Μερικές παρατηρήσεις επί της ινδοευρωπαϊκής κοινωνικής οργανώσεως και θρησκείας

Μετάφραση αποσπάσματος από το άρθρο του Edgar Charles Polomé “Indoeuropean Culture, with Special Attention to Religion”

"Η Ινδοευρωπαϊκή κοινωνία, από όσο μπορούμε να κρίνουμε, ήταν συγγενική εξ αρρενογονίας και εθνοκεντρική, με την βασική μονάδα της να είναι η πατριαρχική, πατρογραμμική και ουσιαστικώς πατρο-τοπική* εκτεταμένη οικογένεια. Το σόι ήταν το θεμέλιο της ομόκεντρης δομής της, ομαδοποιόντας τις οικογένειες σε γένη που διεκδικούσαν καταγωγή από έναν κοινό πρόγονο και τα γένη σε φυλές που υποθετικώς έλκυαν την καταγωγή τους από κάποιον επώνυμο ιδρυτή. Η εθνική αλληλεγγύη εκδηλωνόταν ιδιαιτέρως στην αντίθεση με τους ξένους... Εντός της ομάδος του, με τους γνωστούς και συγγενείς του, ο Ινδοευρωπαίος είναι ασφαλής˙ εκτός ενεδρεύουν οι κίνδυνοι. Εντός της οικογενείας του, του γένους του, της φυλής του απολαμβάνει όλα τα δικαιώματα και τα προνόμια που προσήκουν σε ελεύθερα μέλη της κοινότητος [...]

Έχει υποτεθεί εδώ και καιρό ότι οι παλαιότερες θρησκευτικές τους συλλήψεις συσχετίζονταν με την φύση και τον κόσμο – ο υπέρτατος Θεός όντας ο Πατέρας Ουρανός (Βεδικά Dyaus pita, Ελληνικά Ζευς Πατήρ, Λατινικά Juppiter κτλ.), του οποίου οι κύριες λειτουργίες ήταν η κυριαρχία και η δημιουργικότητα, η τελευταία ούσα εκδηλούμενη σε αμφότερες την κοσμογονία και την πατρότητα σε θεϊκές και ανθρώπινες γενεαλογίες [...]

Οι Ινδοευρωπαίοι πρέπει να είχαν επεξεργαστεί μία εκτεταμένη μυθολογία˙ η παράδοσή τους μεταδιδόταν προφορικώς και αφού κάποιοι από αυτούς απέκτησαν την ικανότητα της γραφής, διατηρήθηκε ένα ταμπού ενάντια στην καταγραφή των θρησκευτικών τους παραδόσεων. Οι θεοί τους βρίσκονταν κοντά τους, ωστόσο η στάση τους απέναντί τους ήταν αμφίσημη, χαρακτηριζόμενη από 1) δέος και 2) εμπιστοσύνη με μία ορισμένη χροιά οικειότητος. Ο θρησκευτικός φόβος εμπνεόταν από την ιερότητά τους και η συνεσταλμένη στάση των Ινδοευρωπαίων μεταφραζόταν στην ευλάβειά τους μέσω ενός συστήματος απαγορεύσεων. Καθώς όμως οι θεοί ήταν προσβάσιμοι και ενδιαφέρονταν για τις ανθρώπινες υποθέσεις, οι Ινδοευρωπαίοι τους σέβονταν για αυτό, ενώ τους παρείχαν την πλήρη εμπιστοσύνη τους, δείχνοντας τα αισθήματα πίστης και θαυμασμού για τις θεότητές τους στις προσευχές τους, τις προσφορές τους και ολόκληρη την λατρεία τους.”

* Το ζεύγος δηλαδή κατοικεί μετά τον γάμο του στην κατοικία ή στην περιοχή κατοικίας των γονέων του συζύγου (σημείωση ιστολογίου)

Μετάφραση-Απόδοση: Τήμενος