τέτοια που εν τέλει θριάμβευσε, δίχως ποτέ να απαρνηθεί το παρελθόν του.
Χαρακτηριστικό επίσης των μεγάλων αυτών προσωπικοτήτων υπήρξε και η εσωτερική
αναζήτησή τους , κάτι το οποίο μεταξύ πολλών άλλων , οδήγησε και τον Κάραγιαν
στον Βουδισμό και εν προκειμένω στο ΖΕΝ, ατραπό την οποία ακολούθησε στην
βιωματική –πρακτική της μορφή, δίχως να αρκεστεί απλά σε θεωρητικές αναλύσεις.
Βέβαια, στην τυπική της διάσταση και για λόγους παραδόσεως δεν απέκοψε την
επαφή του με την εκκλησία και την θρησκεία του τόπου του. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Δυστυχώς, πολλές φορές απεμπολούμε ποια Τέχνη, ποια Μουσική,
ποιος Πόλεμος και ποια Γενιά είναι αυτή η οποία οικοδόμησε λίθο λίθο ένα
τεράστιο οικοδόμημα , το οποίο ακόμα και αν κατάφεραν να γκρεμίσουν τα τείχη
του, δεν έχουν καταφέρει ακόμη να συνθλίψουν την Ψυχή μίας επαναστάσεως που
γεννήθηκε εντός τους και αγωνιά να ξεχυθεί στα νέα πεδία μαχών του 21ου αιώνα.</div>
Ιόλαοςhttp://www.blogger.com/profile/16718288138730125717noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-485821992261498330.post-75905161430044770412016-07-19T08:06:00.000-07:002016-07-19T08:06:01.987-07:00Peer Gynt <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjC7Msa_x-_IHn_6_5gt25bjy7aCp62Z4EL5m5AUQmcKk8elYNeX5ZRntYtnz-dsIsLt2z6UigbzriviP510VlrFoclMl98bZ3WUXxoxkANxsB2pP2Gv2yGXUAlIiuI8_vtVIFwTWL2lOKe/s1600/9592506.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjC7Msa_x-_IHn_6_5gt25bjy7aCp62Z4EL5m5AUQmcKk8elYNeX5ZRntYtnz-dsIsLt2z6UigbzriviP510VlrFoclMl98bZ3WUXxoxkANxsB2pP2Gv2yGXUAlIiuI8_vtVIFwTWL2lOKe/s320/9592506.jpg" width="222" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Μία εξαιρετική έκδοση από τον οίκο <span lang="EN-US">Gutenberg</span><span lang="EN-US"> </span>κυκλοφόρησε
προσφάτως και αφορά το θεατρικό έργο Πέερ Γκυντ του Ερρίκου Ίψεν. Πλήρης
έκδοση, με εξαιρετικό πρόλογο και ιδιαιτέρως προσεγμένη μετάφραση. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Αξίζει να επισημάνουμε πως ο
«ΠΕΕΡ ΓΚΥΝΤ» αποτελεί έναν χαρακτήρα κατά βάση εκφράσεως αυτοβιογραφικών και
βιωματικών εμπειριών. Τόσο από τον δημιουργό του, όσο και από όσους αγαπήθηκε
μεταγενέστερα. Έργο με ποικίλους
συμβολισμούς και εσωτερικές αναζητήσεις, το οποίο αποτελεί πολλά περισσότερα
από την «περιπετειώδη» ζωή κάποιου «άτακτου» Νορβηγού. Αποτελεί έκφραση ενός
ψυχισμού εντόνως αντιδραστικού, αφελούς πολλές φορές, μα και ηρωικού την ύστατη ώρα ο οποίος αφού
έκανε τον «κύκλο» του αναζήτησε την λύτρωση και την αυτοπραγμάτωση. Ενός
«κύκλου» ο οποίος αυτός καθ’ αυτός ως γνήσιο
τέκνο της υπάρξεως έπρεπε να πραγματωθεί όπως ακριβώς έγινε για να φθάσει εν
τέλει καθ’ όσο ο Ήλιος ανατέλλει να αναπαυθεί στην φροντίδα μίας πρωταρχικής
αγνότητος εν ονόματι Σόλβαΐγ… Δίχως το
ηλιακό στοιχείο να λείπει ακόμη και από το όνομά της. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως
υπήρξε αγαπημένο έργο του Ντίτριχ Έκαρτ ( <span lang="EN-US">Dietrich</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Eckart</span> ) ο οποίος επίσης , όπως και ο
Ίψεν , ανέφερε τις ομοιότητες του δικού του βίου με αυτού του Πέερ Γκυντ. Ο
ίδιος ο Έκαρτ , μάλιστα, ανέβασε με μεγάλη επιτυχία την θεατρική αυτή παράσταση
στην Γερμανία την πρώτη δεκαετία του εικοστού αιώνα. Επισήμανε , μεταξύ άλλων,
και τις ομοιότητες του ψυχισμού και του βασιλείου των τρόλλ – ξωτικών με το
Ιουδαϊκό στοιχείο στην Ευρώπη. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjW5VfdayMiwTz_60gitiylfHUDxDhy-di4-kYs1cI0U78SRVhqapCu-X4410jBF_uJLonRKc83CLxFY1GX_1_xknl_cb2jMJAgGsAwusHDv4xDbqPYBv56OuF1PFjDMTCctMxW3PR-xCnn/s1600/Peer+Gynt+Dietrich+Eckart.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjW5VfdayMiwTz_60gitiylfHUDxDhy-di4-kYs1cI0U78SRVhqapCu-X4410jBF_uJLonRKc83CLxFY1GX_1_xknl_cb2jMJAgGsAwusHDv4xDbqPYBv56OuF1PFjDMTCctMxW3PR-xCnn/s320/Peer+Gynt+Dietrich+Eckart.gif" width="202" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Η μεγαλοπρέπεια του θεατρικού
αυτού έργου συμπληρώνεται και με την εξαιρετική μουσική επένδυση του Έντβαρντ
Γκριγκ ( <span lang="EN-US">Edvard</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Grieg</span> ) , ο οποίος κατόπιν
λεπτομερών εντολών του Ίψεν , συνέθεσε ένα από τα σπουδαιότερα έργα του. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe width="320" height="266" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/qkEE0wnaNwU/0.jpg" src="https://www.youtube.com/embed/qkEE0wnaNwU?feature=player_embedded" frameborder="0" allowfullscreen></iframe></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
Ιόλαοςhttp://www.blogger.com/profile/16718288138730125717noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-485821992261498330.post-51250041166964109042016-07-16T00:08:00.000-07:002016-07-16T00:08:10.001-07:00Αριστεία και Τόλμη. <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxuJxfprLulMdOuYjmTGdhDvbXSyyOwUMMwp4b4KRofziLkliXItdvs74B25HFZKEjBwv3uwiwkgwU6EOtgvfZea9aZGoR2i7N8KuBZIbfNeYrjck5M9SeZ-qma4XGpirwpw-rMVRo8W2o/s1600/Reinhard_Heydrich_Poster.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxuJxfprLulMdOuYjmTGdhDvbXSyyOwUMMwp4b4KRofziLkliXItdvs74B25HFZKEjBwv3uwiwkgwU6EOtgvfZea9aZGoR2i7N8KuBZIbfNeYrjck5M9SeZ-qma4XGpirwpw-rMVRo8W2o/s1600/Reinhard_Heydrich_Poster.jpg" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Η δυσφήμηση προσωπικοτήτων, η
δαιμονοποίηση της Πίστεως και των Ιδεών τους, η κατασυκοφάντηση και υποτίμηση
του έργου τους καθώς και η διαστρέβλωση
της αλήθειας όχι μόνο ως προς τις προθέσεις, αλλά και την απτή ιστορική
πραγματικότητα, απετέλεσαν πάγιες τακτικές των νικητών του Β’ Π.Π.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Μία τέτοια πολεμική, τόσο εν ζωή όσο και μετά
τον θάνατό του, δέχτηκε ο <span lang="EN-US">Reinhard</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Tristan</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Eugen</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Heydrich</span>.
Μία εξόχως Ευγενική σπορά της Γερμανικής φυλής, μία προσωπικότητα την οποία επ’
ουδενί δεν δύναται να αψηφήσει κάθε
υγιής επαναστατική ψυχοσύνθεση η οποία αγωνία να κρατά ψηλά το λάβαρο ενός
πολέμου ενάντια στον αφανισμό και τον εξευτελισμό της Ευρώπης. Πόσους
συμβολισμούς, αλλά και πόσες ενσαρκώσεις αυτών δυνάμεθα να διακρίνουμε πίσω από
τον βίο του. Το όνομά του, γεννημένο από τις καλλιτεχνικές αναζητήσεις του
πατέρα του ( <span lang="EN-US">Reinhard</span>
από την όπερα του πατέρα του <span lang="EN-US">Amen</span><span lang="EN-US"> </span>), τον βαγκνερισμό του τελευταίου (<span lang="EN-US">Tristan</span>) , αλλά και το σεβασμό στους
προγόνους της οικογενείας ( <span lang="EN-US">Eugen</span>
από τον παππού του). Από μικρός επέδειξε
μέσα από τον συγκερασμό προδιαθέσεως και περιβάλλοντος τις ικανότητές του στο σχολείο, την μουσική
και την άθληση. Εξαίρετος βιολιστής, κολυμβητής, αλλά ακόμη καλύτερος
ξιφομάχος. Ένας νέος φέρελπις , μεγαλωμένος σε μία εθνικιστικών φρονημάτων
οικογένεια, ο οποίος ακολούθησε τον
δρόμο της πάλης. Συμμετείχε σε πρώιμες ομάδες <span lang="EN-US">Freikorps</span><span lang="EN-US"> </span>καθώς
και σε άλλες πατριωτικές ομάδες. Ακολουθεί η εγγραφή του στο Ναυτικό και μία
δεκαετής πορεία ως αξιωματικός η οποία
διακόπτεται κατόπιν αποπομπής του από τον <span lang="EN-US">Erich</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Roeder</span> εξ αφορμής μίας ερωτικής περιπέτειας του νεαρού <span lang="EN-US">Heydrich</span>. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%;"> Το 1931 εντάσσεται στο </span><span lang="EN-US" style="font-size: 11pt; line-height: 115%;">NSDAP</span><span lang="EN-US" style="font-size: 11pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%;">και ξεκινά μία μαχητική περίοδος προσφοράς μα και ανελίξεώς του στα </span><span lang="EN-US" style="font-size: 11pt; line-height: 115%;">SS</span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%;">.
Πρωτεργάτης της </span><span lang="EN-US" style="font-size: 11pt; line-height: 115%;">SD</span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%;"> ( Υπηρεσία Ασφαλείας ) και της </span><span lang="EN-US" style="font-size: 11pt; line-height: 115%;">GESTAPO</span><span lang="EN-US" style="font-size: 11pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%;">(μυστική αστυνομία πόλεων) κατόρθωσε μέσω των χαρισμάτων του , αλλά και
της εργατικότητάς του να κεντρίσει το ενδιαφέρον και να κερδίσει τον σεβασμό
του ίδιου του Αδόλφου Χίτλερ. Η θέση του ως επίτροπος στην Μοραβία – Βοημία τον
Σεπτέμβριο του 1941 υπήρξε η απαρχή του
τέλους του. Δεν υπήρχε περίπτωση να μην βρεθεί τρόπος να ξεσπάσει το μένος των
Βρετανών προς μία προσωπικότητα η οποία κατόρθωσε να ενσωματώσει στο νέο όραμα
για την Ευρώπη τον Τσέχικο λαό. Πόσο μάλιστα όταν αυτή η προσωπικότητα προοριζόταν
να μεταβεί και να αναλάβει επίτροπος στην Γαλλία. Μία αντίστοιχη υγιής και
αποτελεσματική σύμπραξη μεταξύ Γερμανών και Γάλλων, θα αποτελούσε πιθανότατα ταφόπλακα
για το μέλλον του καπιταλιστικού και κομμουνιστικού κόσμου. Κυκλοφορώντας στην
Πράγα δίχως καν προσωπική ασφάλεια, με Τσέχους και Γερμανούς εργάτες των
περιοχών αυτών να τον θεωρούν ευεργέτη
τους, το επίπεδο προσωπικής ασφαλείας για έναν άνθρωπο ο οποίος είχε συντελέσει
στην οργάνωση της ασφάλειας όλου του Τρίτου Ράιχ , ήταν σχεδόν ανύπαρκτο. Η
ίδια του η ηρωική φύση ήταν αυτή η οποία
τον οδηγούσε σε αυτό τον δρόμο, ο οποίος αποδείχτηκε, εν τέλει, μοιραίος.
Στις 27 Μαΐου του 1942 ο </span><span lang="EN-US" style="font-size: 11pt; line-height: 115%;">Reinhard</span><span lang="EN-US" style="font-size: 11pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 11pt; line-height: 115%;">Heydrich</span><span lang="EN-US" style="font-size: 11pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%;">διέρχεται με το αμάξι του από ενέδρα
εντεταλμένων του Λονδίνου Τσέχων
οι οποίοι ανοίγουν πυρ. Ανταποδίδοντας τα πυρά και τρέποντας σε φυγή τους
υπηρέτες του Τσώρτσιλ κατέρρευσε από την αιμορραγία. Εξέπνευσε στις 4 Ιουνίου
στα 38 του χρόνια. Υπήρξε ο μόνος ο οποίος μπορούσε να διαδεχτεί τον Αδόλφο
Χίτλερ , για αυτό κατόρθωσε να πλήξει τόσο καίρια τον εχθρό, όχι φυσικά όπως η
προπαγάνδα των νικητών επιθυμεί ψευδολογώντας να διαδώσει, μα ηθικά. Υπήρξε το
νέο Ήθος , υπήρξε το νέο Πρότυπο. Ζωής, μα και Θανάτου.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 11.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjt1ZuE8JTZMvMdCSy_uiRRAxpUVw2Ir0xiodQujr5imJcNtQ8DuNWV8GwlBLYmpF6j6Q379J28JSep7rbqmMmx3L1yXtUiodgV4Qt5WZS7vd1lo_i8BjzM8mzZmwRJVL02pG2rILaS53pB/s1600/Heydrich+with+foil.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="207" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjt1ZuE8JTZMvMdCSy_uiRRAxpUVw2Ir0xiodQujr5imJcNtQ8DuNWV8GwlBLYmpF6j6Q379J28JSep7rbqmMmx3L1yXtUiodgV4Qt5WZS7vd1lo_i8BjzM8mzZmwRJVL02pG2rILaS53pB/s320/Heydrich+with+foil.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 11.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;"><br /></span></div>
Ιόλαοςhttp://www.blogger.com/profile/16718288138730125717noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-485821992261498330.post-64506230441335804392016-03-20T07:20:00.000-07:002016-03-20T07:20:29.742-07:00Φυλή και Ηγέτης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWK4qyZKJC4YtkoQchP6ZC3j1bJUdylLMX8GE78bFwYQOGNGB01MJrij4BTmDIgibj7e_Dnjq1cXM5TOl4-vgI9niyBXP_ttSuBR-dsUYD57PO6Re8rWDNdjPwONeM6Ijkcmw0D47_oqs/s1600/josef+thorak+bannentrager.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="284" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWK4qyZKJC4YtkoQchP6ZC3j1bJUdylLMX8GE78bFwYQOGNGB01MJrij4BTmDIgibj7e_Dnjq1cXM5TOl4-vgI9niyBXP_ttSuBR-dsUYD57PO6Re8rWDNdjPwONeM6Ijkcmw0D47_oqs/s320/josef+thorak+bannentrager.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
Αυτός είναι ο λόγος, που για εμάς, η επιστροφή στην φυλή δεν μπορεί να σημαίνει απλώς μία επιστροφή στο αίμα – ιδίως σε αυτούς τους σχεδόν σκοτεινούς καιρούς, κατά τους οποίους έχουν λάβει χώρα σχεδόν ανεπανόρθωτες μείξεις. Θα πρέπει να σημαίνει επιστροφή στο πνεύμα της φυλής όχι υπό μία τοτεμική έννοια, αλλά υπό μία αριστοκρατική έννοια, το οποίο σημαίνει εν σχέσει με το αρχικό μικρόβιο της “μορφής μας”, του πολιτισμού μας.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αν επομένως καταφάσκουμε την επιστροφή στην φυλή και την επιστροφή στην παράδοση, η ιδέα ωστόσο του Ηγέτου παραμένει στο επίκεντρο της συλλήψεώς μας. Μέσα στην ηλιακή ατομικότητά τους, οι Ηγέτες αντιπροσωπεύουν για εμάς τις απτές και ενεργές εκδηλώσεις του πνεύματος ως φυλή και της φυλής ως πνεύμα· είναι αναζωογονήσεις της αρχεγόνου ιδέας, κοιμώμενες στα βάθη του αίματος ως θεμέλια της “μορφής”, νικηφόρες επί του χάους και της ζωώδους φύσεως, οι οποίες φέρονται ενσυνειδήτως ή ασυνειδήτως, in potentia ή in actu εξ όλων των μελών του λαού, τα οποία δεν είναι εκφυλισμένα. Οι Ηγέτες αποκαθιστούν την ενδόμυχη ένταση , και αφυπνίζουν τα “θεϊκά” συστατικά, ενός μετασχηματισμένου αίματος. Εξ αυτού και η μαγεία μίας εξουσίας στην οποία δεν υπάρχει τίποτε το βίαιο και τυραννικό , αλλά μάλλον κάτι το βασιλικό· η μαγεία μίας δράσεως “δια της παρουσίας”, μίας αδαμάστου “δράσεως δίχως δράση”, wei-wu -wei κατά το κινεζικό ρητό. Εδώ βρίσκεται το μονοπάτι προς την αναγέννηση. Οι πολλαπλές δυνάμεις μίας φυλής, οι οποίες μοιραίως οδηγούνται στην αλλοίωση και στην διάλυση αν αποστερηθούν αυτήν την ενδόμυχη υποστήριξη και αφεθούν στην επιρροή υλικών, εθνικών και ακόμη και πολιτικών καταστάσεων, υπό τον στενό ορισμό, ξαναβρίσκουν εδώ ένα ισχυρό και ζων σημείο ενότητος και συμμετέχουν σε μία ανώτερη πραγματικότητα, κατά τον ίδιο τρόπο που συμβαίνει και όταν σε ένα ζωικό σώμα εμφυσηθεί ψυχή. </div>
<br /><br />Julius Evola, Heidnischer Imperialismus (1933)<div align="JUSTIFY" lang="en-US" style="orphans: 2; widows: 2;">
</div>
</div>
Τήμενοςhttp://www.blogger.com/profile/07814473721699508268noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-485821992261498330.post-67009992750691772852016-01-11T13:24:00.000-08:002016-01-11T13:24:34.958-08:00Παύλος Καρρέρ<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1xt-2oLHZsztl2tGjqXoO0vAueH7rjdUs8LXN7FEzvgKEHnUdGnUrhQEZi0F08J64yB1nbbm3PtraToTxbVn5T2LQ5FfBCIMNzMTAklNFjYSG5MVxA0Q2tEfKCHfniG6OtwsP1qarWxKh/s1600/%25CE%25A0.%25CE%259A..jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1xt-2oLHZsztl2tGjqXoO0vAueH7rjdUs8LXN7FEzvgKEHnUdGnUrhQEZi0F08J64yB1nbbm3PtraToTxbVn5T2LQ5FfBCIMNzMTAklNFjYSG5MVxA0Q2tEfKCHfniG6OtwsP1qarWxKh/s1600/%25CE%25A0.%25CE%259A..jpg" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ο Παύλος Καρρέρ υπήρξε ένας από τους
σημαντικότερους Έλληνες μουσουργούς του
19<sup>ου</sup> αιώνα. Γεννημένος το
1829 στην Ζάκυνθο, όπου και απεβίωσε το 1896, σπούδασε και εργάστηκε ως μουσικός σε ολόκληρη
την Ευρώπη. Μεταξύ άλλων, σπούδασε μουσική στην Αγγλία, την Ζάκυνθο, την
Κέρκυρα και το Μιλάνο, όπου περί το 1850 παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά στο
θέατρο <span lang="EN-US">Carcano</span><span lang="EN-US"> </span>οι δύο σωζόμενες όπερές του <span lang="EN-US">Dante</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">e</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Bice</span> (<span lang="EN-US">Beatrice</span>) και <span lang="EN-US">Isabella</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">d</span>’ <span lang="EN-US">Aspeno</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">La</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Rediviva</span>. Υπάρχουν αναφορές
πως ενόσω βρισκόταν στην Κέρκυρα υπήρξε μαθητής του Μάντζαρου. Έγραψε πολλά
τραγούδια, λειτουργική και οργανική μουσική, μουσική δωματίου, μα κυρίως έμεινε
στην ιστορία για τις όπερές του, πολλές από τις οποίες δυστυχώς δεν έχουν
διασωθεί. Ο Παύλος Καρρέρ υπήρξε μία προσωπικότητα η οποία όχι απλώς
εμπνεύστηκε από το Ελληνικό στοιχείο, αλλά έθεσε τις βάσεις θεμελιώσεως μία
εθνικής μουσικής. Αντλώντας έμπνευση και θεματολογία από διάφορες εποποιίες της
φυλής μας, κατόρθωσε να αναδείξει το Ελληνικό στοιχείο. Όντας αναγκασμένος αρχικά να γράφει τις όπερές
του στα Ιταλικά, ελλείψει Ελλήνων λυρικών τραγουδιστών, δεν αμελούσε να
μεταφράζει τα έργα του και στην γλώσσας μας έως ότου συνέθεσε αμιγώς Ελληνικά
μελοδράματα. Έργα του βρίσκονται διασκορπισμένα σε μουσεία και ιδρύματα της Ελλάδος
και της Ιταλίας, ενώ αρκετά χειρόγραφά του έχουν καταστραφεί.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="text-align: center;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="text-align: center;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="text-align: center;"> Οι όπερες του : </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="text-align: center;"><br /></span></div>
<ol style="font-size: 14px; line-height: 20px; margin: 0px 0px 20px 30px; outline: none; padding: 0px;">
<li style="margin: 0px; outline: none; padding: 0px;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Ντάντε ε Μπίτσε (Δάντης και Βεατρίκη)</span></li>
<li style="margin: 0px; outline: none; padding: 0px;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Ισαμπέλλα ντ’ Ασπένο (Ισαβέλλα του Άσπεν)</span></li>
<li style="margin: 0px; outline: none; padding: 0px;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Ρεντιβίβα (Η αναζήσασα)</span></li>
<li style="margin: 0px; outline: none; padding: 0px;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Μάρκος Μπότσαρης</span></li>
<li style="margin: 0px; outline: none; padding: 0px;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Φιόρ ντι Μαρία</span></li>
<li style="margin: 0px; outline: none; padding: 0px;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Η Κυρά-Φροσύνη</span></li>
<li style="margin: 0px; outline: none; padding: 0px;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Δέσπω η ηρωίς του Σουλίου</span></li>
<li style="margin: 0px; outline: none; padding: 0px;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Μαρία Αντωνιέττα (Μαρία Αντουανέττα)</span></li>
<li style="margin: 0px; outline: none; padding: 0px;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Μαραθών – Σαλαμίς </span></li>
</ol>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 20px;"><a href="https://www.youtube.com/watch?v=8xBiFDvk7c0">Η Κυρά - Φροσύνη</a></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><a href="https://www.youtube.com/watch?v=F6ZRZ1c6vnk">Ο γερό - Δήμος </a></span></div>
<div style="text-align: center;">
<a href="https://www.youtube.com/watch?v=9v2F3cDZio8">Δέσπω </a></div>
<div>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 20px;"><br /></span></span></div>
Ιόλαοςhttp://www.blogger.com/profile/16718288138730125717noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-485821992261498330.post-53078244260976916202015-10-28T05:43:00.000-07:002015-10-28T05:43:08.746-07:00Υπολοχαγός Αλέξανδρος Διάκος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg66q_MtnDX4V1yT5jd3MZ_FfyJXGynzGHEzBiKoUo4TJvpMQxOA0whwcxZHiDK_YpOOH54_qJRg8pw0E1OOmug0kQos_FHB2uzNlU2q9BT0cFSqwLGEhO3WRGhJ-aIK-TfeWZkLg1FRBaL/s400/73543_458171728837_110302948837_5407318_6096697_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg66q_MtnDX4V1yT5jd3MZ_FfyJXGynzGHEzBiKoUo4TJvpMQxOA0whwcxZHiDK_YpOOH54_qJRg8pw0E1OOmug0kQos_FHB2uzNlU2q9BT0cFSqwLGEhO3WRGhJ-aIK-TfeWZkLg1FRBaL/s400/73543_458171728837_110302948837_5407318_6096697_n.jpg" width="228" /></a></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣ (1911-1940) - Ο πρώτος νεκρός Έλληνας Αξιωματικός του Ελληνοϊταλικού Πολέμου </span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;"><b style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">Η ιστορία της θυσίας γραμμένη από τον Κώστα Τριανταφυλλίδη<span class="Apple-converted-space"> </span>πολεμικό ανταποκριτή (1940-41)</b></span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">«.Ψηλά πάνω στο Λυκοκρέμασμα, καθώς μεσημέριαζε και ο ουρανός καθάριος πια και ολογάλανος, γελούσε σαν ανοιξιάτικος, και η φάλαγγα ξετυλιγμένη στη βουνοκορφή, συνέχιζε τη γρήγορη πορεία της, αντήχησε ακόμη ψηλότερα, στο δροσερό αέρα, ένα βουητό που ολοένα ζύγωνε και δυνάμωνε. Φτερά μετάλλινα αστράψανε στον ήλιο.</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Φαντάροι, πυροβολητές και καβαλλάρηδες, με σηκωμένο το βλέμμα, κοιτούσανε περίεργοι και ανήσυχοι.</span></div>
<span style="font-family: inherit;">- Τι να είναι τάχα; Δικά μας ή εχθρικά;</span><br /><span style="font-family: inherit;">- Έχουνε σταυρό στην ουρά. ελληνικά είναι!..</span><br /><span style="font-family: inherit;">- Είναι ιταλικά βομβαρδιστικά, είπε με ήρεμη βεβαιότητα ένας μελαχρινός νέος.</span><div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Στις επωμίδες του είχε τα δυο αστέρια του υπολοχαγού και από την ανοιχτή χλαίνη του, στο χιτώνιό του επάνω, φαινότανε το σήμα με τα ανοιχτά φτερά του επίκουρου παρατηρητή.</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">- Καλυφθήτε όλοι γρήγορα ! Πρόσταξε.</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Οι άντρες κάμανε να σκορπίσουν.</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">- Μη φοβάστε! Φώναξε κάποιος. Προκηρύξεις ρίχνουν.</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">- Καλυφθήτε! Βομβαρδίζουν! Υψώθηκε επιτακτικότερη η φωνή του υπολοχαγού.</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Τα άσπρα πραματάκια που, σα φυλλαράκια χαρτί, είχαν αιωρηθή για μια στιγμή κάτω από το αεροπλάνα, χαθήκανε ξαφνικά από το μάτι. Ένας στριγγός ήχος ξέσκισε τον αέρα κι έπειτα το βουνό δονήθηκε από τις εκρήξεις. Πέρα από τη στράτα, στην απότομη πλαγιά, οι βόμβες σκάσανε, ταράζοντας τους αντίλαλους ως τη Στρούντζα και το Τάλιαρο. Μέσα στα δέντρα και στους ψηλούς θάμνους είχανε σκορπίσει τώρα αξιωματικοί και στρατιώτες. Οι καβαλλάρηδες τραβούσανε τ' άλογά τους και οι πυροβολητές τα μουλάρια τους, για να τα καλύψουν.</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Στο μονοπάτι επάνω έστεκε μόνος ο υπολοχαγός, με το βλέμμα στυλωμένο στα τρία αεροπλάνα, που απομακρύνονταν προς την ανατολή. Θα ξαναγυρίζανε τάχα να ρίξουνε κι άλλες βόμβες, να πυροβολήσουν; Ή μήπως είχαν άλλη αποστολή, σπουδαιότερη αλλού; Ο νεαρός αξιωματικός δεν έλεγε να ξεκολλήσει το βλέμμα από τα τρία σημάδια, που σβήνανε τώρα, χάνονταν στον ορίζοντα. Από τα Δωδεκάνησα, από τη Χάλκη και τη Ρόδο, είχε χρειαστεί να κάμει πολύ δρόμο για να αντικρύσει πάλι τον εχθρό, το μισητό τύραννο. Δώδεκα χρόνια είχε βαστάξει η πορεία για να φτάσει ο<span class="Apple-converted-space"> </span><b><i>Αλέκος Διάκος<span class="Apple-converted-space"> </span></i></b>από την ηλιολουσμένη και ήμερη και σκλαβωμένη πατρίδα στην άγρια Πίνδο, που τολμούσε τώρα να την πατήσει ο Ιταλός. Από ψηλά, πάλι στα σίγουρα, ο εχθρός του έδινε το πρώτο χτύπημα. Όμως, η μεγάλη στιγμή της ανταποδόσεως δεν μπορούσε, βέβαια, να βρίσκεται μακρυά.</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Και ήταν, αλήθεια, πολύ κοντά η μεγάλη αυτή στιγμή, που η μοίρα του Διάκου την ήθελε λαμπρή και δοξασμένη, στιγμή αποθεώσεως..</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 10px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: -webkit-center; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">».Η στράτα που ανεβάζει από τη Ζούζουλη στη Τσούκα, μόλις βγει από το χωριό, χώνεται σε μια δασωμένη ρεματιά και την ακολουθεί ως μισή ώρα δρόμο, μέχρις ένα εικονοστάσι, όπου φτάνεις ύστερα από μια δύσκολη ανηφοριά. Απ΄ εκεί συνεχίζεις, σκαρφαλώνοντας σε πλαγιές και ξαναπέφτοντας μέσα σε ρεματιές ως ένα διάσελο, που το περνάς αφήνοντας αριστερά σου και σε μικρή απόσταση τη ράχη Τσούκα, για να τραβήξεις πια κατά τη Φούρκα.</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Στο εικονοστάσι ο υπολοχαγός Αλέκος Διάκος, διοικητής του 2 ου λόχου του 1/4, είχε στήσει τις προφυλακές του, κρατώντας πιο πίσω, μέσα στη ρεματιά, το λόχο ολόκληρο. Το παγερό σκοτάδι εκεί μέσα έκανε και τα κόκαλα ακόμα να αναριγούν.</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">- Ν' ανάψουμε φωτιές, κύριε υπολοχαγέ, είχανε ρωτήσει δειλά οι φαντάροι.</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Φωτιές; Οι κανονισμοί το απαγόρευαν. Σε κάθε στιγμή μπορούσε να παρουσιασθεί ο εχθρός και οι φωτιές ήταν ενδεχόμενο να προδώσουνε τις θέσεις των τμημάτων. Η ρεματιά όμως ήτανε βαθιά. Και το ρουμάνι που τη γέμιζε πυκνό ούτε ανταύγεια θ' άφηνε να περάσει. Εξάλλου, ολόκληρη νύχτα μέσα σε τέτοια παγωνιά θ' αχρήστευε το λόχο.</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">- Ανάψτε όσες φωτιές θέλετε, απάντησε ο Διάκος.</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;"> Ήτανε μεσάνυχτα περασμένα. Γερμένοι γύρω από τις φωτιές οι φαντάροι κοιμόνταν. Μόνο ο ρόγχος της ρεματιάς και κάπου-κάπου μακρυά, το σκούξιμο κανενός αγριμιού ταράζανε τη σιωπή.</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Καθισμένος ανάμεσα στους κοιμισμένους στρατιώτες του, κοντά σε μιαν από τις φωτιές, με το βλέμμα χαμένο στη φλόγα που τρεμόπαιζε, ο Διάκος αγρυπνούσε.. Σε λίγες ώρες, σε λίγα λεπτά ίσως, μια άλλη φωτιά θ' άναβε. Χρόνια τώρα, από μικρό παιδί, προς αυτή βάδιζε. Ποιος ξέρει, μπορεί να ήτανε και το τέρμα του ταξιδιού. Θα έπρεπε όμως να είναι ωραίο το τέρμα.</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Η φλόγα μπροστά του πέταξε μια μεγάλη διπλή γλώσσα που άνοιξε σαν αυλαία. Η στυλωμένη ματιά του είδε, σαν μέσα σε κρυστάλλινη μαγική σφαίρα, το νησάκι δίπλα στη Ρόδο ν' ασπροβολάει στον ήλιο της Μεσογείου, αγκαλιασμένο από τα γαλανά νερά. Εκεί στη Χάλκη, πριν από εικοσιεννιά χρόνια είχε αρχίσει το ταξίδι. Όλα εκεί κάτω ήτανε λευκά και γαλανά. Σαν τη Σημαία - την Ελληνική Σημαία. Όλα εκεί κάτω τα είχανε κάμει οι Θεοί ελληνικά. Κι όμως, τόσα χρόνια - τόσα χρόνια! - η καταχνιά της σκλαβιάς πάσχιζε να σβήσει μέσα στις ψυχές τ' άχραντα χρώματα. Το λευκό και το γαλάζιο.</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Η μνήμη λοξοδρόμησε λίγο κι αμέσως μια άλλη σημαία έκαμε να ξετυλιχθεί και να ανεμίσει ανάμεσα στις πύρινες γλώσσες που ξάφνου ξανασήκωνε η φωτιά. Ήτανε στη Ρόδο. Κι αυτός ήτανε μαθητής στο Βενετόκλειο Γυμνάσιο. Ένα πρωινό, το σχολείο είχε γεμίσει από Καραμπινιέρους, που φωνάζανε και χειρονομούσαν. Ιταλική - λέγανε - είναι η Δωδεκάνησος. Ιταλική για πάντα και τούτο έπρεπε να το νιώσουνε καλά όλοι. Και τα σχολεία ήτανε ιταλικά κι έπρεπε να σηκώσουνε την ιταλική σημαία. Αμέσως δάσκαλοι και μαθητές υποχρεωθήκανε να μαζευτούνε για να χαιρετίσουνε την έπαρση του λαβάρου που συμβόλιζε τη σκλαβιά τους.</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Στην πορτοκαλιά ανταύγεια της φωτιάς τ' όμορφο πρόσωπο του Έλληνα αξιωματικού πήρε μια σκληράδα, φάνηκε ν΄ αγριεύει.</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Τη στιγμή που η τρίχρωμη μπαντιέρα υψωνόταν στο κοντάρι, κάτι ασυγκράτητο είχε ξεσπάσει μέσα του. Την οργή του την είχε φωνάξει. Τον πιάσανε αμέσως οι Ιταλοί και τον σύρανε στην καραμπινιερία.</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">- Μικρό παιδί είναι, άμυαλο και δεν ξέρει τι κάνει..</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Τα παρακάλια αυτά των φρονίμων και των τρομαγμένων τον είχαν επαναστατήσει περισσότερο από κάθε τι άλλο. Θα προτιμούσε να μείνει χρόνια στο μπουντρούμι παρά να ιδεί δικά του αγαπημένα πρόσωπα, Έλληνες, να εξευτελίζονται για να σωθούν. Θα ερχόταν όμως η μέρα της εκδικήσεως, που θα ήταν και η μέρα του λυτρωμού. Το ήξερε - και με πόση βεβαιότητα! - από τότε. Τώρα ένιωθε πως η μέρα δεν θα μπορούσε να είναι μακρυά. Κι ας φαινόταν ο ουρανός τόσο σκοτεινός τώρα. Κι ας βάραινε τις ψυχές η αγωνία. Αυτός ένιωθε πως η μεγάλη ώρα ζύγωνε.</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Τότε τον πλησίασε ένα παλικάρι.</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">- Λέτε να μας έρθουν απόψε οι Ιταλοί, κύριε υπολοχαγέ;</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">- Ποιος ξέρει Λευτέρη, αποκρίθηκε ο Διάκος.</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">- Μακάρι. Όσο νωρίτερα αρχίσει το πανηγύρι, τόσο το καλύτερο. Τα νεύρα σπάει αυτή η αβεβαιότητα.</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">- Μη στεναχωριέσαι δε θα βαστάξει πολύ.</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Ο Διάκος κοίταξε συλλογισμένος το νεανικό πρόσωπο του συντρόφου του, που σκυμμένος ανασκάλευε τη φωτιά. Φαινότανε γερό παλληκάρι ο Λευτέρης Ντάσκας, έφεδρος ανθυπολοχαγός, διμοιρίτης στο 2ο λόχο του 1\4 . Θα πολεμούσε τάχα σαν αληθινό παλληκάρι1 Τούτο η μάχη μόνο θα το έδειχνε. Στη μάχη φανερώνονται οι άνδρες.</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Το βλέμμα του Διάκου ξαναχάθηκε μέσα στις φλόγες. Η μια απορία είχε φέρει την άλλη: Ο ίδιος - ο Αλέκος Διάκος από τη Δωδεκάνησο - ο ίδιος τι θα έκανε τάχα όταν θ' άναβε η μάχη; Πρώτη φορά θα γνώριζε αληθινό πόλεμο. Η μεγάλη και αποφασιστική δοκιμασία ανάμεσα σε ποιους θα τον έταζε;</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Δε θέλησε να βασανίσει πολλή ώρα τη σκέψη του, Ξένοιαστα έδιωξε την απορία . Ήταν η αποστολή του, δυνατότερη από κάθε τι άλλο, αίσθημα ή περίσταση, να πολεμήσει. Ήτανε το καθήκον του, που ελεύθερα αυτός, δίχως καμιά επιφύλαξη, το είχε δεχτή όταν έδινε τον όρκο, ως εύελπις πρώτα το 1930, ως αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού αργότερα το 1934. Περήφανες μέρες εκείνες! Τ' όνειρο των παιδικών χρόνων γινόταν πραγματικότητα. Θυμήθηκε πως είχε φύγει το 1929 από τη Ρόδο. Πως μέχρι την τελευταία στιγμή έτρεμε η καρδιά του μήπως οι Ιταλοί μαντέψουνε το μυστικό του και τον κρατήσουνε για πάντα αιχμάλωτο στα σκλαβωμένα νησιά. Θυμήθηκε έπειτα τη σκληρή μελέτη στην Αθήνα, για να μπει στη Σχολή. Τις εξετάσεις, την επιτυχία: Εύελπις, ανθυπολοχαγός, υπολοχαγός, επίκουρος παρατηρητής της αεροπορίας. Το χέρι του γλύστρησε κάτω από τη χλαίνη και χάιδεψε το σήμα με τ' ανοιχτά φτερά. Ήτανε και τούτο μια επιτυχία, μια τιμητική διάκριση. Τον είχανε ξεδιαλέξει ανάμεσα στους πολλούς για να του το δώσουν.</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Τα βλέφαρά του είχαν αρχίσει να βαραίνουν, Οι φλόγες μπροστά του παίρνανε παράξενα σχήματα. Η νύχτα έπρεπε να είναι πολύ προχωρημένη. Τα μάτια του Διάκου σφάληξαν.</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">.Μια ντουφεκιά έπεσε, έπειτα μια άλλη, κι έπειτα ξέσπασε ένα βρόντημα, σαν έκρηξη χειροβομβίδας, που το ακολουθήσανε ριπές και πυκνότερο ντουφεκίδι.</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Τα ξαπλωμένα κορμιά, γύρω από τις φωτιές ανακάθισαν.</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Οι Ιταλοί!</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Ο Διάκος ήτανε κιόλας ορθός κι έτρεχε προς τις προφυλακές, φωνάζοντας στους διμοιρίτες του να συγκεντρώσουν τους άντρες.</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Στο εικονοστάσι επάνω, οι λάμψεις των πυροβολισμών ξεσχίζανε τη νύχτα. Ένας λοχίας κατατόπισε γρήγορα το Διάκο. Μέσα στο σκοτάδι και τη σιγή, βήματα και ομιλίες ακατάληπτες είχαν ακουστή πάνω στη στράτα. Στο πρόσταγμα του σκοπού καμιά απόκριση δεν είχε δοθεί. Σαν έπεσαν όμως οι πρώτες ντουφεκιές από τη δική μας πλευρά, οι νυχτερινοί επισκέπτες είχαν απαντήσει με χειροβομβίδες και αυτόματα.</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Τώρα ωστόσο καμιά αντίδραση δεν εκδηλωνόταν στα πυρά του φυλακίου. Ο Διάκος πρόσταξε να σταματήσει το ντουφεκίδι. Ο Ντάσκας έφτανε κιόλας με τους άντρες του.</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Αμίλητοι όλοι περίμεναν, κρατώντας την ανάσα τους, με τ' όπλο έτοιμο στο χέρι. Κάπου, μακρυά, προς το Γάβρο, ακούστηκαν ντουφεκιές και ριπές. Κι εκεί όμως τα πυρά σταματήσανε γρήγορα. Πέρασε ώρα, ο ουρανός στην ανατολή άρχισε να γαλακτώνει, δίχως τίποτα να ξαναταράξει την ησυχία των βουνών. Κανένας όμως δεν είχε ξαναγυρίσει στις φωτιές, που έσβηναν αργά μέσα στη ρεματιά.</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Η Τσούκα όρθωνε τώρα τη δασωμένη ράχη της μπρος στους φαντάρους του 2 ου Λόχου του 1/4 Τάγματος. Εδώ και κάμποσα λεπτά τα πολυβόλα είχανε σωπάσει εκεί πάνω. Κάτι θα είχανε παρατηρήσει οι Αλπίνι και, ταμπουρωμένοι στις ψηλές πλαγιές, κρυμμένοι μέσα στα δέντρα και πίσω από τους βράχους, περίμεναν..</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Γρήγορα σκαρφάλωναν οι φαντάροι, ακροβολισμένοι, με το Διάκο μπροστά. Αμίλητοι όλοι, μ' εκείνο το σφίξιμο στην καρδιά, που νιώθει και ο πιο γενναίος, σαν περιμένει ν' ακούσει την πρώτη σφαίρα να σφυρίζει.</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Και ξαφνικά, πάνω από τους φαντάρους που προχωρούσαν, ξέσπασε, δαιμονικό, το κροτάλισμα των ιταλικών οπλοπολυβόλων και πολυβόλων. Μελίσσι φτάσανε από παντού οι ριπές, σπαράζοντας τον αέρα. Οι σφαίρες θερίζανε τα φύλλα των δέντρων και τσακίζανε μ' ένα ξερό κρότο τα κλαριά.</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Δυο-τρεις φαντάροι σωριαστήκανε με βογγητά. Οι άλλοι κοντοσταθήκανε διστακτικοί, Μερικοί κάμανε να καλυφτούν.</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Η φωνή του Διάκου ακούστηκε επιτακτική, άγρια:</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">- Μη σταματάτε παιδιά!</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Ο ίδιος τάχυνε το βήμα. Δίπλα του, τρέχοντας, σκαρφάλωνε ο Λευτέρης Ντάσκας.</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Οι φαντάροι ακολούθησαν.</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Τα πυρά του εχθρού γίνονταν ολοένα πυκνότερα. Οι Αλπίνι προσπαθούσανε τώρα να δημιουργήσουνε αποτελεσματικότερο φραγμό ρίχνοντας χειροβομβίδες.</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">- Παιδιά εφ' όπλου λόγχη! Πρόσταξε ο Διάκος.</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Άστραψε το Ελληνικό ατσάλι. Έλαμψε και η μορφή του Διάκου.</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Ναι, αυτή τη στιγμή - αυτή τη στιγμή! - ονειρευόταν πάντα: Αυτός μπροστά και από κοντά οι στρατιώτες του, τα παλληκάρια του, με τη λόγχη στ' όπλο για την Ελλάδα!</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Πρώτος ρίχτηκε μέσα στις εκρήξεις των ιταλικών χειροβομβίδων. Οι φαντάροι χυμήξανε μαζί του, πατήσανε τις ιταλικές θέσεις. Ανεβοκατεβήκανε τα όπλα με τις λόγχες. Ύστερ από λίγα λεπτά ο Διάκος έπιανε την κορφή.</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Δεν πρόλαβε όμως να ξανασάνει ο Λόχος, να εγκατασταθεί πάνω στη ράχη. Με μανία οι Αλπίνι ανταποδώσανε το χτύπημα. Οι Έλληνες δεν μπορέσανε να κρατηθούνε στις θέσεις που μόλις είχανε καταλάβει.</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Στα ριζά του βουνού, ο Διάκος μάζεψε τους φαντάρους του. Τα μάτια του, φλογισμένα φαίνονταν μεγαλύτερα.</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">- Πρέπει να το ξαναπάρουμε το ύψωμα, είπε. Δεν είναι μόνο ζήτημα φιλότιμου να μην αφήσουμε τους Ιταλούς να μας εξευτελίσουν. Αλλά στη μάχη αυτή κρίνεται ίσως η τύχη της Πατρίδας. Ο Δαβάκης δεν μπορεί να προχωρήσει αν εμείς δεν καθαρίσουμε το βουνό. Πάμε, παιδιά! Πρέπει να δείξουμε πως είμαστε αληθινοί Έλληνες!</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">- Πάμε, κύριε υπολοχαγέ!</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Πάλι με τη λόγχη οι φαντάροι ακολούθησαν.</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Η Τσούκα κυριεύτηκε για δεύτερη φορά.</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Ο Διάκος βιαζότανε τώρα να στεριώσει καλά πάνω στην κορφή. Αλλά και πάλι δεν πρόλαβε. Το ιταλικό πυροβολικό από τη Φούρκα και οι όλμοι του εχθρού κάμανε για κάμποση ώρα τη ράχη της Τσούκας κόλαση, όπου κανένας δεν μπορούσε να σηκώσει το κεφάλι του. Κι αμέσως έπειτα οι Αλπίνι εξαπολύσανε νέα λυσσασμένη αντεπίθεση και ξηλώσανε και αυτή τη φορά τους φαντάρους του 1/4 από την κορφή.</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Κάτω από τα πυρά των ιταλικών αυτομάτων όπλων, που χτυπούσανε καταιγιστικά τις προσβάσεις της Τσούκας, ο Διάκος ανασυγκρότησε τις διμοιρίες του και τις παρέσυρε σε τρίτη έφοδο προς την κορφή. Εκεί πάνω κατάραχα, οι φαντάροι ήρθανε στα χέρια με τους Ιταλούς. Γαντζωμένοι στα βράχια, οι Αλπίνι πολεμήσανε με άγριο πείσμα. Τη στιγμή που λυγίζανε, τους ήρθαν ενισχύσεις. Ο Διάκος και ο Ντάσκας κάνανε σα θηρία στην προσπάθειά τους να κρατηθούνε με το λόχο πάνω στην Τσούκα. Οι Ιταλοί όμως τους σπρώξανε προς τη βορειοανατολική πλαγιά του βουνού, όπου τελικά τους έριξαν.</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Λαχανιασμένος, με ξαναμμένο πρόσωπο, με το χιτώνιο ξεσχισμένο, ο Αλέκος Διάκος ξαναμάζεψε για τρίτη φορά τους στρατιώτες του.</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Ο ίδιος κρατούσε τώρα το μάνλιχερ ενός σκοτωμένου φαντάρου.</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Όσοι από σας είστε άντρες , θάρθετε μαζί μου!</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Τα ιδρωμένα πρόσωπα των φαντάρων φανερώνανε κούραση και αποκαρδίωση. Δεν είναι μικρή δουλειά να κυριέψεις τρεις φορές την ίδια θέση, τρεις φορές να τη χάσης, κάθε φορά να έχεις αφήσει εκεί κορμιά συντρόφων σου και να σου λένε αμέσως να ξαναρχίσεις .</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">- Να ξανασάνουμε, κύριε Υπολοχαγέ. μουρμούρισε κάποιος.</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Ούτε στιγμή! Αν ξανασάνουμε εμείς, θα ξανασάνουν και οι Ιταλοί. Και τότε δεν θα την πάρουμε ποτέ την Τσούκα. Μια τελευταία προσπάθεια χρειάζεται παιδιά! Μην την αρνηθήτε..</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Αναπτυχθήκανε ξανά οι φαντάροι και. Αργά, κινήσανε κατά πάνω, προς τα ιταλικά οπλοπολυβόλα, που δε λέγανε να σταματήσουνε ούτε στιγμή.</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Η ώρα ήτανε δώδεκα. Ένας ολόχρυσος ήλιος μεσουρανούσε..</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Η φωνή του Διάκου αντήχησε πάλι:</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Εμπρός με τη λόγχη!</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Μόνο ο Ντάσκας και λιγοστοί φαντάροι τον ακολούθησαν τούτη τη φορά. Ο λόχος είχε χάσει την ορμή του.</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Αυτό λοιπόν θα ήτανε το τέλος, το άδοξο τέλος; Θα μένανε εκεί κουρνιασμένοι, με τους Ιταλούς νικητές από πάνω τους; Όχι! Δεν μπορούσε να γίνει αυτό.</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Εμπρός παιδιά! Εμπρός!<span class="Apple-converted-space"> </span><b><i>Για μιαν Ελλάδα<span class="Apple-converted-space"> </span></i></b>!<span class="Apple-converted-space"> </span><b><i>Για μια μεγάλη Ελλάδα<span class="Apple-converted-space"> </span></i></b>!<span class="Apple-converted-space"> </span><b><i>Για μιαν ελεύθερη Δωδεκάνησο<span class="Apple-converted-space"> </span></i></b>!</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Η κραυγή δεν έμοιαζε να βγαίνει από ανθρώπινα στήθια. Ήτανε κάτι αλλόκοτο.</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;"><b><i>Για μια μεγάλη Ελλάδα, για μιαν ελεύθερη Δωδεκάνησο<span class="Apple-converted-space"> </span></i></b>!</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Οι φαντάροι ορθώθηκαν όλοι.</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Μαζί σου λεβέντη!</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Η πρώτη γραμμή των Αλπίνι σαρώθηκε.</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Ο Διάκος βρέθηκε κατάφατσα με ένα ιταλικό πολυβολείο.</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Προσέξτε κύριε υπολοχαγέ! Φώναξε ο Ντάσκας.</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Ένα κροτάλισμα ακούσθηκε. Δίπλα στο Διάκο ένας φαντάρος έπεσε.</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Θέριεψε ο Διάκος. Πίσω από τις πέτρες που είχανε στήσει με τη συνηθισμένη μαστοριά τους οι Αλπίνι, φαίνονταν οι χειριστές του Φίατ. Ορθός ο Διάκος σημάδεψε με το τουφέκι κι έριξε. Έπειτα όρμησε.</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Το ξερό κροτάλισμα αντήχησε πάλι..</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Ο Διάκος σταμάτησε. Τ' όπλο του έφυγε από τα χέρια..</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Για την Ελλάδα. για τη Δωδεκάνησο - την πάλλευκη Δωδεκάνησο μέσα στη γαλάζια θάλασσα.</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Το πολυβόλο εξακολουθούσε να βάλλει. Ο Διάκος τέντωσε το ανάστημά του. Κάτι πήγε να φωνάξει - μια τελευταία ίσως προσταγή στους φαντάρους του. Από τα χείλη του όμως δε βγήκε φθόγγος. Απότομα, σα να τον είχε χτυπήσει κεραυνός, ο ήρωας σωριάστηκε άψυχο κορμί - πρώτος Έλληνας αξιωματικός που έπεφτε στη μάχη της Πίνδου, στη μάχη της Ελλάδος.</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Μας φάγανε τον υπολοχαγό! Φώναξε ο Ντάσκας.</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Ήταν οι τελευταίες λέξεις που πρόφερε. Καθώς ριχνόταν κατά το μέρος όπου είχε πέσει ο Διάκος, μια ριπή τον σώριασε και αυτόν νεκρό..</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Η Τσούκα έμεινε τη μέρα εκείνη στα χέρια των Ιταλών. Η νίκη όμως ανήκε στο Διάκο.</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Απερίσπαστα και ανενόχλητα πια από εχθρικά πυρά στο πλευρό τους - πάνω στη Τσούκα οι Αλπίνι είχανε τώρα όλη την προσοχή τους καρφωμένη στην κατεύθυνση της Ζούζουλης - τα τμήματα του δεξιού του Νότιου συγκροτήματος μες το Δαβάκη επικεφαλής, είχαν εξορμήσει από τη Μαρδίτσα και κυρίευαν την ίδια μέρα τον Προφήτη Ηλία Φούρκας και την επόμενη τη Φούρκα, αφανίζοντας τις δυνάμεις που είχε αφήσει εκεί ο Τζιρόττι. Ταυτόχρονα, στο βόρειο τομέα, Ο Μεσίρης και ο Γεωργιάδης παίρνανε, ύστερα από σκληρή μάχη, τη Λυκορράχη.</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Πάνω όμως στην αιματοποτισμένη ράχη της Τσούκας, ο εχθρός είχε ιδεί, για πρώτη φορά από τη μέρα της εισβολής, να ξεσπάει έτσι εναντίον του η πολεμική μανία της οργισμένης Ελλάδος. Και. θορυβημένος από την ξαφνική αγριότητα του χτυπήματος, από ην ορμή και το πείσμα του Διάκου και των φαντάρων του, βέβαιος πως πίσω από τη δράκα αυτή των παλληκαριών έπρεπε να υπάρχουν στη Ζούζουλη μεγάλες ελληνικές δυνάμεις έτοιμες να συνεχίσουνε την επίθεση, ο Τζιρόττι χαλάρωνε για τρεις ολόκληρες ώρες την πίεσή του στο Ρωμιό, έστρεφε τα πυρά των πυροβόλων και των όλμων του προς τη Τσούκα, έστελνε ενισχύσεις εκεί έχανε πολύτιμο χρόνο. Και, όταν τέλος οι Αλπίνι του 8 ου Συντάγματος σπάσανε την αντίσταση του Πανταζή και περάσανε το Ρωμιό και ξεχυθήκανε προς τη Σαμαρίνα και το Δίστρατο, ήτανε πια πολύ αργά γι αυτούς: οι πλαγιοφυλακές τους που σπεύσανε για να καταλάβουν τη διάβαση της Σκούρτζας, πάνω από το Δουτσικό, τη βρήκανε πιασμένη από το Δημάρατο και την πρωτοπορία της Ταξιαρχίας του, που<span class="Apple-converted-space"> </span><b><i>πριν λίγα μόλις λεπτά είχανε φτάσει<span class="Apple-converted-space"> </span></i></b>. Κι από τη Σκούρτζα περάσανε τις επόμενες ημέρες οι δυνάμεις που το Β΄ Σώμα μάζευε αδιάκοπα στα Γρεβενά - οι δυνάμεις που εγκλωβίσανε τον όγκο της «Τζούλια» στο Δίστρατο, ενώ ο Στανωτάς ανέβαινε με τη Μεραρχία του από το Μέτσοβο και, επάνω, από το Γράμμο ως το Σμόλικα, ο Βραχνός έκλεινε την υποχώρηση στον εχθρό και αντιμετώπιζε και τσάκιζε κάθε προσπάθεια του Πράσκα να σώση τους Αλπίνι του.</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Έτσι το Β΄ Σώμα, έβλεπε τα τολμηρά όνειρά του να γίνονται πραγματικότητα. Και πριν καν περάσουνε δέκα μέρες από την ώρα της θυσίας του Διάκου, ο παιάνας της μεγάλης νίκης του Έθνους ακουγόταν ως τα πέρατα του κόσμου.</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Σα μυθικός ήρωας, νέος, γεμάτος υγεία και ομορφιά σκοτώθηκε ο Διάκος. Σκοτώθηκε πάνω στα ψηλά βουνά της Πίνδου, στις επάλξεις της Πατρίδας του, μεθυσμένος από την πίστη του και τον ενθουσιασμό του. Έπεσε στην κρισιμότερη ώρα της Ελλάδος, για την Ελλάδα - για τη Μεγάλη Ελλάδα που οραματίζονται όσοι από μας έχουν αντρίκια ψυχή.</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Τρεις μέρες αργότερα, όταν άρχιζε πια το σάρωμα του εχθρού, κάποιο ελληνικό τμήμα, περαστικό από τη Τσούκα, βρήκε το κορμί του Αλέκου Διάκου πάνω σ' ένα στρώμα από κλαδιά και φύλλα.</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Τα κουμπιά της στολής του έλειπαν. Να ήταν, τάχα, ένα βάρβαρο και ιερόσυλο πάθος που είχε σπρώξει τους Αλπίνι ν΄ απλώσουνε βέβηλο χέρι πάνω στο σκοτωμένο παλληκάρι, ή, μήπως, η επιθυμία να πάρουν ευλαβικά κάποιο ενθύμιο από το άγιο λείψανο ενός αληθινού ήρωα;</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Στο μικρό κοιμητήριο της Ζούζουλης, αναπαύεται ο Αλέκος Διάκος από τη Δωδεκάνησο.</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Ήταν ωραία η νίκη στην Πίνδο. Και η Δωδεκάνησος σήμερα είναι ελληνική.</span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div class="text" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">(<a href="http://www.rhodeslibrary.gr/info/2003_2/diakos.html">πηγή</a>) </span></div>
</div>
Τίσιςhttp://www.blogger.com/profile/09987103309832253444noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-485821992261498330.post-68117511461563219192015-07-12T07:37:00.003-07:002015-07-12T07:37:25.456-07:00Εμείς τουλάχιστον, ονειρευτήκαμε κάτι σπουδαίο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3mXqCx-jXkolntWZTPBRW0N_lma0Dwsz82NqhaTeGiSPbRZXjOWbb0oFO8JPQhlr3MRo5FBFHmn1raygdIJEOHwUu4sJKJ_z0Do3AsBZ04nRng-CIZQ8S-oVFhL3zL-y9s9IgaxbDFok/s1600/-AVsRa3nqIc.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="317" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3mXqCx-jXkolntWZTPBRW0N_lma0Dwsz82NqhaTeGiSPbRZXjOWbb0oFO8JPQhlr3MRo5FBFHmn1raygdIJEOHwUu4sJKJ_z0Do3AsBZ04nRng-CIZQ8S-oVFhL3zL-y9s9IgaxbDFok/s400/-AVsRa3nqIc.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Έκανα κάποια τεράστια σφάλματα. Αλλά τι ακριβώς αποτελεί πολιτικό σφάλμα; Όταν κοιτώ πίσω, έχω ένα μόνο συναίσθημα: μια απέραντη λύπη. Λύπη για το ότι δεν επιτύχαμε, για το ότι δεν μπορέσαμε να δημιουργήσουμε μια Ευρώπη ικανή να κυριαρχεί στο σύμπαν για πάντα, που θα αναδείκνυε τους λευκούς λαούς χάρη στην υπεροχή του πνεύματος. Και όταν βλέπουμε τι βρίσκεται στην άλλη πλευρά, τι έδωσε η νίκη των αντιπάλων μας εδώ και 30 χρόνια, αυτήν την αναρχία που επικρατεί στον κόσμο, αυτήν την παρακμή των λευκών λαών, αυτήν την εξαθλίωση σε κάθε πτυχή του κόσμου· όταν αντικρύζουμε στα ίδια μας τα κράτη την παρακμή των αξιών, την καταστροφή της πατρίδος, την καταστροφή της οικογένειας, την αποσύνθεση της κοινωνικής ευταξίας· όταν αντικρύζουμε αυτήν την ακόραστη επιθυμία για υλικά αγαθά που έχει αντικαταστήσει την ιερή φλόγα της ιδέας που μας ενέπνεε, τότε, ειλικρινά, μεταξύ των δύο, διαλέξαμε την σωστή πλευρά. Η μικροπρεπής και άθλια Ευρώπη του σήμερα, της παρηκμασμένης Ενιαίας Αγοράς, δεν μπορεί να προσφέρει ευτυχία στους ανθρώπους. Η καταναλωτική κοινωνία δηλητηριάζει την ανθρωπότητα παρά την εξυψώνει. Επομένως, εμείς τουλάχιστον από την πλευρά μας, ονειρευτήκαμε κάτι σπουδαίο, και έχουμε μόνο μία επιθυμία: αυτό το φλογερό πνεύμα να αναγεννηθεί. Με όλη μου την δύναμη, μέχρι την τελευταία στιγμή της ύπαρξής μου, θα παλεύω γι' αυτό. Ώστε αυτό που κάποτε αποτέλεσε τον αγώνα και το μαρτύριό μας, κάποια μέρα να αποτελέσει την αναγέννηση. </i></div>
<br />
Léon Degrelle<br />
<br />
<br />
Απόσπασμα ομιλίας του Léon Degrelle από το ντοκιμαντέρ <i>Le Volksführer</i> που γυρίστηκε κατά την διάρκεια της μεταπολεμικής του εξορίας στην Ισπανία.<br />
</div>
Τίσιςhttp://www.blogger.com/profile/09987103309832253444noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-485821992261498330.post-32548188765455456552015-07-08T06:22:00.001-07:002015-07-09T06:53:44.591-07:00Ψυχολογία των όχλων<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEPcg7fW_UhoiavR8QvBjZEPq3s9_FxN7hHQgVide7pDlmxkHLx3orwemIeUoaOPNd_mVzTP9t55nNwTwloJ9hFu-p6LcV9d570m_9tsAQJGqOiygs7VdhBftgF09WoSwe94ddm1-cDVs/s1600/tumblr_n8m571z34T1slixf5o1_400.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEPcg7fW_UhoiavR8QvBjZEPq3s9_FxN7hHQgVide7pDlmxkHLx3orwemIeUoaOPNd_mVzTP9t55nNwTwloJ9hFu-p6LcV9d570m_9tsAQJGqOiygs7VdhBftgF09WoSwe94ddm1-cDVs/s1600/tumblr_n8m571z34T1slixf5o1_400.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Υπερβολή και απλότητα των συναισθημάτων των όχλων</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Τα συναισθήματα, καλά ή άσχημα, που εκδηλώνει ο όχλος, παρουσιάζουν αυτόν τον διπλό χαρακτήρα, πως είναι πολύ απλά κια πολύ υπερβολικά. Στο σημείο αυτό, όπως και σε τόσα άλλα, το άτομο του όχλου, μοιάζει με τους πρωτόγονους. Αδυνατώντας να συλλάβει τις αποχρώσεις, βλέπει τα πράγματα συνολικά και δεν γνωρίζει μεταβατικές καταστάσεις. Στον όχλο η υπερβολή ενός συναισθήματος εντείνεται από το γεγονός πώς, διαδιδόμενο ταχύτατα με την υποβολή και τη μετάδοση αυξάνει τη δύναμή του σημαντικά, με την επιδοκιμασία που συναντάει.</div>
<div style="text-align: justify;">
Η απλότητα και η υπερβολή των συναισθημάτων των όχλων τους προφυλάσσουν απ' την αμφιβολία και την αβεβαιότητα. Η παραμικρή υποψία που εκφράζεται μεταμορφώνεται παρευθύς σε ασυζήτητη βεβαιότητα. Μαι αρχή αντιπάθειας ή αποδοκιμασίας, που, στο απομονωμένο άτομο μόλις και θα υπογραμμιζόταν, γίνεται παρευθύς άγριο μίσος στο άτομο του όχλου. </div>
<div style="text-align: justify;">
Η βιαιότητα των συναισθημάτων των όχλων γίνεται υπερβολική, στους ετερογενείς προπαντός όχλους, απ' την απουσία ευθύνης. Η βεβαιότητα του ατιμώρητου, που είναι εντονώτερη, όσο ο όχλος είναι πολυαριθμώτερος και η αντίληψη για μια σημαντική στιγμιαία ισχύ οφειλόμενη στον αριθμό, καθιστούν φυνατά στην ομάδα συναισθήματα και πράξεις αδύνατες για το μεμονωμένο άτομο. Στους όχλους ο ηλίθιος, ο αγροίκος και ο φθονερός λυτρώνονται απ' το συναίσθημα της μηδαμινότητάς τους και της αδυναμίας τους, που το αντικαθιστά η αντίληψη μιας κτηνώδους, εφήμερης, και όμως τεράστιας δύναμης. </div>
<div style="text-align: justify;">
Η υπερβολή, στους όχλους, εκδηλώνεται δυστυχώς συχνά στα κακά ένστικτα, αταβιστικά υπολείμματα των ενστίκτων του πρωτόγονου, που ο φόβος της τιμωρίας υποχρεώνει το μεμονωμένο και αναλογιζόμενο την ευθύνη του άτομο να τα περιστέλλει. Έτσι εξηγείται η ευκολία των όχλων να φτάνουν ως τις χειρότερες υπερβολές. </div>
<div style="text-align: justify;">
Επειδή ο όχλος επηρεάζεται μόνο απ' τα υπερβολικά συναισθήματα, για τούτο ο ρήτορας που επιθυμεί να τον συναρπάσει πρέπει να χρησιμοποιήσει ως το σημείο κατάχρησης βίαια επιχειρήματα. Να υπερβάλει, να διαβεβαιώνει, να επαναλαμβάνει και να μην επιχειρεί ποτέ να αποδείξει τίποτα με τη λογική, αυτή είναι η μέθοδος της συνηθισμένης επιχειρηματολογίας των ρητόρων στις δημόσιες συγκεντρώσεις. </div>
<div style="text-align: justify;">
[...]</div>
<div style="text-align: justify;">
Είναι περιττό να προσθέσουμε πως η υπερβολή του όχλου αναφέρεται μόνο στα συναισθήματα, και με κανέναν τρόπο στη διάνοια. Από μόνο το γεγονός πως το άτομο βρίσκεται στον όχλο, το διανοητικό του επίπεδο πέφτει σημαντικά. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Τα μέσα δράσης των δημαγωγών : η διαβεβαίωση, η επανάληψη, η μετάδοση </b></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η καθαρή και απλή διαβεβαίωση απογυμνωμένη από κάθε συλλογισμό κι από κάθε απόδειξη αποτελεί ένα σίγουρο μέσο για να εισχωρήσει μια ιδέα στο πενύμα των όχλων. Όσο πιο λακωνική και πιο απογυμνωμένη από ενδείξεις και αποδείξεις είναι η διαβεβαίωση, τόσο μεγαλύτερο κύρος έχει. Τα θρησκευτικά βιβλία και οι κώδικες όλων των εποχών ενήργησαν πάντοτε μ' απλές διαβεβαιώσεις. Οι πολιτικοί που καλούνται να υπερασπίσουν μια οποιαδήποτε πολιτική υπόθεση, οι βιομήχανοι που προπαγανδίζουν τα προϊόντα τους με διαφημίσεις, γνωρίζουν την αξία της διαβεβαίωσης. </div>
<div style="text-align: justify;">
Η τελευταία αυτή όμως δεν αποκτάει πραγματική επιρροή παρά μόνο όταν επαναλαμβάνεται συνεχώς και όσο γίνεται περισσότερο με τους ίδιους όρους. Ο Ναπολέων έλεγε πως μόνο μια σοβαρή μορφή ρητορικής υπάρχει, η επανάληψη. Το βεβαιωμένο πράγμα καταλήγει, με την επανάληψη, να καθιερωθεί στα πνεύματα σαν μια αποδεδειγμένη αλήθεια. </div>
<div style="text-align: justify;">
[...]</div>
<div style="text-align: justify;">
Όταν μια διαβεβαίωση επαναλήφθηκε αρκετά, με ομοθυμία στην επανάληψη, σχηματίζεται αυτό που ονομάζουν ρεύμα της κοινής γνώμης και επεμβαίνει ο ισχυρός μηχανισμός της μεταδοτικότητας. Στους όχλους, οι ιδέες, τα συναισθήματα, οι συγκινήσεις, η πίστη κατέχουν μια μεταδοτική δύναμη έντονη όπως τα μικρόβια. Αυτό το φαινόμενο παρατηρείται και σ' αυτά τα ζώα όταν είναι σε αγέλη. [...]</div>
<div style="text-align: justify;">
"Όμοιος με τα ζώα ο άνθρωπος είναι φυσικά μιμητικός. Η μίμηση αποτελεί μια ανάγκη γι' αυτόν, υπό τον όρο, βέβαια, να είναι εύκολη η μίμηση, κι' απ' αυτήν την ανάγκη γεννιέται η επιρροή της μόδας. Ή για γνώμες πρόκειται, ή για ιδέες, ή για φυσιολογικές εκδηλώσεις, ή απλώς για φορεσιές, πόσοι είναι εκείνοι που τολμούν να φύγουν από την κυριαρχία τους; Τους όχλους τους οδηγούν με πρότυπα και όχι με επιχειρήματα. Σε κάθε εποχή, ένας μικρός αριθμός ατομικοτήτων αποτυπώνουν τη δράση τους που την μιμείται η μάζα. Αυτές οι ατομικότητες όμως δεν πρέπει να ξεφεύγουν πολύ από τις αποδεγμένες ιδέες. Τότε θα γινόταν πολύ δύσκολη η μίμησή τους και η επίδρασή τους θα ήταν μηδαμινή. Και γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο οι άνθρωποι που είναι υπερβολικά ανώτεροι από την εποχή τους δεν έχουν γενικά καμία επίδραση σ' αυτήν. Η απόσταση είναι πολύ μεγάλη. Και για τον ίδιο λόγο πάλι οι Ευρωπαίοι, μ' όλα τα πλεονεκτήματα του πολιτισμού τους, ασκούν μια ασήμαντη επίδραση στους λαούς της Ανατολής" (Gustave le Bon: <i>Ο άνθρωπος και οι κοινωνίες</i>). </div>
<br />
<br />
Gustave le Bon, Η ψυχολογία των όχλων<br />
<br />
<br />
<br />
<br /></div>
Τίσιςhttp://www.blogger.com/profile/09987103309832253444noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-485821992261498330.post-86051665537405558022015-06-28T06:16:00.000-07:002015-06-28T06:16:16.753-07:00Ένας του Γένους<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<i>Άλλα κράτη αρπάζουν πολιτείες και χώρες και 'μεις και 'κεινα που είναι δικά μας δεν τα κρατούμε. Σκιαζόμαστε μη μας πουν οι Ευρωπαίοι πως δεν είναι δικά μας. ... </i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Δε με μέλει αν βάλω σε δύσκολη θέση μια κυβέρνηση που δεν τη σέβομαι, δεν είναι καμωμένος για την κυβέρνηση ή για το κράτος, έγινα για το έθνος, και το ξέρω επειδή γι' αυτό ίσα ίσα πονώ. Για την κυβέρνηση μου έρχεται σιχαμός και καταφρόνια· άμα συλλογίζομαι την κυβέρνηση ξεπέφτω, μαργώνω και μαραίνομαι. Σηκώνομαι, ξανοίγω και ανθοβολώ άμα νοιώθω τον Ελληνισμό. Σ' όποια γωνιά του Ελληνσιμού και αν βρεθώ θα πασχίζω πάντα να δυναμώνω, να ξυπνώ, να ζωντανεύω την ψυχή του, και ας γίνη ό,τι γίνη. Ξυπνώ κάθε ύπνο, κεντρίζω κάθε βαρεμό, συνδαυλίζω κάθε στάχτη, ξεσκεπάζω κάθε σπίθα κρυμμένη και ανάβω κάθε φωτιά σβυσμένη, βγάζω κάθε πνοή κουρασμένη και παίζω κάθε χορδή σιωπηλή. ...</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Ποιος τον μέλει για την κυβέρνηση την ελληνική; Ποιος μπορεί να ενδιαφέρεται γι' αυτήν; Τι με νοιάζει αν κινδυνεύει να πέσει η Κυβέρνηση, ο Βασιλιάς, οι Βουλευτές, οι Υπουργοί και να ποδοπατηθή το Σύνταγμα και η καθολική ψηφοφορία και να μείνει σοτυς δρόμους ο τμηματάρχης, πο ψηφοφόρος, ο νομομηχανικός - αφού ξεχνούν το έθνος; Τι αντιπροσωπεύει η ελληνική κυβέρνηση; Βέβαια όχι το έθνος. Αν το αντιπροσώπευε, έπρεπε να είχαμε προ πολλού απελπισθεί. Οι Έλληνες κοντεύουν να πιστέψουν πως το ελληνικό το κράτος είναι πραγματικότητα. Κ' εγώ αρνούμαι την πραγματικότητα αυτή. Οι Έλληνες παν' να πιστέψουν πως η αλήθεια είναι το κράτος και το κράτος η αλήθεια. Και όμως μπορεί η ελληνική αλήθεια να είναι κάθε άλλο παρά το κράτος, να είναι κάτι που να μην το βλέπουν οι πολλοί και όμως να υπάρχη. ...</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Γιατί βλέπω άλλο φώτα εγώ και άλλα οι πολλοί; Δεν είναι εύκολο να φωτίσω το Έθνος μου; Γιατί είμαι μόνος κατάμονος. Όταν <b>ένας </b>του Γένους δε φοβάται πως μπορεί και φοβάται το Γένος; Όταν το Γένος φοβάται, πως <b>ένας</b> του Γένους δε φοβάται; Εγώ να φοβηθώ δεν μπορώ, πώς να κάμω το Έθνος μου ατρόμητο; Όταν <b>ένας</b> του Γένους δε θέλει να χαθή το Γένος, πώς μπορεί το Γένος να χαθή; Αφού <b>εγώ </b>δεν το θέλω, πώς μπορεί να χαθή το Έθνος μου;</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΚΑΙ ΗΡΩΩΝ ΑΙΜΑ</div>
<div style="text-align: center;">
ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ</div>
<div style="text-align: center;">
1907</div>
<div style="text-align: center;">
<i>Το βιβλίο τούτο αφιερώνεται στους νέους</i></div>
</div>
Τίσιςhttp://www.blogger.com/profile/09987103309832253444noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-485821992261498330.post-11410980233902298992015-03-15T06:20:00.000-07:002015-03-15T06:20:44.758-07:00 Περὶ ἀρηιφάτων ψυχῶν<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9k2He27vyYsa9iUJcLwXJQzp0XkcaH6SUBF0PtozD4dkKN0a5sjmocMsczUFOQdPS4q6wSFaxDfBiaimqiIkdlLpr5cfRt5p-2bHfOz-7GRcnhy4_dsIgotWZP2A4OEIBmx7r_4syBBqd/s1600/%CE%A3%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B9%CF%8E%CF%84%CE%B7%CF%82..jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9k2He27vyYsa9iUJcLwXJQzp0XkcaH6SUBF0PtozD4dkKN0a5sjmocMsczUFOQdPS4q6wSFaxDfBiaimqiIkdlLpr5cfRt5p-2bHfOz-7GRcnhy4_dsIgotWZP2A4OEIBmx7r_4syBBqd/s1600/%CE%A3%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B9%CF%8E%CF%84%CE%B7%CF%82..jpg" height="320" width="218" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.5pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.5pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-size: 10.5pt; line-height: 115%;">...ψυχαὶ ἀρηίφατοι
καθαρώτεραι ἢ ἑνὶ νούσοις...</span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.5pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.5pt; line-height: 115%;">Μακάριοι μα και αναθεματισμένοι όλοι αυτοί των οποίων το
βροντερό γέλιο δονεί τον αιθέρα ενός καθ’ όλα εφήμερου, ηδονικού, πλήρους
απονεκρωμένου βίου. Μακάριοι για την ικανότητα σκεδάσεως της σκλαβιάς τους μετουσιωμένοι
σε προϊόντα και καταναλωτές , μα αναθεματισμένοι για την ιερή φυλετική
προέλευσή τους , την οποία με τόσο θράσος εξευτελίζουν. Ιδανικοί αυτόχειρες ενός
πολιτισμού, ο οποίος εν μέσω ξεπεσμού και παρακμής ξερνάει την αρρώστια του. Δίχως
άλλο, οφείλουμε να σφίξουμε γερά τα δόντια μας και να παραμείνουμε Πιστοί, μα
κυρίως Ζωντανοί, εντός των χαρακωμάτων που με τόσο κόπο διασώσαμε για να αντιμετωπίσουμε
την αδυσώπητη λύσσα με την οποία μας
επιτίθενται οι εχθροί. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.5pt; line-height: 115%;">Θα πονέσουμε για την ίδια μας την γενιά, όταν ηθελημένα θα
ξεπουλιέται στις επιταγές του κέρδους, εκχυδαΐζοντας και ξεπουλώντας την σάρκα
και την ψυχή της, όταν ηθελημένα θα κλείνει τα μάτια στην ταπείνωση που σιγά
σιγά καταφθάνει στην πόρτα της, όταν κελιά, μάρμαρα, σύριγγες και οθόνες
συνθλίψουν και κατακερματίσουν την αξιοπρέπειά της. Η οργή θα φυσά φουσκώνοντας
διάπλατα τα πανιά της θλίψεως , πλέοντας προς την εκδίκηση. Εν μέσω μυριάδων
καταιγίδων και απωλειών , συνεχίζουμε. Κάποιοι από εμάς , λίγοι, μα σίγουρα
ικανοί, θα είναι εκεί, στα δέκατα των δευτερολέπτων κάποιας στιγμής να γίνουν ο
κρότος της δικαιώσεως. Στην στεριά εκείνη που ουδείς εχθρός θεωρούσε πως
κάποιοι από εμάς θα κατάφερναν να φθάσουν, στο χαράκωμα εκείνο που ουδείς περίμενε
πως οστά και σάρκες θα είχαν κατορθώσει να μείνουν στο ίδιο σώμα. <o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.5pt; line-height: 115%;">Προχωρούμε, ευγενικοί και τολμηροί, ανάμεσα σε έναν κόσμο
τόσο «χαρωπό» με τα χιλιάδες «ενδιαφέροντα» και «αναζητήσεις». Προχωρούμε, με
προσήλωση και πείσμα, ανάμεσα στην σύγχυση και την δουλοπρέπεια. Σκληροί ,
καθάριοι , απάνθισμα δωρικής λιτότητος. Δίχως υπεκφυγές, η γενιά που ποθούμε,
μια γενιά αλκής, στρατιωτικοποιημένη και περήφανη. Ολάκερος ο κόσμος, το πεδίο
μαχών της. Κάθε μέρα της ζωής της , ένας ήλιος ευλογεί τον Αγώνα της. Δεν έχουμε
τίποτα να διαπραγματευθούμε και τίποτα να προσαρμόσουμε στα μάτια των αναθεματισμένων
σκλάβων. Μονάχα εκείνους που επιθυμούν να εισπνεύσουν τον αιθέρα στα ύψη της Αρίας
εξακτινώσεως αναζητούμε. Τους ύστατους ερασιθάνατους οι οποίοι έχουν γεννηθεί για να χαράξουν το κορμί της ιστορίας,
εκείνους που στάλες μαύρου αίματος θα αναβλύσει το μοναδικά αληθινό γέλιο τους , το
κύκνειο άσμα τους, την υπέρτατη στιγμή επιγνώσεως και απελευθερώσεώς τους. Κανένας
άλλος δεν αξίζει τον σεβασμό μας, ουδείς άλλος δεν θα σταθεί πλάι μας. <o:p></o:p></span></div>
Ιόλαοςhttp://www.blogger.com/profile/16718288138730125717noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-485821992261498330.post-28581658994617206532015-02-28T02:30:00.000-08:002015-02-28T02:32:41.523-08:00<div style="font-family: HelveticaNeue, 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, 'Lucida Grande', sans-serif; font-size: 16px; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUlb8w0SuIaZqmu6s8W98pyYj1hPbK2QIgbiJaVEs8uaICLBK4NWNmp3zWWU4UNp-UeTg1mz1rr_NSKWovLHh6MuVBZSjiYNtjX8yfjdT_8vUllxF9EKeEIOl2sGNM9ntLI-oCF1AUpWY0/s1600/342olympos.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUlb8w0SuIaZqmu6s8W98pyYj1hPbK2QIgbiJaVEs8uaICLBK4NWNmp3zWWU4UNp-UeTg1mz1rr_NSKWovLHh6MuVBZSjiYNtjX8yfjdT_8vUllxF9EKeEIOl2sGNM9ntLI-oCF1AUpWY0/s1600/342olympos.jpg" height="214" width="320" /></a></div>
<div style="font-family: HelveticaNeue, 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, 'Lucida Grande', sans-serif; font-size: 16px; text-align: center;">
<span style="font-family: Helvetica, sans-serif; font-size: 12pt;"><br /></span></div>
<div style="font-size: 16px; text-align: center;">
<span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Πολέμησε μες τους καιρούς</span></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">για τους καιρούς τους ίδιους<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">για σώματα και για ψυχές<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">στους μύθους μας του μύριους<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Πολέμησε για το εχθές, το αύριο και το πάντα<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">για το αιώνιο, το άφθαρτο, της λάμψης μου τα<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">νιάτα<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Και αν απέραντο μοναχικό<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">έγινε τ’ ανηφόρι<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">στρέψε το βλέμμα σου ψηλά<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">στων προγόνων μας τα όρη<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Κοίτα τον Όλυμπο εκεί αγέρωχος κοιτάζει<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">ανέβα επάνω πολεμιστή εκείνος σε προστάζει<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">φέρε μαζί σου Ολύμπιο Φως όσο η ψυχή χωράει<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span style="font-size: 12pt;">του ΑΠΟΛΛΩΝΑ το άσβεστο φως </span><span style="font-size: 12pt;">όλη </span></span><span style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt; line-height: 18.3999996185303px;">η γη ζητάει!</span><span style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt; line-height: 18.3999996185303px;"> </span></div>
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"></span><br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span></span></span></div>
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
</span>
<div style="font-size: 16px; text-align: center;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="font-size: 16px; text-align: center;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">"Προμηθέας"</span></div>
Ιόλαοςhttp://www.blogger.com/profile/16718288138730125717noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-485821992261498330.post-74002740351184286692015-02-18T10:55:00.000-08:002015-02-18T10:58:38.502-08:00Το Πρόβλημα της Ευρώπης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiODQibzATXNpd5KRxRVQbQBmle7JO41t-P2obOMe9P47FXcoS7etdrKlabM9peMYKF94Mapnq4DFayB5H1BERggoi8EkmAgQ9t7JLS8GyxdmAB0iGbc_au68ZgNuzJjTQxtZZ_NjEwm4/s1600/arnobreker-departureforbattle252creliefforsoldiers2527hall252c1939252cgermany-occulrthistorythirdreich-petercrawford1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiODQibzATXNpd5KRxRVQbQBmle7JO41t-P2obOMe9P47FXcoS7etdrKlabM9peMYKF94Mapnq4DFayB5H1BERggoi8EkmAgQ9t7JLS8GyxdmAB0iGbc_au68ZgNuzJjTQxtZZ_NjEwm4/s1600/arnobreker-departureforbattle252creliefforsoldiers2527hall252c1939252cgermany-occulrthistorythirdreich-petercrawford1.jpg" height="180" width="400" /></a><span style="font-family: Times New Roman, serif;"></span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Όπου
επικρατεί ο σύγχρονος Βιομηχανισμός
(<span lang="en-US">Industrialism), </span>ο Βραχμάνος, ο
Ξατρίγια και ο Σούντρα<span style="font-family: Times New Roman, serif;">*</span>
ομοίως, <span style="text-align: left;">είναι
αντικείμενα εκμεταλλεύσεως </span><span style="text-align: left;">από τον </span><span lang="en-US" style="text-align: left;">B</span><span style="text-align: left;">αϊσίγια και όπου
κατ' αυτόν τον τρόπο το εμπόριο απλώνεται
παντού θα πρέπει να υπάρχει μία συνεχής
βίωση άγχους περί της απλής συντηρήσεως
της υπάρξεως</span><span style="font-family: Times New Roman, serif; text-align: left;">·</span><span style="text-align: left;">
το θύμα της Βιομηχανίας πρέπει να
περιορίσει την σκέψη του στο ζήτημα της
αυριανής τροφής για αυτό και την
οικογένειά του</span><span style="font-family: Times New Roman, serif; text-align: left;">· η</span><span style="text-align: left;">
απλή Θέληση για Ζωή κερδίζει την
πρωτοκαθεδρία έναντι της Θελήσεως για
Δύναμη. Αν ταυτοχρόνως αποφασίζεται
πως η φωνή κάθε ανθρώπου θα μετρά εξίσου
στις εθνικές συνελεύσεις, συνεπάγεται
κατά φυσικό τρόπο ότι η φωνή αυτών που
σκέπτονται θα πρέπει να καταπνίγεται
από αυτούς που δεν σκέπτονται και δεν
έχουν καθόλου σχολή**. Αυτή η θέση αφήνει
παρομοίως όλες τις τάξεις στο έλεος της
ασυνειδήτου ατομικής εκμεταλλεύσεως,
διότι κάθε πολιτική προσπάθεια στερούμενη
φιλοσοφικής βάσεως καταντά απλώς
οπορτουνιστική. Το πρόβλημα της συγχρόνου
Ευρώπης συνίσταται στο να ανακαλύψει
την δική της αριστοκρατία και στο να
μάθει να υπακούει την βούλησή της.</span></div>
<div align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Times New Roman, serif;">*</span><span style="font-family: Times New Roman, serif;">Βραχμάνος,
Ξατρίγια, Βαϊσίγια, Σούντρα: οι τέσσερεις
πρωταρχικοί τύποι της βραχμανικής
κοινωνιολογίας, δηλ. Φιλόσοφος και
επιμορφωτής, διοικών και στρατιώτης,
έμπορος και ποιμένας, τεχνίτης και
εργάτης. [Σημείωση του συγγραφέως]</span></div>
<div align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<br />
<div align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Times New Roman, serif;">**
Ο κατά πνευματικώς ωφέλιμο τρόπο
αξιοποιούμενος ελεύθερος χρόνος
[Σημείωση του ιστολογίου]</span></div>
<div align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Times New Roman, serif;">Απόσπασμα από το The Dance of Shiva: Fourteen Indian Essays, κεφ. What Has India Contributed To Human Welfare? του Ananda Coomaraswamy</span></div>
<div align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Times New Roman, serif;">Μετάφραση-Απόδοση: Τήμενος</span></div>
</div>
</div>
Τήμενοςhttp://www.blogger.com/profile/07814473721699508268noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-485821992261498330.post-11530502067351584352014-12-31T10:50:00.003-08:002014-12-31T10:50:55.965-08:00Χειμερινή Τροπή<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiX9o0DMTlJQVFLCCqm5OEt4ApfgzSsnqdlJcwLSL7smcebDAF3xk_kggF7L8Txxz7nZNSNDNlWdfQssyHO4cDum-MiRjsdaBIBKitOwKPdBA7SegABw0xacH-nAm6dfvJ35s6C0lGhDjux/s1600/%CE%A4%CF%81%CE%BF%CF%80%CE%AE.+2..jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiX9o0DMTlJQVFLCCqm5OEt4ApfgzSsnqdlJcwLSL7smcebDAF3xk_kggF7L8Txxz7nZNSNDNlWdfQssyHO4cDum-MiRjsdaBIBKitOwKPdBA7SegABw0xacH-nAm6dfvJ35s6C0lGhDjux/s1600/%CE%A4%CF%81%CE%BF%CF%80%CE%AE.+2..jpg" height="320" width="260" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p> </o:p>Κοίτα σύντροφε, σήκω και κοίτα
καλά αυτή την απόλυτη, μεγάλη νύχτα. Νιώσε τον κρύο αγέρα , τις λάσπες και το
νερό στο κορμί σου. Δίχως άλλο, μία ανάβαση είναι και όλη σου τούτη η ζωή.
Κοίτα καλά τα αστέρια, ταξίδεψε ανάμεσά τους και θυμήσου...</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Θυμήσου όλες εκείνες τις στιγμές της
αβύσσου. Το μούδιασμα στον ουρανίσκο και μία απροσδιόριστη αναβλύζουσα γεύση.
Τα πόδια σου να αλαφραίνουν, οι μύες στο σβέρκο σου να συστέλλονται και ένα
ρίγος να διαπερνά το σώμα σου. Σκέψεις συμπυκνωμένες και βουβές σκηνές. Δευτερόλεπτα
συμβαλλουσών ρωγμών. Τα ένστικτά σου οριοθέτησε η αξιοπρέπεια. Και μετά;
Θυμάσαι; Το γέλιο μας. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Θυμήσου όλες εκείνες τις στιγμές της
υπερβάσεως. Μέρες, βδομάδες, μήνες ατελείωτης κοπώσεως. Μηχανικά
προσανατολισμένοι προορισμοί για την επιβίωση. Δεν δέχτηκες τη συμμετοχή στο «μαραθώνιο»
ξεδιαντροπιάς αυτού του λαού γύρω σου. Το πείσμα σου σε οδηγεί στον ανηφορικό
δρόμο της επικρατήσεως. Ξέρεις πως ισορροπία δεν υπάρχει. Αν μείνεις στάσιμος ,
θα πέσεις. Επιτίθεσαι για να υπάρχεις. Ίσως να μην αντέξεις. Από πολύ νωρίς βρέθηκες στα σύνορα.
Αλλά επέστρεψες, και τότε πάλι εκείνο το
γέλιο απλώθηκε στα χείλη μας. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Θυμήσου όλους αυτούς που είδες να
απομακρύνονται. Όλους αυτούς που στραφήκαν ολόψυχα στα αστικά τους όνειρα. Να
κλείνονται στις προσωπικές τους επιδιώξεις και να δρομολογούν την «ζωή» τους,
διατηρώντας κάποιες δικαιολογίες υπάρξεως ακόμη. Αυτοί που τόσο κατέκριναν το «εγώ»,
εν τέλει έστρεφαν τα πάντα προς την ικανοποίηση μονάχα αυτού. Ο χρόνος , αυτός ο
οξυδερκέστερος παρατηρητής όλων, ξέρασε τις όποιες μας αυταπάτες περί «συντροφικότητος».
Και τότε, πάλι ένα χαμόγελο συνόδευε την κουβέντα μας.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Θυμήσου όλους αυτούς που επέλεξαν
τον άλλο δρόμο. Τον «πολιτικό», τον «σοβαρό», τον «αποτελεσματικό». Πόσο εύκολα
παρασύρθηκαν στα πελάγη της σιχαμένης αυτής
δημοκρατίας. Πόσο εύκολα θαμπώθηκαν από τα φώτα της, πόσο εύκολα πλανήθηκαν από
τα ψέμματά της. Και πόσο εύκολα κατακρημνίζονται στα βάραθρα για τα οποία αυτή μας
έχει προορισμένους. Μα κάθε φορά που βλέπεις την απόκλιση, κάθε φορά στρέφεσαι
ακόμη πιο παθιασμένα στον δικό σου δρόμο. Τον δρόμο της αμετανόητης Πίστεως και
ακλόνητης αγωνιστικότητος . Λίγοι. Λίγοι θα ακολουθήσουν στο κρύο. Λίγοι θα
βιώσουν εκείνον τον καθημερινό έγκλειστο ο οποίος γνωρίζοντας τα ισόβια δεσμά
του αγωνιά κάθε μέρα για την πνευματική και σωματική του εγρήγορση, πιστεύοντας
στην Νίκη. Λίγοι θα μείνουν, διάσπαρτοι και μονάχοι πολλές φορές, μα πιστοί.
Και κάθε φορά που θα διακρίνεις έστω και έναν να συνεχίζει απλώνεται πάλι το χαμόγελο
στο ταλαιπωρημένο σου πρόσωπο. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Θυμήσου όλα αυτά τα αδιέξοδα της
καθημερινότητος, τον πόνο στο κορμί σου, τις προδοσίες που κατέκαψαν την ψυχή
σου, τις φωνές των εχθρών, τις εντολές των πραιτοριανών καθώς σε στήνουν στον
τοίχο, τις αποφάσεις των δικαστών καθώς ακολουθούν τις εντολές τους, την σιωπή
σου για τόσα και τόσα… Θυμήσου τα σκοτεινότερα στενά της πόλης σου , την
επιτάχυνση που σε έσωσε, την αναμονή για κάποιο κάλεσμα την άλλη μέρα, τα χέρια που σε σήκωναν καθώς
ξανάπεφτες, τα λόγια που προσπαθούσαν να σε σκληρύνουν όταν αδυναμίες
κατέκλυζαν τον νου σου. Θυμήσου το χαμόγελό σου για όλα αυτά που με λέξεις δεν
έχουν ειπωθεί, για όλα αυτά που μείναν
για πάντα εκεί που γίναν…</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Θυμήσου Σύντροφε, αυτή την νύχτα,
όλο αυτό το σκοτάδι… Φέρε το στο νου σου, άσε να κατακλύσει τον χώρο που του ανήκει,
επέτρεψέ του να γεννήσει ότι κυοφορεί. Ίσως δάκρυα, ίσως πόνο, ίσως οργή, ίσως
μίσος. Άστο να διδάξει όλα αυτά που πλέον έχει γνωρίσει. Και αφουγκράσου με
προσοχή τις συμβουλές του. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Σε λίγα λεπτά ο Ήλιος θα
ανατείλει. Ο ηρωισμός σου αυτή την νύχτα έγκειται μονάχα στο να κατορθώσεις να
επιτρέψεις στις ακτίνες του να κατακάψουν όλο αυτό το δικό σου σκοτάδι. Ο πυρπολημένος
ορίζοντας ας αφήσει πίσω του μονάχα τέφρα. Πρέπει να σταθείς ολόρθος. Να μετατρέψεις
σε φωτιά την απλή θέρμη. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Γιατί το χαμόγελο σου αυτό στα
σκοτάδια του παρελθόντος σου, ένα αιώνιο χαμόγελο θυμίζει. Ακολούθα τα
μονοπάτια αυτών που άξιζε να το φέρουν, κατόρθωσαν να το ενσαρκώσουν. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Αύριο, κάποιοι άλλοι σύντροφοί μας
αγκομαχούν σε εξορίες. Άλλοι λυγίζουν στις διώξεις, άλλοι γονατίζουν στην μάχη της
επιβιώσεως. Κάποιοι στέκουν κυνηγημένοι και άλλοι αναζητούν το χέρι να τους σηκώσει
από τα χτυπήματα των εχθρών. Μην κοιτάς πίσω, ο χρόνος χαρίζει απλόχερα την
περιφρόνησή μας σε όλο αυτό το σκοτάδι. Κοίτα εκείνους, κοίτα ψηλά, προς τις κορυφές.
Τον βίο μας ολάκερο, όσα αγαπήσαμε ή
μισήσαμε, όλες μας οι θυσίες και οι χαρές, όλοι μας οι στόχοι και τα όνειρα,
όπλα τα έχουμε μετατρέψει για την ανάβαση αυτή. Το ξέρεις καλά πως αυτός είναι
ο δρόμος μας, αυτός είναι ο
Εθνικοσοσιαλισμός μας… </div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
Ιόλαοςhttp://www.blogger.com/profile/16718288138730125717noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-485821992261498330.post-33648989096817806202014-12-24T05:06:00.001-08:002014-12-24T05:07:36.789-08:00Η έκκληση <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b> </b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYHLIuSlxotzPvZHcBrDn_B37zOEO2miaRfOo3EpG1dvfXsFfGYUpbgGQfqLgaBkqbzYRgE7yFawlnemJj4gpkoXl8_JY-OI917Rxhb3WemtB8cfxIW6bjFbJYpljbkyim2B20kAbQlO2p/s1600/Y.23.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYHLIuSlxotzPvZHcBrDn_B37zOEO2miaRfOo3EpG1dvfXsFfGYUpbgGQfqLgaBkqbzYRgE7yFawlnemJj4gpkoXl8_JY-OI917Rxhb3WemtB8cfxIW6bjFbJYpljbkyim2B20kAbQlO2p/s1600/Y.23.jpg" height="320" width="229" /></a></b></div>
Παρακάτω παρατίθεται ένα απόσπασμα από το
έργο του Γάλλου ψυχολόγου <span lang="EN-US">Paul</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Diel</span>
(1/07/1893-5/01/1972), γνωστού για την μελέτη του επάνω σε θέματα καταγωγής kau;vw και για την ανάπτυξη ιδιαίτερα της μεθόδου της
ενδοσκοπικής αναλύσεως και της ψυχολογίας των κινήτρων. Τα παρακάτω αποσπάσματα
προέρχονται από το έργο του "<span lang="EN-US">LE</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">SYMBOLISME</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">DANS</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">LAS</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">MYTHOLOGIE</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">GRECQUE" -</span> "Ο Συμβολισμός στην Ελληνική Μυθολογία".<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ο συγγραφέας πραγματοποιεί μία ερμηνεία διάφορων μύθων της
αρχαίας Ελλάδος τους οποίους και κατατάσσει σε δύο μεγάλες ενότητες: α) <i><u>Ο αγώνας ενάντια στην</u></i> <i><u>έξαρση</u></i>, β) <i><u>Ο αγώνας ενάντια στην αποπνευματοποίηση</u></i> - από την οπτική της
ψυχολογίας, κάνοντας όμως την τελευταία εύκολα αναγνώσιμη από εκείνον που δεν
έχει κάποια σχέση με το αντικείμενο. Στην εν λόγω δημοσίευση επιλέχθηκε ένα
απόσπασμα από τον μύθο του Περσέα (α ενότητα), στο οποίο όπως και σε ολόκληρο το έργο, ο συγγραφέας
αποκαλύπτει με επιστημονικούς όρους ένα μέρος του απύθμενου βάθους της
κοσμοθεάσεως και της μεταφυσικής αξίας της σκέψεως των προγόνων μας, καθώς και
τον κεντρικό πυρήνα εκείνου του αρχέγονου κυττάρου το οποίο δύναται να
προσεγγίσει την κοσμική και φυσική αλήθεια. Γράφει χαρακτηριστικά:</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i>(...)Κεντρικό θέμα στο
μύθο του Περσέα είναι η δυσκολία να αντιμετωπίσει κανείς τη Μέδουσα : όποιος
αντικρίζει το κεφάλι της Μέδουσας απολιθώνεται.</i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i> Το ν’ αντικρίζεις τη
Μέδουσα σημαίνει: να αναγνωρίζεις την ένοχη ματαιοδοξία σου, να αντιλαμβάνεσαι
την ίδια σου την απωθημένη ενοχή, που για τίποτα στον κόσμο δεν θα ‘θελες να
την ομολογήσεις, ούτε καν να την αντιμετωπίσεις. Η ένοχη ματαιοδοξία,
ουσιαστική αδυναμία κάθε ανθρώπου, καθορίζεται λοιπόν με τον ακόλουθο τρόπο: είναι
η μη-αρμονική έξαρση των πόθων (ενοχή), συνδεδεμένη με την ιδέα της τελειότητος
(ματαιοδοξία), παρ’ όλη την νοσηρή έξαρση (ή παρ’ όλη την </i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i>νοσηρή αναστολή) των φυσικών πόθων(…).</i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i> (..)Η Μέδουσα
συμβολίζει τον φόβο, την απόγνωση σε σχέση με τον εαυτό μας, που κυριεύει την
ματαιόδοξη ψυχή όταν σε στιγμές διαύγειας αντικρίζει θαρρετά τον εαυτό της
απογυμνωμένο. Η χρεοκοπία αυτή της ματαιοδοξίας μπορεί να βιωθεί από τον κάθε
άνθρωπο στις μεγάλες κρίσεις της ζωής τις ακολουθημένες από ήττες που
οφείλονται στην αποτελμάτωση των πραγματικών αρετών του. Η Μέδουσα συμβολίζει
την διεστραμμένη εικόνα του εαυτού μας, την εξημμένη φαντασία σε σχέση με τον
εαυτό μας, την ενοχή σε έξαρση, την αμυδρά διακρινόμενη σε στιγμές όπου
καταρρέει η ματαιοδοξία. Η απολιθωτική φρίκη που στις στιγμές αυτές κατακυριεύει
την ψυχή, δεν είναι παρά το αντίστοιχο της ματαιοδοξίας: είναι η λύπη που μας
προξενεί η κατάρρευσή της. Η τρομακτική αυτή λύπη, ξυπνά μέσα μας την τάση να
ανασυγκροτήσουμε τη ματαιοδοξία. Η απολίθωση, επακόλουθο της φρίκης ( κεφάλι
της Μέδουσας- παραμορφωτικός καθρέπτης), οφείλεται στην ανικανότητα να
υπομείνει κανείς την αντικειμενικά την αλήθεια σχετικά με τον εαυτό του. Μία
και μόνη συμπεριφορά, ένα και μόνο όπλο, μπορεί να μας προστατέψει από τη
Μέδουσα: το να αποφύγουμε να την κοιτάξουμε για να μην «μαρμαρώσουμε» από φρίκη
και να αιχμαλωτίσουμε την εικόνα της στον καθρέπτη της αληθείας. Αυτό είναι
ακριβώς το </i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i>όπλο που θα επιτρέψει στον Περσέα να νικήσει τη Βασίλισσα-
Γοργόνα (...).</i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i> (...)Ο ήρωας παρ’ όλες τις αρετές του που τον προστατεύουν από
την υπερβολική φρίκη, δεν θα ‘ταν ποτέ δυνατό να θριαμβεύσει αν στην κρίσιμη
στιγμή δεν του συμπαραστεκόταν το πνεύμα, αν – με συμβολικούς όρους – η θεότητα
δεν του προμήθευε τα όπλα για τη μάχη. Και η Παλλάς Αθηνά, κόρη του Δία, είναι
εκείνη που προσφέρει στον Περσέα τη συμβολική ασπίδα, τον καθρέπτη της
αληθείας. Η Αθηνά είναι η θεά της πνευματικής μαχητικότητος, θεότητα της σοφίας
και της αληθείας. Η σοφία, η μαχητική λατρεία της αληθείας, είναι όροι
απαραίτητοι για να φτάσει κανείς στην αυτογνωσία και, κατά συνέπεια, στην
αρμονία(...)</i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i>(...) Η ασπίδα είναι ο καθρέπτης όπου κάθε άνθρωπος βλέπει τον
εαυτό του ακριβώς όπως είναι, και όχι όπως θα ’θελε – με την
φαντασία του – να είναι. Βοηθούμενος από την Αθηνά, δηλαδή από την ίδια την
μαχητική σοφία, ο Περσέας κατορθώνει να υπομείνει, να δει κατάματα την
πραγματική εικόνα της Μέδουσας: την εικόνα της δικής του ένοχης ματαιοδοξίας.</i><i>Ο Περσέας νικά και
σκοτώνει την Μέδουσα.</i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i> Αποκεφαλίζει το τέρας
και παίρνει μαζί του το κεφάλι σαν τρόπαιο. Από το αίμα που ξεπηδά από το
τραύμα αναδύονται ο Χρυσάωρ (το χρυσό σπαθί), σύμβολο της πνευματικοποιήσεως,
και το φτερωτό άλογο, σύμβολο της εξιδανικεύσεως. Έτσι γεννιέται ο Πήγασος.</i><i>Η διεστραμμένη φαντασία
πρέπει να πεθάνει για να γεννηθούν οι δύο μορφές της δημιουργικής φαντασίας: η
πνευματικότητα και το ύψος. Ο Πήγασος εικονίζει γενικά τη μεταρσίωση στις
σφαίρες του ύψους(…). </i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i> (...) Αλλά το κρυφό νόημα
του μύθου του Περσέα δεν εξαντλείται από τα συμβολικά επεισόδια της νίκης του
πάνω ση Μέδουσα και της απελευθερώσεως του Πήγασου. Όρος της νίκης δεν είναι η
πρόσκαιρη εξύψωση, αλλά η διατήρηση του ήρωα σε ένα σταθερό επίπεδο ανατάσεως.
Ο θρίαμβος πάνω στην ματαιοδοξία εύκολα μεταμορφώνεται σε ματαιοδοξία θριάμβου.
Αν πραγματικά ο Περσέας είχε φανταστεί πως κατανίκησε την ένοχη ματαιοδοξία, θα
΄πεφτε ακόμα πιο οριστικά θύμα της. Ο οριστικός θρίαμβος δεν μπορεί να
αποκτηθεί με μία και μόνο νίκη, αλλά με τον ακούραστο αγώνα μιας ολόκληρης
ζωής. Ο μύθος εκφράζει συμβολικά τον ουσιαστικό αυτόν όρο, λέγοντας πως έστω
και ύστερα από το θάνατό της, η κεφαλή της Μέδουσας διατηρεί την μαγική της
δύναμη, την απολιθωτική της σαγήνη(...). Το ότι ο Περσέας παίρνει μαζί του το
κεφάλι της Μέδουσας σημαίνει λοιπόν πως ο ήρωας εξακολουθεί πάντα να
αντιστέκεται θριαμβευτικά στην απολίθωση και πως υπερνικά ακατάπαυστα τον
κίνδυνο, γιατί είναι ικανός να αντιμετωπίζει χωρίς εξαιρετική φρίκη την αλήθεια
που δεν παύει να τον αφορά(...). Όπως και στην διάρκεια της συμβολικής του
πάλης, ο ήρωας θα μπορέσει έτσι, στον αγώνα αυτόν που θα διαρκέσει ολόκληρη τη
ζωή του, να αντιμετωπίσει την τερατόμορφη αλήθεια, χάρη στην προστασία του
καθρέπτη των αρετών σε επαγρύπνηση, αρετών που συμβολίζονται από την «ασπίδα
της Αθηνάς» (αφού η Αθηνά συμβολίζει την μαχητική αυτήν αρετή: την αγάπη για
αλήθεια).</i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i> Ο άθλος λοιπόν του
Περσέα δεν είναι μόνο ότι σκότωσε και αποκεφάλισε την Μέδουσα, αλλά και ότι
πήρε μαζί του και το κεφάλι της, και μπόρεσε να αντικρίσει αποτελεσματικά τη
δική του αλήθεια, την τυχαία ενοχή του, χωρίς να την παραμορφώσει
διαστρεβλωτικά, χωρίς να την απωθήσει, χωρίς να την μετατρέψει σε
αποτελματωμένη ματαιοδοξία, σε απολίθωση.</i><i>Το κεφάλι της
Μέδουσας στα χέρια του Περσέα έχει μολοταύτα και μίαν άλλη σημασία, πολύ
ευρύτερη, που δεν αφορά μονάχα τον ίδιο τον ήρωα αλλά και τους άλλους
ανθρώπους- τον κόσμο ολόκληρο(...). </i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i><br /></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i>(...)Αυτό που προτείνει στους ανθρώπους είναι ο
αγώνας ενάντια στον ουσιαστικό κίνδυνο. Το κομμένο κεφάλι αποδείχνει πως η
Μέδουσα δεν είναι αήττητη. Το κεφάλι που δείχνει ο Περσέας είναι η έκκληση στους
ανθρώπους να ακολουθήσουν το παράδειγμά του, να καταπολεμήσουν και να
υπερνικήσουν την αποκρουστική σαγήνη που κάθε άνθρωπος έχει μέσα του: την τάση
απωθήσεως της ενοχής, απωθήσεως κάθε ενδεχόμενου αισθήματος ενοχής.</i><i>Η νίκη του ήρωα
πρέπει να αποδειχτεί γόνιμη και για άλλους, για τον κόσμο ολόκληρο. Ο Περσέας
δεν είναι μόνον ο ήρωας- νικητής αλλά και ο ήρωας-σωτήρας του ελληνικού μύθου(…).</i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<i><br /></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<i>Επιλογή -Επιμέλεια : Προμηθέας </i></div>
Ιόλαοςhttp://www.blogger.com/profile/16718288138730125717noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-485821992261498330.post-74025993720285502152014-11-30T01:51:00.001-08:002014-11-30T01:51:24.641-08:00Περί κατορθωμάτων<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjiDwLuD3rBJIbEZF5IUMsafI7qRQEPP1sBMeruhruPrXRvBO93Sj4omYtCX1-fZL2QR2n-RKR2aahKazzn3HtMZhkrJzwgfi9MJujIChzSnGB-PFj6Rx-_L6DLtTH8KoC9n1H996-0ZW0/s1600/687a4331d36025dd43954ac0fde15c7e.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjiDwLuD3rBJIbEZF5IUMsafI7qRQEPP1sBMeruhruPrXRvBO93Sj4omYtCX1-fZL2QR2n-RKR2aahKazzn3HtMZhkrJzwgfi9MJujIChzSnGB-PFj6Rx-_L6DLtTH8KoC9n1H996-0ZW0/s1600/687a4331d36025dd43954ac0fde15c7e.jpg" height="320" width="228" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ο αλπινιστής Gaston Rébuffat στο Aiguille de Roc<span style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: #f0f0f0; color: #777777; display: inline !important; float: none; font-family: 'Helvetica Neue', Helvetica, 'ヒラギノ角ゴ Pro W3', 'Hiragino Kaku Gothic Pro', メイリオ, Meiryo, 'MS Pゴシック', arial, sans-serif; font-size: 14px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: 22px; orphans: auto; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: auto; word-spacing: 0px;"></span></td></tr>
</tbody></table>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Κάθε είδους κατόρθωμα είναι η κορυφή μιας προσπάθειας, η κορωνίδα της σκέψεως. Με την συμβολή του αυτου-ελέγχου, της λογικής, της καθαρότητος, της δικαιοσύνης και της ορθώς κατευθυνόμενης σκέψεως ο άνθρωπος ανεβαίνει· με την βοήθεια του ζωώδους ενστίκτου, της αδράνειας, της βρωμιάς, της διαφθοράς και της συγχύσεως της σκέψεως ο άνθρωπος φθίνει. Ένας άνθρωπος δύναται να ανελιχθεί ψηλά στην ιεραρχία του κόσμου, ακόμη και σε υψηλά υψόμετρα στο πνευματικό επίπεδο, κι όμως πάλι να κυλήσει προς την αδυναμία και την μιζέρια αν επιτρέψει σε αλαζωνικές, εγωιστικές και διεφθαρμένες σκέψεις να τον καταλάβουν. Οι κατακτημένες με ορθή σκέψη νίκες δύναται να διατηρηθούν μόνο με επαγρύπνιση. Πολλοί είναι αυτοί που λυγίζουν όταν εξασφαλίσουν την επιτυχία και πέφτουν πάλι ταχέως και κατρακυλούν προς την αποτυχία. Όλα τα επιτεύγματα, είτε στον επαγγελματικό, είτε στον διανοητικό ή στον πνευματικό κόσμο, είναι αποτέλεσμα ρητώς κατευθυνόμενης σκέψεως, ορίζονται από τον ίδιο νόμο και από την ίδια μέθοδο· η μόνη διαφορά έγκειται στο αντικείμενο της κατακτήσεως. Αυτός που θα επιτύχει λίγα, θα έχει θυσιάσει και λίγα· αυτός που θα επιτύχει πολλά, πρέπει να θυσιάσει και πολλά· αυτός που θα κατακτήσει τα ύψιστα πρέπει να θυσιάσει τα μέγιστα. </div>
<br />
<br />
James Allen, 'As A Man Thinketh'<br />
<br />
Μετάφραση : Τίσις </div>
Τίσιςhttp://www.blogger.com/profile/09987103309832253444noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-485821992261498330.post-54408745200688033842014-11-09T05:31:00.001-08:002014-11-11T04:48:48.751-08:00Το "Ημερολόγιο της Πορτογαλίας"<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDI0dj-KcTTzhoNlNV5g9Ysg2XxPXwlPAoOsGHbDVUu-z2SZdkDJz14huS_CqQLdZksTSeiI59Y0n2NU55vNzAyMKxWoyulqphgdN3UusoxfzzAFP5Ux6KxQIjQ5MrauE5kdjAtbysrp8/s1600/Eliade_Miscarea_Legionara.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDI0dj-KcTTzhoNlNV5g9Ysg2XxPXwlPAoOsGHbDVUu-z2SZdkDJz14huS_CqQLdZksTSeiI59Y0n2NU55vNzAyMKxWoyulqphgdN3UusoxfzzAFP5Ux6KxQIjQ5MrauE5kdjAtbysrp8/s1600/Eliade_Miscarea_Legionara.jpg" height="240" width="320" /></a></div>
<div align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<i>Το
“Ημερολόγιο της Πορτογαλίας” είναι η
καταγραφή της καθημερινότητος του
διάσημου ιστορικού των θρησκειών Μιρτσέα Ελιάντε
κατά την περίοδο 1941-1945, οπότε και υπηρέτησε
ως διπλωματικός υπάλληλος της Ρουμανίας
στην Πορτογαλία. Στις σελίδες του παρουσιάζονται οι απόψεις του για τον
πόλεμο, για την συμμετοχή της Ρουμανίας
και την τύχη της μετά το τέλος του, καθώς
και τα μεταφυσικά αλλά και προσωπικά
προβλήματα που ταλάνιζαν το μυαλό του
συγγραφέως. Τα παρακάτω αποτελούν
μεταφράσεις αποσπασμάτων από τις σελίδες
του.</i></div>
<div align="JUSTIFY" lang="en-US" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" lang="en-US" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" lang="en-US" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" lang="en-US" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" lang="en-US" style="margin-bottom: 0cm;">
17 <span lang="el-GR">Μαΐου
1942</span></div>
<div align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" lang="en-US" style="margin-bottom: 0cm;">
<span lang="el-GR">Η
έλλειψη ενδιαφέροντος από μέρους μου
για την κοινωνιολογία, τον Μαρξισμό και
ούτω καθεξής οφείλεται στην συχνά
γενόμενη δήλωση πως αυτές οι σχολές σου
δίνουν την ψευδαίσθηση πως έχουν
καθολικές επεξηγήσεις της ιστορίας,
ενώ στην πραγματικότητα δεν παίρνουν
τίποτε άλλο υπόψιν τους παρά τον ανθρώπινο
όχλο. Δεν έχω αμφιβολία πως χιλιάδες
νωθρά και αδίστακτα πρόσωπα συμπεριφέρονται
αποκλειστικώς επί τη βάσει της
οικονομίας, αλλά με το ίδιο τεκμήριο
μπορεί κάποιος να πει ότι συμπεριφέρονται
βιολογικώς ή φυσικώς ως αντικείμενα
υποκείμενα στους νόμους της βαρύτητος.
Ο επίλεκτος άνθρωπος – και κάθε άνθρωπος
μπορεί να γίνει επίλεκτος όταν εμφυσηθεί
με πνεύμα - προχωρά προς ένα άλλο επίπεδο.
Στην πραγματικότητα δεν μαθαίνω τίποτε
για τον αληθινό άνθρωπο μαθαίνοντας
οικονομικούς νόμους που τον κάνουν να
γίνει προλετάριος ή να επικρίνει τους
κοινωνικούς θεσμούς του. Μαθαίνω
ουσιαστικά πράγματα παρακολουθώντας
την αντίδραση του ατόμου όταν βρίσκεται
αντιμέτωπο με το πνεύμα</span><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span lang="el-GR">ˑ</span></span><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span lang="el-GR">
του ανθρώπου αντιμέτωπου με τον θάνατο,
αντιμέτωπου με την αγάπη: υπάρχει ένα
αντικείμενο μελέτης! Ο επίλεκτος
άνθρωπος, είτε είναι ο Γκαίτε ή ένας
κοινός θνητός σε μία υψηλή στιγμή, έχει
αγαπημένους. Φυσικά ο άνθρωπος
ενσωματώνεται σε μία κοινότητα και
υπόκειται σε ιστορικούς νόμους. Αλλά
παρομοίως ο άνθρωπος αποτελείται από
όργανα και είναι βιολογικός</span></span><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span lang="el-GR">ˑ</span></span><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span lang="el-GR">
αποτελείται από μόρια και είναι σωματικός.</span></span></div>
<div align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" lang="en-US" style="margin-bottom: 0cm;">
23
<span lang="el-GR">Ιανουαρίου 1943</span></div>
<div align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Είμαι
εντόνως θλιμμένος από την αγωνία των
ανδρών στο Στάλινγκραντ, την αγωνία της
Ευρώπης. Και για να μπορέσω να αντέξω
αυτήν την αγωνία, βρίσκω καταφύγιο στον
εαυτό μου, στο βιβλίο που γράφω και στις
μακροχρόνιες σκέψεις μου σχετικώς με
το τέλος της ηπείρου μας. Έχω εξοβελίσει
τον πόλεμο από αυτό το σημειωματάριο,
ώστε να αποφύγω το να γίνω νευρασθενικός.
Δεν μπορώ πλέον να εργαστώ χωρίς να πάρω
βιταμίνες και <span lang="en-US">Neurasthenin </span>και
δεν μπορώ να κοιμηθώ χωρίς <span lang="en-US">Pasiflorina
</span>και <span lang="en-US">Adolina.</span></div>
<div align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Και μέσα
από αυτήν την κόλαση ακούω τον Αισχύλο
να γυρνά μέσα στον τάφο του. Αυτός που
τραγούδησε την ηρωϊκή αντίσταση των
Ελλήνων ενάντια στην Ασία, γίνεται
μάρτυρας τώρα της παραδόσεως της Ευρώπης
στις ασιατικές ορδές. Ο Τσώρτσιλ και ο
Ρούζβελτ συναντήθηκαν ξανά στην
Καζαμπλάνκα. Και κανείς από τους ανθρώπους
τους δεν βλέπει πως ο Στάλιν τους
εμπαίζει, το πως είναι τα θύματα της πιο
τραγικής φάρσας στην ιστορία του κόσμου:
οι Κόκκινοι δολοφόνοι – που σε σύγκριση
με άλλους πολιτικούς δολοφόνους έχουν
την αξία να επιχειρούν σε μεγάλη κλίμακα,
σε εκατομμύρια – οι Κόκκινοι δολοφόνοι
αναμένονται ως απελευθερωτές της
Ευρώπης...</div>
<div align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
29
Ιανουαρίου 1943</div>
<div align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Πώς μπορώ
να εξηγήσω αυτήν την παράλογη σύμπτωση
– το ότι όποτε το δεξί μου χέρι με
φαγουρίζει, ακούω μετά από λίγο
καταστροφικά νέα από το μέτωπο ή από
την πατρίδα; Δεν συνέβη μία ή δέκα φορές
, αλλά συχνά – και δεν ανακάλυψα ποτέ
μία σοβαρή είδηση και δεν είχα ποτέ
κανένα πρόβλημα χωρίς να το προβλέψω
μέσω εκνευριστικής φαγούρας στην δεξιά
μου παλάμη. Έτσι κατά τις μέρες που η
δεξιά μου παλάμη δεν με φαγουρίζει,
είμαι ήρεμος, δουλεύω γαλήνια σχεδόν
σίγουρος πως τίποτε σοβαρό δεν έχει
συμβεί.</div>
<div align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Μπορεί
αυτή η αλληλεγγύη να είναι το αποτέλεσμα
της αγχωτικής καταστάσεως στην οποία
ζώ; Μπορεί να είναι το ότι είμαι τόσο
προετοιμασμένος από όλες τις σκέψεις
μου για το Ρωσσικό ή το Αφρικανικό Μέτωπο
που κάθε αλλαγή μεταδίδεται μέσω κάποιου
είδους “συμπαθείας”; Ίσως να έχω γίνει
τόσο ευαίσθητος ως αποτέλεσμα των
αδιάλειπτων συλλογισμών μου επί της μοίρας της Ευρωπαϊκής κουλτούρας, που
αποτελώ έναν εξαιρετικό δέκτη και
οτιδήποτε συμβαίνει στην Ευρώπη που με
κατατρύχει, το λαμβάνω πριν να το
αναφέρουν οι εφημερίδες ή το ραδιόφωνο.</div>
<div align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Ή πιθανώς,
να έχω απλώς γίνει ικανός να προβλέπω
ορισμένα συναισθήματα που προκαλούνται
από ορισμένα γεγονότα ιστορικής ή
κοσμικής τάξεως.</div>
<div align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" lang="en-US" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Times New Roman, serif;">17
</span><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span lang="el-GR">Ιανουαρίου
1944</span></span></div>
<div align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Times New Roman, serif;">Στην
πραγματικότητα έχω κάθε λόγο να πιστεύω
ότι η Σοβιετική Ρωσσία θα νικήσει και
ότι ένας νέος ιστορικός κύκλος θα
ξεκινήσει. Ο “άνθρωπος” που ανακαλύπτω
σε όλες τις αρχαϊκές κοινωνίες, έχει
ξεπεραστεί προ πολλού στην Ευρώπη. Απο
την Αναγέννηση και την Βιομηχανική
Επανάσταση και μετά γινόμαστε μάρτυρες
μίας άλλης ανθρωπολογίας. Μόνο ο
Σοβιετικός άνθρωπος μπορεί να την
επιτύχει πλήρως. Ο σύγχρονος άνθρωπος
είναι ένα υβρίδιο. Δεν σκέφτεται πλέον
όπως ο παραδοσιακός, δεν αξιολογεί πλεόν
την ζωή όπως έκανε, αλλά του λείπει το
κουράγιο ώστε να γίνει μία μηχανή για
την παραγωγή οικονομικών αξιών όπως
στην Σοβιετική Ρωσσία. Θα πρέπει να
δοκιμάσουμε νέες “συνθέσεις”, νέες
“προσαρμογές”, νέους “συμβιβασμούς”;!...</span><br />
<span style="font-family: Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times New Roman, serif;">Μετάφραση-Απόδοση: Τήμενος</span></div>
</div>
</div>
Τήμενοςhttp://www.blogger.com/profile/07814473721699508268noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-485821992261498330.post-61875415415414036422014-10-03T09:24:00.002-07:002014-10-03T09:24:32.494-07:00Tyr # 4<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3RLM3tXibWgcO907eKNeHMh_8IC_WGqDkzTxXpSiK7B-WxJgVtt_sZM5Nbwz9WmpPPlxpd7ZtgvJpNtNT6q6CJV-2lOyYwdjEP4CJCFwC4dgn_sFxtwnMjuz9EjKKY-h9XHgb7fWX6DMH/s1600/tyr4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3RLM3tXibWgcO907eKNeHMh_8IC_WGqDkzTxXpSiK7B-WxJgVtt_sZM5Nbwz9WmpPPlxpd7ZtgvJpNtNT6q6CJV-2lOyYwdjEP4CJCFwC4dgn_sFxtwnMjuz9EjKKY-h9XHgb7fWX6DMH/s1600/tyr4.jpg" height="320" width="213" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Κυκλοφόρησε η τέταρτη έκδοση της εκδόσεως Tyr η οποία κάθε άλλο παρά ένα απλό περιοδικό μπορεί να θεωρηθεί. Αρκετά προσεγμένες εκδόσεις, ογκώδεις μα και ενδιαφέρουσες ταυτοχρόνως, οι οποίες αξίζουν της προσοχής μας τόσο για τους αρθρογράφους όσο και για τον πλουραλισμό της ύλης του. Μία προσπάθεια η οποία αποσκοπέι στην ισχυροποίηση των δεσμών μας με τις αληθείς προχριστιανικές ρίζες και παράδοσή μας ενάντια στην κομποστοποίηση και τον ματεριαλισμό της παγκοσμιοποιήσεως και του καπιταλισμού. </div>
<div style="text-align: justify;">
Ξεκινώντας από το 2002 από τους Michael Moynihan, Joshua Buckley και Collin Cleary εξέδωσε το δεύτερο τεύχος του την περίοδο 2003-2004 και το τρίτο το 2007-2008 με τον τελευταίο να αποχωρεί από την εκδοτική ομάδα μετά την πρώτη κυκλοφορία. Με αρθρογράφους από τον χώρο του νεο-παγανισμού, της νέας δεξιάς, της τρίτης θέσεως, καλλιτεχνών από την neofolk μουσική σκηνή , παραδοσιολόγων και προσωπικοτήτων από ταυτοτικά κινήματα, το Tyr απετέλεσε και αποτελεί με την νέα αυτή έκδοσή του ένα από τα σημαντικότερα σημεία αναφοράς στον αγώνα ενάντια στον κόσμο της νεωτερικότητος.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Για περισσότερες πληροφορίες παραπέμπουμε στο ιστολόγιο των εκδοτών</div>
<div style="text-align: center;">
http://www.radicaltraditionalist.com/</div>
Ιόλαοςhttp://www.blogger.com/profile/16718288138730125717noreply@blogger.com0